Περιμένω κάτι καλύτερο από την κυβέρνησή μου από το να επικοινωνεί ανωνύμως μέσω «κυβερνητικών πηγών» για «ναρκέμπορους χρηματοδότες«:

– Αν ξέρει ότι ισχύει πράγματι η καταγγελία, έχει υποχρέωση να την προχωρήσει με τους νόμιμους (και συνήθως σιωπηλούς) τρόπους, να φροντίσει να οδηγηθούν οι υπεύθυνοι στην φυλακή – αλλιώς, έχει αποτύχει οικτρά αφήνοντας έναν ναρκέμπορο ελεύθερο να δρα, και κάνοντας ζημιά στην κοινωνία που έχει ταχθεί να υπηρετεί.

– Αν δεν ξέρει αν ισχύει ή όχι, τότε είναι θλιβερό να κινείται με τέτοιους υπόγειους τρόπους, με σκοπό να χρησιμοποιήσει μία τέτοια ανακοίνωση – καταστρέφοντας όμως το όποιο τεκμήριο αθωότητας έχει κάθε ένας από εμάς, είτε είναι εφοπλιστής, κάτοχος ΜΜΕ, είτε ο ανώνυμος σαν και μένα, κάνοντας ζημιά στην κοινωνία που έχει ταχθεί να υπηρετεί.

– Αν ξέρει ότι δεν ισχύει, τότε είναι πολλαπλά λάθος να χρησιμοποιεί τέτοιες εκφράσεις, χρησιμοποιεί πολιτικά κάτι το οποίο γνωρίζει καλά ότι δεν έχει τελικά καμία βάση και δημιουργεί ψεύτικους εχθρούς κάνοντας ζημιά στην κοινωνία που έχει ταχθεί να υπηρετεί.

Προσπαθώ να το ξεκαθαρίσω όσο καλύτερα μπορώ: ΔΕΝ έχει να κάνει με τον κάθε Μαρινάκη (ή με τον κάθε Μητσοτάκη) όλο αυτό: έχει να κάνει αποκλειστικά με το τι θα έπρεπε να περιμένει ο καθένας από την κυβέρνηση (οποιαδήποτε κυβέρνηση, προηγούμενη, τωρινή, αυριανή) όλων μας – και τι παίρνει τελικά:

Απογοήτευση.

Και όπως πάντα, είμαι σαφής: όσοι την υποστηρίζουν και αντιλαμβάνονται την κατρακύλα, οφείλουν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον να ταχθούν κατά τέτοιων πρακτικών, να πάρουν θέση, να αντιδράσουν. Εκτός από ευθύνη τους, είναι και υποχρέωσή τους: Είναι οι μόνοι που μπορούν, που θα καταφέρουν κάτι.

Γιατί κάθε κυβέρνηση είναι κυβέρνηση όλων μας, και αν δεν γίνει σαφές αυτό σ’ αυτόν τον καταραμένο τόπο, αποκλείεται να αλλάξει κάτι.

Έχω πολλές φορές τονίσει, και παλιότερα και πιο πρόσφατα (και σε άσχετες στιγμές) όσο πιο ξεκάθαρα μπορώ, ότι η κυβέρνηση οφείλει να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Δεν είναι κυβέρνηση του κόμματός της, ούτε των ψηφοφόρων της, αλλά οφείλει να είναι όλων των Ελλήνων, και να συμπεριφέρεται αναλόγως.

(Πολύ προσεκτικά, έχω αποφύγει κάθε σχόλιο για την «υπόθεση Novartis» – αν και, πολλά πράγματα φαίνονται να αξίζουν σχολιασμού. Αλλά θα περιμένω, γιατί αυτό πιστεύω ότι πρέπει να κάνω.)

Βρήκα στο διαδίκτυο(*), αυτό:

Ανακοίνωση Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού

Σε μία στιγμή που απαιτείται ο μέγιστος βαθμός σοβαρότητας και αξιοπρέπειας, σε μία στιγμή που, περισσότερο από όλες τις φορές η κυβέρνηση οφείλει να είναι όλων των Ελλήνων, αυτή η σιχαμένη ανακοίνωση βγαίνει στον αέρα.

Δεν είναι μόνο ντροπή, δεν είναι μόνο βλακεία: Ακουμπά στα όρια του εγκλήματος.

Σε στιγμές που είμαστε όλοι αδιανόητα έτοιμοι να φάμε ο ένας τον άλλον, αυτή η κυβέρνηση δεν αποδεικνύεται άξια της ευθύνης της.

Ελπίζω επίσημα κάποιος να ανακαλέσει, να τιμωρηθεί όποιος, και όσο ψηλά και να είναι αυτός που αποδέχθηκε τέτοια αθλιότητα, να πρυτανεύσει η λογική, να σοβαρευτούν – έστω και αργά, μπας και καταφέρουμε να μην σκοτωθούμε.

Που πολύ, πολύ αμφιβάλω.

Ηλίθοι.

(*) Δεν πίστευα ότι είναι αληθινό, καθώς στο site δεν την βρήκα γραμμένη – αλλά υπάρχουν ειδησεογραφικά που την αναφέρουν ως επίσημη – οπότε δεν μπόρεσα παρά να αποδεχθώ με θλίψη την αυθεντικότητά της. Μάλλον ντράπηκαν να την βάλουν; Πάντως, ακόμα και αυτή η έκλαμψη αυτογνωσίας δεν είναι αρκετή.

Η Google με αυτό το moto εχει φροντίσει πολύ έξυπνα να αμβλύνει τις ανησυχίες των χρηστών της: δώστε μας όλα τα προσωπικά στοιχεία σας,τις συνήθιες σας, τα πιο απόκρυφα ηλεκτρονικά μυστικά σας – δεν θα κάνουμε τίποτα κακό με αυτά, γιατί το moto μας είναι Don’t be evil! 🙂

Τι θα γίνει όμως την επόμενη ημέρα που θα εξαγοραστεί η Google, ή που θα αλλάξει το ΔΣ της, ή, εν πάση περιπτώσει όταν θα αρχίσει να μην σέβεται πια αυτό το moto; Ότι δέχεσαινα παραδώσεις τώρα, αυτόματα θα ισχύει για πάντα, τι θα πεις μετά, «α, άλλαξες τώρα, θα ήθελα να το επαναδιαπραγματευτούμε»;

Εκεί ακριβώς είμαστε με την ελληνική κυβέρνηση: τώρα, σε μία αριστερή (με, ή χωρίς εισαγωγικά, δεν είναι αυτό το θέμα μας) διακυβέρνηση που έχει μπροστά της ελάχιστες αντιδράσεις, ένας από τους υπο ψήφιση όρους του νομοσχεδίου είναι και η μεταφορά στο Υπερταμείο των:

ΟΑΣΑ,
ΟΣΥ,
ΣΤΑΣΥ,
ΟAKA,
ΕΛΤΑ (Α΄ ομάδα),
ΕΥΑΘ,
ΕΥΔΑΠ,
ΔΕΗ (Β΄ ομάδα),
Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών,
Ελληνικές Αλυκές,
ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ,
Α.Ε. Διώρυγας Κορίνθου (ΑΕΔΙΚ),
Οργανισμός Κεντρικών Αγορών και Αλιείας Α.Ε. (ΟΚΑΑ),
Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης (ΚΑΘ),
ΔΕΘ-HELEXPO και
Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών (Γ΄ ομάδα).

Όλα αυτά, θα μπορούν αύριο, με την σύμφωνη γνώμη της όποιας κυβέρνησης και των πιστωτών που ελέγχουν το Υπερταμείο, (μαζί με όσα έχουν ήδη διατεθεί στον έλεγχό του) να ιδιωτικοποιηθούν, χωρίς να είναι εφικτή καμία κοινωνική αντίδραση:

Η μεν κυβέρνηση (έστω της ΝΔ) θα μπορεί να πει «με εμένα τα βάζετε; Ο Σύριζα τα έδωσε στο Υπερταμείο και συμφώνησε σε υποχρεωτικά κέρδη! Που ήταν η αντίδρασή σας τότε;».

Η δε αντιπολίτευση (έστω ο Σύριζα) θα μπορεί να πει «ναι, εγώ τα έβαλα – αλλά δεν τα πούλησα κιόλας! Ακόμα υπο τον έλεγχο του κράτους θα έπρεπε να είναι – γιατί να πουληθούν;»

Μεγάλος χαμένος θα είναι ο πολίτης, ο οποίος ακομα και αν προσπαθήσει τότε να αντιδράσει, η κάθε θέση θα έχει (μισό τουλάχιστον) δίκιο.

Ίσως γι’ αυτό, σε αγαστή συνεργασία ΝΔ/Σύριζα/Δανειστών έχουν δημοσιευτεί ελάχιστες αντιδράσεις για τις ιδιωτικοποιήσεις μεταφορές στο Υπερταμείο κρατικου ελέγχου που η παρούσα κυβέρνηση Σύριζα και ο Τσίπρας είχαν ξεκαθαρίσει ότι δεν θα απολέσουν (πχ ΕΥΑΘ) για κανέναν λόγο…

Εδώ, η αναφορά της είδησης

Εδώ, μία αρχική αναφορά τι είναι το Υπερταμείο

Όσο με αφορά, είναι ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, έστω και στο πρώτο βήμα -που δεν είναι τόσο ορατό αυτήν την στιγμή- και γίνεται με αριστοτεχνικό τρόπο, για να καμφθούν οι αντιδράσεις αύριο, ακόμα και αν αυτές είναι δίκαιες…

Υ.Γ.: Φυσικά, τόσες χιλιάδες σελίδες, σε τόσες λίγες ημέρες, είναι καταπάτηση του πυρήνα της Δημοκρατίας: Μπορεί να είναι πολύ βολικό για τους δανειστές, μπορεί να είναι πολυ βολικό και για την κυβέρνηση, αλλά μόνο κακό κάνει στην Δημοκρατία μας. Το ίδιο κακό, που κάποτε στο ίδιο κόμμα, φαινόταν τρομερά ενοχλητικό…

Υ.Γ.2: Και, σε τόσες χιλιάδες σελιδες, κάτι θα προστεθεί, πονηρά με λίγες γραμμές, με σαφή πρόθεση κατ’ εμέ για να ξεφύγει:

Με την προσθήκη ουσιαστικά τεσσάρων μόνο λέξεων, στο προτελευταίο άρθρο από τα 400 του πολυνομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα της τρίτης αξιολόγησης, η κυβέρνηση επιχειρεί (ξανά) να απαλλάξει τους έξι εμπειρογνώμονες του ΤΑΙΠΕΔ για την υπόθεση – σκάνδαλο των 28 ακινήτων του Δημοσίου, υπακούοντας για ακόμα μία φορά στις πιέσεις των δανειστών. Ακόμα και όταν αυτές αφορούν παρέμβαση στη Δικαιοσύνη…

Από το ThePressProject: Πουλώντας τη Δικαιοσύνη για τους έξι του ΤΑΙΠΕΔ

(Μόλις υπέπεσε στην αντίληψή μου ένα πόρισμα του 2017 για την υπόθεση της πρεσβείας της Βενεζουέλας στην Αθήνα, πήγα να το προσθέσω ως update στο site στο αντίστοιχο άρθρο, και ανακάλυψα ότι …ποτέ δεν έχω ανεβάσει post για το θέμα. Απολογούμαι, και επανορθώνω: Το άρθρο έχει γραφθεί σε μεταγενέστερη ημερομηνία από αυτήν που εμφανίζεται, αλλά το τοποθετώ χρονολογικά εδώ, για να διατηρηθεί η χρονική συνέχεια στο blog)

Πριν από μερικά χρόνια, το 2013 στην πρεσβεία της Ελλάδας στην Βενεζουέλα, έγιναν καταγγελίες από τέσσερις εργαζόμενες της πρεσβείας ότι (τότε) πρέσβης Φράγκλιν Ραμόν Γκονσάλες τις παρενόχλησε σεξουαλικά επί οκτώ μήνες, (όπως αλλού αναφέρεται καταγγέλθηκε ότι αποπειράθηκε να βιάσει μία εξ αυτών)

Λίγο καιρό μετά, ο πρέσβης αντικαθίσταται από τον Φαρίντ Φερνάντες, ο οποίος εργαζόταν ήδη στην πρεσβεία. Οι τρεις στις τέσσερις γυναίκες απολύονται, και καταγγέλλουν πλέον ότι η απόλυσή τους (από τον Φαρίντ Φερνάντες) έγινε ακριβώς επειδή έκαναν την καταγγελία κατά του πρέσβη, και γι’ αυτό ζητούν από τα δικαστήρια να αποζημιωθούν για την καταχρηστική και εκδικητική ενέργεια.

Ο σημερινός πρέσβης, Φαρίντ Φερνάντες, δηλώνει ότι δεν απολύθηκαν λόγω των καταγγελιών, αλλά γιατί κρίθηκαν ανεπαρκής. ‘Οπως δήλωσε στο δικαστήριο, δεν είχε ιδέα για τις καταγγελίες.

Στο ίδιο δικαστήριο πάντως, σύμφωνα με την ειδησεογραφία, δεν προσκομίστηκε κανένα στοιχείο ότι η πρεσβεία είχε προχωρήσει σε οποιαδήποτε μορφής καταγγελία προς τις εργαζόμενες για την ποιότητα της δουλειάς τους.

Αντιθέτως, ο προηγούμενος πρέσβης Ροδρίγο Τσάβες Σαμούδιο κατέθεσε ότι είχε ενημερώσει σε συναντήσεις μεταξύ άλλων και τον σημερινό πρέσβη Φαρίντ Φερνάντες που τις απέλυσε για τις καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση, προφανώς πριν ακόμα απολυθούν οι τρεις εργαζόμενες.

Τα δικαστήρια θα εκδώσουν το επόμενο διάστημα (*αν δεν έχει ήδη γίνει, αδυνατώ να βρω πάντως απόφαση) την απόφασή τους για τις κυρίες που εργάζονταν εκεί.

Μέχρι στιγμής, ο,τι περιγράφω είναι δεδομένα – η χρονική σειρά, οι καταγγελίες, τα δικαστήρια, οι καταθέσεις.

Υπάρχει όμως και μία περίεργη παράμετρος, εξίσου ενοχλητική.

Το 2016 ο δημοσιογράφος Ιάσωνας Πίπινης έγραψε ένα άρθρο στο οποίο ανέφερε ότι το 2013, όταν είχαν ήδη γίνει οι καταγγελίες, ο τότε πρόεδρος του Σύριζα και σημερινός πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε μία επιστολή του που συνέχαιρε τον πρόεδρο της Βενεζουέλας για την εκλογή του, ανέφερε σε μία παράγραφο της για το θέμα:

«Μέχρι στιγμής το προσωπικό της πρεσβείας έχει επιδείξει πολιτική ωριμότητα και δεν θα λάβει μέτρα εντός της Ελλάδας, που θα δημοσιοποιούσαν το πρόβλημα, γεγονός που θα το εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τα συστημικά μέσα ενημέρωσης για να βλάψουν την Αριστερά τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Βενεζουέλα»

Η Όλγα Γεροβασίλη έχει ήδη αναφέρει ότι αυτή ήταν μία «διπλωματικής μορφής» ενέργεια, και ότι …χάρη σ’ αυτήν, έφυγε τελικά από την πρεσβεία ο κατηγορούμενος πρέσβης.

~

Πάμε τώρα στην δική μου αντίληψη για το θέμα:

Είναι ανήκουστο, έτσι πιστεύω εγώ, να ξέρεις ότι υπάρχουν καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση, και δρας «διπλωματικά»(*). Ο συντάκτης της επιστολής, δεν προστατεύει με αυτόν τον τρόπο τα θύματα: Η θέση μου είναι πως προστατεύεται αποκλειστικά και μόνο ο πρέσβης – αν όχι και πρεσβεία και ο Μαδούρο και ο Σύριζα – από την «εκμετάλλευση των μέσων ενημέρωσης».

Πάντως σίγουρα, δεν προστατεύονται με αυτήν την επιστολή οι καταγγέλλουσες.

Η θέση, ομολογώ, μοιάζει δύσκολη καθώς ο Σύριζα δεν ήταν κυβέρνηση τότε, δεν θα μπορούσε να ξέρει αν οι καταγγελίες στέκουν ή όχι, και κυρίως δεν έχει απολύτως κανέναν ρόλο στα εσωτερικά μιας πρεσβείας – όσο οι καταγγελίες μένουν εκεί, στους τέσσερις τοίχους της.

Μοιάζει, ομολογώ – μα αντιθέτως,πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά απλά τα πράγματα:

Όταν ένας εργαζόμενος καταγγέλλει κάτι τέτοιο, οφείλουμε να δούμε (έστω με τα όσα μέσα διαθέτουμε) αν ισχύει όντως. Αν ισχύει και αναλωθούμε μόνο στο να γράψουμε «μάζεψέ τον αυτόν, γιατί θα μας εκθέσει», είμαστε κατάπτυστοι. Αν μείνουμε απαθείς και σιωπηλοί όταν οι καταγγέλλουσες τελικά απροστάτευτες απολυθούν, συγκαλύπτουμε μία τεράστια αδικία. Και αν δεν αναγνωρίσουμε έστω και μεταγενέστερα το λάθος μας, είμαστε δειλοί.

«…στη διένεξη της Σαουδικής Αραβίας με την Υεμένη δεν πιστεύω ότι το ζήτημα αυτό λύνεται με το αν θα πουλήσουμε εμείς όπλα στη Σαουδική Αραβία» λένε στον Σύριζα.

Ήτοι, τι πειράζει αν πουλήσουμε κανένα όπλο παραπάνω, έτσι και αλλιώς θα σκοτωθεί κόσμος, εμείς θα αλλάξουμε την κατάσταση;

Για €66 εκατομμύρια όλο αυτό.

Πόσοι βομβαρδισμοί αντιστοιχούν στην κρατική προστασία ενός Μεγάρου πχ; Ποιος τα μετράει όλα αυτά όμως, ε;

Τελικά, όλα έχουν τιμή, πράγματι. Αλλά ευτυχώς, το ευρώ τυπώνεται σε αξιόπιστο χαρτί, αντέχει στο πλύσιμο, και, από ότι φαίνεται, το αίμα θα ξεπλυθεί γρήγορα.

Τους ανθρώπους στην Υεμένη να μπορούσαμε να τους ρωτήσουμε μόνο – αν όταν θα τους βομβαρδίζανε, τους ένοιαζε αν υπήρχε τελικά μεσάζοντας, ή όχι, και πόσα πήρε….

Προσθήκη: από την Διεθνή Αμνηστία, τι σημαίνει η πώληση όπλων στην Σαουδική Αραβία.

Διαβάζω από το ρεπορτάζ του ThePressProject:

  • Το ανώτατο όριο ημερήσιας απώλειας ανά παίκτη τίθεται πλέον από τον ίδιο τον παίκτη. Προηγουμένως το όριο αυτό ήταν στα 500 ευρώ και σήμαινε επίσης αποκλεισμό για 24 ώρες. Το 2015 με την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έπεσε πρόσκαιρα στα 80 ευρώ.
  • Ο χρόνος παραμονής τίθεται επίσης από τον παίκτη: Με τις προηγούμενες διατάξεις, ένας παίκτης μπορούσε να παραμείνει στα «μικρά καζίνο» για 10 ώρες την ημέρα και 32 συνολικά τον μήνα
  • Δεν υπάρχει όριο στο μάξιμουμ ποντάρισμα ανά παρτίδα. Προηγουμένως το όριο ήταν 80 ευρώ και το 2015 μάλιστα έπεσε στα 20 ευρώ
  • Καταργήθηκε ο περιορισμός για τη μίνιμουμ απόσταση μεταξύ δύο καταστημάτων VLTs, που προηγουμένως ήταν 200 μέτρα.

Γιατί;

Το 2015, όταν πρωτοήρθε η υπόθεση στην βουλή, τεκμηριώθηκαν επαρκώς οι λόγοι που απαιτούσαν προστασία των παικτών (υπόψιν ότι ο τζόγος είναι ένας αναγνωρισμένος εθισμός) ώστε να μην χάνουν πολλά χρήματα, να μην παίζουν υπερβολικά πολλές ώρες κλπ. Ήδη, και τότε, δεν ήθελα καθόλου να εμφανιστούν τέτοια μηχανήματα (καθώς το να πιστεύει κανείς ότι υπάρχει μηχανική τύχη όταν υπάρχει κέρδος, είναι εντυπωσιακά αφελές κατ’ εμέ) και θεωρούσα τις διατάξεις προστασίας προσχηματικές, και πρακτικά ως μία ψευδαίσθηση ασφάλειας.

Μα τώρα, ακόμα και αυτή η ψευδαίσθηση ασφάλειας, αφαιρείται.

Τι άλλαξε;

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος για λογαριασμό της κυβέρνησης μιλά για … κρατικά έσοδα. Έσοδα σε χρήματα, προφανώς – γιατί οι ανθρώπινες ζωές (πλην των ιδιοκτητών των εταιριών που ασχολούνται με τυχερά παιχνίδια) θα καταστραφούν πλήρως από μία τέτοια ασυδοσία.

Δεν άλλαξε όμως κάτι θετικό για τους ανθρώπους αυτούς. Αντιθέτως: Πλέον θα παίζουν όσες ώρες (ή μέρες) μπορούν, όσα χρήματα μπορούν, θα χάνουν όσα χρήματα μπορούν.

Η προστασία του κράτους, πουλήθηκε για μερικά ευρώ σε έσοδα:

Τίποτα άλλο δεν άλλαξε.

Το παιχνίδι στα φρουτάκια έγινε πιο επικερδές για το κράτος, πιο επικερδές για τον ΟΠΑΠ – χωρίς κάποιος να ενδιαφέρεται να λάβει υπόψιν ότι, αυτά τα κέρδη, θα έρθουν τελικά από κάποιον.

Από κάποιον εθισμένο, που τον απελευθερώσαμε να τεθεί απόλυτα στην ανάγκη του, στην μαστούρα του, στον εθισμό του.

Προτιθέμεθα να κάνουμε, απλώς, πιο εύκολο στους εθισμένους ανθρώπους να χάσουν λεφτά, να καταστραφεί απόλυτα η ζωή τους, η ζωή των ανθρώπων γύρω τους – για να αυξήσουμε τα …έσοδα; Τα κρατικά έσοδα;

Αυτό, είναι αλητεία. Δεν είναι καν πολιτική αλητεία: είναι απλή ανθρώπινη αλητεία.

Είναι έγκλημα, πρέπει να ειπωθεί ως έγκλημα, να αναγνωριστεί ως έγκλημα και να τιμωρηθεί ως έγκλημα.

Η υπόθεση του φόρου επί των διαφημίσεων των τηλεοπτικών καναλιών έχει μία άκρως εντυπωσιακή διαδρομή: από το 2010 που πρωτοψηφίστηκε, ως μνημονιακή απαίτηση αν θυμάμαι καλά, πέρασαν πέντε ολόκληρα χρόνια για να γίνει πράξη (πέντε δύσκολα χρόνια λιτότητας, όχι χρόνια παχέων αγελάδων) καθώς κάθε χρόνο ψηφιζόταν η μεταφορά του για ..του χρόνου.

Το αποκορύφωμά της, οι πρώτες ημέρες του 2015, ελάχιστες ημέρες πριν τις εκλογές, όπου καθώς χάθηκε η προθεσμία μεταφοράς της καταβολής του φόρου, η Κατερίνα Σαββαΐδου, Γενική Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, αντικαταστάτρια του Χάρη Θεοχάρη, φρόντισε να μεταφέρει την πληρωμή του φόρου αυτού για ..του χρόνου, κάνοντας την καταβολή από μηνιαία σε ετήσια (και αλλάζοντας τοις πράξει έναν νόμο, κάτι για το οποίο κατηγορήθηκε αργότερα ότι δεν είχε δικαίωμα να το πράξει αν θυμάμαι καλά)

Στην συνέχεια βέβαια, άλλαξε η κυβέρνηση, ήρθε ο Σύριζα, και κατάφερε να επανενεργοποιήσει τον φόρο, με έσοδα, καθώς ισχυρίζεται η ίδια, περίπου 20 εκ ευρώ ετησίως σύμφωνα με το γενικό λογιστήριο του κράτους (για τα έτη 2015 και 2016, αν είχε ενεργοποιηθεί το 2010 φυσικά θα ήταν πολλαπλάσια, αλλά τέλος πάντων)

Τα κανάλια στο μεταξύ διαμαρτύροντω για την φορολόγηση αυτή – και δικαίως, εν πολλοίς, θα πρόσθετα, καθώς η μνημονιακή οδηγία τους έβαζε ένα σκληρό μαχαίρι στα έσοδα – κάτι όμως που ίσχυε, τελικά, για όλους τους Έλληνες ως νομικά πρόσωπα αλλά και τις επιχειρήσεις σ’ αυτό το χρονικό διάστημα για να βγούμε από την κρίση (με, ή χωρίς εισαγωγικά)

Μόλις πριν λίγες ημέρες, σε μία ανατροπή για έναν καταραμένο φόρο που έχει επτά χρόνια ζωής και μόλις ενάμισι χρόνο λειτουργίας, η κυβέρνηση Σύριζα ανακοίνωσε ότι …μειώνει τον φόρο από 20% σε μόλις 5% το 2018!

Ερωτηθείς ο Νίκος Παππάς, απάντησε ότι δεν είναι δώρο προς τα κανάλια, αλλά ήταν επιβεβλημένο καθώς «προέκυψαν νέες επιβαρύνσεις όπως η επιβολή τέλους 2% επί του τζίρου για τον ΕΔΟΕΑΠ» (την διάσωση του ταμείου των δημοσιογράφων) – και εν πάση περιπτώσει, θα μπει στα αδειοδοτημένα κανάλια που θα πληρώνουν πλέον και για την άδειά τους.

Έτσι καταφέρνουμε να έχουμε δύο ζητήματα, αντί για ένα – από τα οποία μάλιστα, προκύπτει ένα τρίτο!

Να τα δούμε (πλέον με την προσωπική μου ματιά, καθώς μέχρι τώρα κάνω μόνο αποτίμηση της πραγματικότητας);

Πρώτον, ασφαλώς και είναι δώρο στους καναλάρχες. Το 20% δεν είχε συνδεθεί με τις άδειες, ώστε να γίνεται συμψηφισμός τώρα, αντιθέτως, θα έπρεπε να πληρώνουν για μία άδεια, ΚΑΙ να φορολογούνται με αυτόν τον φόρο. Άδικος ο φόρος; Άδικος, συμφωνώ – όπως και ταυτόχρονα ήταν άδικοι οι περισσότεροι φόροι, οι μειώσεις και η λιτότητα που επιβλήθηκε σε όλους μας, επιχειρηματίες, πολίτες, συνταξιούχους κλπ. Άδικος, αλλά πέρασε και μία πενταετία που δεν είχε, χαριστικά, επιβληθεί.

Δεύτερον, η σύνδεση του φόρου με την «νέα επιβάρυνση για τον ΕΔΟΕΑΠ» είναι μία εξαιρετικά ενοχλητική ενέργεια, καθώς είναι (αν και αποφεύγω να κάνω σύγκριση του 2% επί του τζίρου με το 15% που γλυτώνουν από τα έσοδα των διαφημίσεων – δεν ξέρω την σύγκριση για τα δύο νούμερα, καθώς είναι επί διαφορετικής βάσης), κατ’ ουσία και με εντολή Υπουργού, ξεκάθαρη κρατική επιδότηση του ταμείου των δημοσιογράφων με χρήματα που θα έπρεπε να καταλήγουν σε όλους μας. Άρα, καταφέρνει εκτός από τους καναλάρχες, είναι ταυτόχρονα δώρο και στους δημοσιογράφους που ενισχύεται κρατικά το ταμείο τους – και μάλιστα χωρίς φραγμό (αυτή η επιδότηση μπορεί να συνεχίζεται χρόνια, ανεξαρτήτως της όποιας κατάστασης ή ανάγκης έχει τελικά το εν λόγω ταμείο)

Τρίτο όμως, που είναι λίγο περισσότερο ενοχλητικό, καθώς προκύπτει αν το σκεφτεί κανείς λίγο καλύτερα: έστω ότι ο φόρος είναι άδικος, έστω ότι υπάρχει μία μείωση για να σωθεί το ταμείο των δημοσιογράφων, έστω ότι το ταμείο αυτό καταστρέφεται και έχει τίμια ανάγκη στήριξης. Κατανοητό. Γιατί όμως έχει τέτοια ανάγκη; Μου έρχονται στο μυαλό πέντε, έξι τουλάχιστον μεγάλες χρεοκοπίες δημοσιογραφικών επιχειρήσεων τα τελευταία χρόνια – και αναφέρομαι στις μεγάλες, γιατί οι μικρές είναι σαφώς περισσότερες. Χρεοκοπίες, με τρομαχτικές ζημιές σε τράπεζες, εργαζόμενους, την αγορά και … και τα ταμεία.

Δηλαδή, εκτός από την κρίση, εκτός από την «φυσιολογική» ζημιά που έπαθαν όλα τα ταμεία όλων των εργαζομένων, τα ταμεία επιβαρύνθηκαν και από κακοπληρωτές επιχειρηματίες του τύπου – μερικοί εκ των οποίων «σώθηκαν» από τρομερές ζημιές και δανεισμούς (έχω αναφερθεί και στο παρελθόν πολλάκις σ’ αυτό) που τους βάρυναν χρεοκοπώντας τα πάντα, τις επιχειρήσεις τους, την αγορά, τις τράπεζες, τους εργαζόμενους, το δημόσιο, τα ταμεία.

Η ζημιά που δημιούργησαν στα ταμεία δε, χρεοκοπημένοι (και μη καθώς υπάρχουν και οι εν ενεργεία κακοπληρωτές) «επιχειρηματίες» είμαι βέβαιος ότι είναι τεράστια – αλλά, καθώς η κρατική ενίσχυση από τα χρήματα όλων μας θα καλύψει την ζημιά η μήνις για τις ενέργειές τους από συναδέλφους τους δημοσιογράφους και τους υπόλοιπους από εμάς θα είναι σαφώς μικρότεροι.

Τα ταμεία σώζονται, παίρνουν μία βαθιά ανάσα – no harm done.

Και επιπλέον έτσι, με λιγότερη ζημιά, θα προκύψουν και λιγότεροι λόγοι οι δημοσιογράφοι να αναγκαστούν να κάνουν (επιτέλους!) την δουλειά τους και να ανακαλύψουν πως φτάσαμε στο σημείο να προκύπτουν δισεκατομμύρια (κυριολεκτικά) ευρώ ζημιάς από πέντε, δέκα επιχειρήσεις τύπου – ενώ ταυτόχρονα τα σημαντικότερα και αλώβητα στελέχη και προβεβλημένοι συνάδελφοί τους των επιχειρήσεων αυτών δεν θα αναγκαστούν να απαντήσουν σε …δυσάρεστες ερωτήσεις.

Εκτός λοιπόν από τους καναλάρχες, που μειώνεται η φορολογία τους, εκτός από τους δημοσιογράφους, που με χρήματα όλων μας επιβιώνει το τραυματισμένο (αλλά ταυτόχρονα ξεχωριστό, αντίθετα από τους υπόλοιπους από εμάς) ταμείο τους, ευνοημένοι βγαίνουν και οι αποτυχημένοι επιχειρηματίες του τύπου, που βλέπουν την ζημιές που προκάλεσαν (συνειδητά, ή μη) να μειώνονται και έτσι οι ίδιοι να γλυτώνουν από τον θυμό για τις ενέργειές τους.

Δεν είναι ένα, λοιπόν το δώρο. Δεν είναι καν τρία, γιατί ελοχεύει και ένα τέταρτο πρόβλημα – ίσως το πιο φρικτό απ’ όλα.

Και αυτό διότι κάνουν περισσότερο κακό, παρά καλό στην ευρύτερη έννοια και την ουσία της δημοσιογραφίας.

Ας το δούμε πιο ξεκάθαρα: Ενισχύει τους καναλάρχες, που θα βιώσουν σε μικρότερο βαθμό την πίεση που αισθανόμαστε εμείς οι υπόλοιποι, ενώ ταυτοχρόνως δεν την έζησαν καν επί πέντε ολόκληρα χρόνια χάρη σε ωμή κυβερνητική προστασία – με τα όποια ανταλλάγματα. Ενισχύει τους δημοσιογράφους, παρέχοντάς τους ένα δίχτυ ασφαλείας που οι υπόλοιποι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν έχουν, αλλά θα κληθούν να το πληρώσουν από τα χρήματα που θα πήγαιναν να τους βοηθήσουν. Ενισχύει τους κακούς επιχειρηματίες του τύπου, οι οποίοι ασέλγησαν οικονομικά όχι μόνο στους εργαζόμενους, στις τράπεζες (και θυμηθείτε ποιος τα πληρώνει ΚΑΙ αυτά) και στα ταμεία – αλλά και στους όποιους τίμιους επιχειρηματίες του τύπου, οι οποίοι προσπαθούν να είναι αξιόλογοι και οικονομικά και δημοσιογραφικά (συχνά αυτά τα δύο συμβαδίζουν) σε μία αγορά που η λαμογιά δεν τιμωρείται ποτέ (σε έναν κλάδο που εκ του ρόλου του θα έπρεπε να είναι ελεγκτικός και καταγγελτικός, κατ’ αρχάς προς τον ίδιο του τον εαυτό).

Όλα αυτά, επιπλέον, αφήνουν ένα δικαιολογημένο αίσθημα υποψίας «ανταλλαγής». Η βασική ουσία της δημοσιογραφίας είναι να ελέγχει την ισχύ, το κράτος, την εξουσία – και, για τα επόμενα χρόνια, αυτή η διαδικασία ελέγχου μολύνεται με μία συνεχή πληρωμή, από τον ελεγχόμενο προς τον ελεγκτή του – κάτι που ακόμα και αν θεωρήσει κανείς ότι όλα αυτά γίνονται με τις καλύτερες των προθέσεων, είναι αδύνατο να μην ενοχληθεί και να θυμώσει με αυτήν την συναλλαγή.

Υποστηρίζω λοιπόν ότι έτσι κατ’ αρχάς δηλητηριάζεται η ίδια η δημοσιογραφία.

Για άλλη μία φορά, στους κυριότερους τομείς που την αποτελούν θα προσφερθεί φροντίδα και προστασία, με θυσίες και βάρη των υπολοίπων, χωρίς να απαιτηθεί όμως ταυτόχρονα η κάθαρση που απαιτείται για να μην ξαναφτάσουμε εκεί:

Ποτίζονται όλα στον κήπο του απαραίτητου και χρησιμότατου δέντρου της δημοσιογραφίας, μπας και σωθεί το φρούτο της – χωρίς να μπαίνει κανείς στον κόπο να αφαιρέσει ουσιαστικά τα ζιζάνια που όχι μόνο θα ποτιστούν μαζί του, μα και πιθανότατα θα αφαιμάξουν και την όποια πιθανότητα να καρποφορήσει κάτι ουσιαστικό τελικά.

~

Αυτός ο περιβόητος φόρος λοιπόν, έχει εξελιχθεί ταυτόχρονα σε ενοχλητικότατο καρκίνωμα, αλλά και σε εντυπωσιακή διαρκή αποκάλυψη της δυσκολίας, της αδυναμίας που έχουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις (άλλες λιγότερο, και δεν παραβλέπω ότι άλλες σαφώς περισσότερο) να «ξεκαθαρίσουν» ουσιαστικά τις παθογένειες του τύπου.

Και όπως έχω αναφερθεί και άλλες φορές στο παρελθόν, χωρίς καθαρό τύπο, χωρίς καθαρή δημοσιογραφία, δεν βλέπω καμία απολύτως πιθανότητα να έχουμε ούτε καθαρή δικαιοσύνη, ούτε καθαρή εξουσία.

Υ.Γ.: Παραλλήλως, και χωρίς να έχω γνώση γι’ αυτό, ο Θάνος Καμήλαλης έγραψε τα ίδια περίπου πράγματα για το θέμα, για λογαριασμό του ThePressProject (με περισσότερες δημοσιογραφικές πληροφορίες). Αξίζει να το διαβάσετε (και να ενισχύσετε το ThePressProject, επίσης)

Οι αποκαλύψεις των Paradise Papers φαίνεται πως οδεύουν στην ίδια διαδικασία όπως και των Panama Papers πριν, ή των Lux Leaks: κοιτάμε τα ελληνικά ονόματα, εκείνα απαντούν (ή δεν απαντούν), σε λίγο καιρό τα ξεχνάμε, και, στοχεύουμε την προσοχή μας στο επόμενο λαμπερό πράγμα που μας ζητείται να πάρουμε θέση.

Οι γνώσεις μου για τα οικονομικά είναι λιγότερο και από ελάχιστες, και έτσι δεν έχω τις βάσεις να εμβαθύνω στο πρόβλημα αυτό καθ’ εαυτό, αλλά αναγκαστικά το βλέπω στην πρώτη του ανάγνωση:

Εταιρίες και τα φυσικά πρόσωπα που τις απαρτίζουν, αναζητούν φορολογικούς παραδείσους (ή οικονομίες με ελάχιστο έλεγχο πόθεν έσχες) για να λειτουργήσουν τις επιχειρήσεις τους.

Προφανώς δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα – αλλά σε πρώτη ανάγνωση, αυτό καταλαβαίνω εγώ.

Άλλες φορές, όπως στα Panama Papers τα χρήματα που διακινούνται δεν είναι καν πάντα καθαρά (αν καταλαβαίνω σωστά) – άλλες φορές, όπως στα Lux Leaks ή στα Paradise Papers, είναι βασισμένα σε απολύτως νόμιμες διαδικασίες, που απλώς έχουν σαΐνια φοροτεχνικούς, που πληρώνονται αδρά για να γλυτώσουν τους πελάτες τους από τις «ακριβές» χώρες, και να σταθμεύσουν τις επιχειρήσεις τους σε φορολογικούς παραδείσους.

~

Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, μείναμε στο εξώφυλλο του πράγματος. Τα papers και τα leaks συνήθως έβγαιναν όσο και από όσους συμμετείχαν σε παγκόσμια ρεπορτάζ – και η αντίδραση των ΜΜΕ περιοριζόταν είτε στο να «ξεχάσει» όσους δυσκολευόταν να δυσαρεστήσει, είτε στο να υπερπροβάλει όσους πολιτικά η επιχειρηματικά στόχευε να πληγώσει – ακόμα και αν αυτό δεν βασιζόταν παρά μόνο στην «ηθική» διάσταση του πράγματος.

Το ζητούμενο όμως, δεν είναι το εξώφυλλο.

Αν μία εταιρία, που δραστηριοποιείται στην (ή και στην) Ελλάδα, μεταφέρει τα κέρδη της έξω, σε έναν φορολογικό παράδεισο, ακόμα και αν είναι εντελώς νόμιμη ως διαδικασία, πληγώνει οικονομικά όχι μόνο το σύνολο των πολιτών, μα και του ανταγωνισμού.

Σ’ αυτό, έχουν υποχρέωση να αντιδράσουν οι θιγμένοι: οι πολίτες, για την ζημιά που υφίστανται, και το κράτος, για την προάσπιση της ίσης αγοράς για όλα τα μέρη. Πως; Η κάθε πλευρά με τον δικό της τρόπο: οι πολίτες, μπορούν να σταματήσουν εφόσον αυτό είναι δυνατό, την οικονομική ενίσχυση της εταιρίας που εφευρίσκει τρόπους να μην πληρώνει φόρους.

Το κράτος, αυξάνοντας τις έρευνες, και κάνοντας πιο αυστηρούς τους κανόνες.

Όλα αυτά που λέω, είναι λογικά (θεωρώ) και, εν πάση περιπτώσει, θα περνούσαν χαλαρά ως απάντηση μίας μις Κόσμος σε διαγωνισμό καλλιστείων.

Το ζητούμενο είναι τι έχει γίνει.

Από την αποκάλυψη των Lux Leaks, μέχρι τις αποκαλύψεις για τα Panama Papers, δεν έχω ακούσει καμία κυβερνητική οδηγία, κανέναν ψηφισμένο νόμο, καμία προστασία ώστε να μην ξανασυμβούν.

(μπορεί να έχει γίνει – εγώ δεν έχω ακούσει το παραμικρό)

Ειδικά για τα Lux leaks, μία διαδικασία (πιθανότατα) νόμιμη, και παγκόσμιας εμβέλειας για την προστασία των κερδών από τους φόρους, προς τις ελληνικές εταιρίες που «συμμετείχαν» δεν γνωρίζω να υπάρχει καν …παρατήρηση.

(μπορεί να έχει γίνει – εγώ δεν έχω ακούσει το παραμικρό)

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σήμερα πχ εμφανίζεται (κυρίως μετά την αναφορά του ονόματος της συζύγου του Μητσοτάκη στα Paradise Papers) να περνάει κι αυτός, εξίσου άνετα, στην επόμενη φάση της μις Κόσμος στον διαγωνισμό καλλιστείων.

Επί του προκειμένου όμως, όταν πχ η ίδια η Ευρωπαϊκή κοινότητα φιλοξενεί ως ισότιμα μέλη αυτούς τους παραδείσους (όπως το Λουξεμβούργο) το να περιμένεις μόνο απ’ έξω την αντίδραση ισοδυναμεί με ..μη αντίδραση.

Και η ευχή «να εδραιωθεί επιτέλους στην Ελλάδα ένα δίκαιο μοντέλο ανάπτυξης, που θα στηρίζει τις ανάγκες των πολλών» αν δεν αλλάξει κάτι εντός των τειχών, δεν σημαίνει τίποτα απολύτως.

Οπότε, ξεφεύγοντας λίγο από τα καθρεπτάκια των αποκαλύψεων (που γυαλίζουν πολύ, μα δεν αξίζουν συνήθως τίποτα σπουδαίο) ας εστιάσουμε στο βασικό:

Πως αλλάζουμε εμείς, ως κράτος;

Αν μπορούμε, έχει καλώς – ας το κάνουμε. Ας δημιουργήσουμε, με πράξεις, αυτό το μοντέλο που υποχρεωτικά όλοι θα φορολογούνται ισότιμα, ξεκάθαρα, και ουσιαστικά. Αν δεν μπορούμε – γιατί είναι παγκόσμιο, γιατί δεν πολεμιέται το σύστημα, γιατί θα τρομάξουν οι επενδυτές (τίμιοι και μη, αν και οι δεύτεροι δεν αξίζουν πολλά τελικά αν παρακάμπτουν τον βασικό τρόπο όπου γίνονται χρήσιμοι)- ας βρούμε τρόπο τουλάχιστον να μειώσουμε την ζημιά κάνοντας πράξεις.

Αλλιώς, ας φορολογήσουμε τα ευχολόγια – πιο πολλά θα εισπράξουμε, σας το εγγυώμαι.

Σε συνθήκες κρίσης, δεν εκπλήσσει η κρατική αναλγησία. Όταν με μια ηλεκτρονική εντολή, ένα σκληρό και αυταρχικό κράτος μπορεί να πετάει ανθρώπους έξω από τα σπίτια τους, δεν περιμένεις ότι θα επιδειχθεί ευαισθησία για όσες και όσους βρίσκονται στις φυλακές. Στις ταξικές, ταξικότατες φυλακές, ασφαλώς. Στις φυλακές, όπου το κράτος στοιβάζει ανθρώπους ανάλογα με το «πού συχνάζουν» ή «με ποιούς κάνουν παρέα». Στις φυλακές όπου πετάει τους φτωχοδιάβολους αυτού του κόσμου, για να ξεμπερδέψει έτσι μια και καλή μαζί τους, τοποθετώντας τους/τες στο περιθώριο ως παρίες. Απογυμνωμένους από στοιχειώδη δικαιώματα. Όπως για παράδειγμα να έχουν αυτές και αυτοί την εξουσία πάνω στα ίδια τα σώματά τους.

της Κικής Σταματόγιαννη στο fylosykis.gr
(αναδημοσίευση στο ThePressProject με την άδεια της συγγραφέα – και γω με την σειρά μου με την άδεια του ThePressProject)

Δεν είναι, επομένως, η έκπληξη το συναίσθημα που δοκιμάζεις διαβάζοντας τις διατάξεις του νέου Σωφρονιστικού Κώδικα. Είναι η οργή με την οποία έρχεσαι αντιμέτωπη. Είναι ο θυμός, τον οποίο καλείσαι να διαχειριστείς, ώστε να μπορέσεις να βάλεις σε μια σειρά τις σκέψεις σου. Ας επιχειρήσουμε, λοιπόν, να βάλουμε σε μια σειρά τις σκέψεις μας.

Πώς ξεκίνησαν όλα;

Αυτές τις μέρες κατατέθηκε προς δημόσια διαβούλευση το σχέδιο νόμου για αλλαγή του Σωφρονιστικού Κώδικα. Δεν περιμέναμε ασφαλώς να είναι το απαύγασμα του προοδευτισμού.

Μέσα σε μια απαρίθμηση περιστολής των δικαιωμάτων των κρατουμένων, γυναικών και αντρών, για τα οποία χρειάστηκαν ούτε λίγο ούτε πολύ 88 διατάξεις, στεκόμαστε στο άρθρο 21. Και στην παράγραφο 7 αυτού (οι υπογραμμίσεις δικές μας): «Ο νεοεισαγόμενος υποβάλλεται σε έρευνα σωματική και των ατομικών ειδών του, η οποία διεξάγεται σε ιδιαίτερο χώρο και κατά τρόπο που δεν θίγει την αξιοπρέπειά του. Η έρευνα διενεργείται από δύο τουλάχιστον υπαλλήλους του ίδιου φύλου με τον κρατούμενο και, σε περίπτωση γύμνωσης του σώματος, αυτή δεν επιτρέπεται να γίνεται με αφαίρεση όλων των ενδυμάτων ταυτοχρόνως. Αν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις που να δικαιολογούν ενδοσωματική ή ακτινολογική έρευνα, αυτή διενεργείται μόνον από ιατρό, κατά τους κανόνες της ιατρικής, μετά από εντολή του αρμόδιου δικαστικού λειτουργού».

Διαβάζοντας, λοιπόν, το άρθρο 21 παρ. 7 και την ξεκάθαρη πρόβλεψη για γύμνωση, βρισκόμαστε μπροστά στην αποκρουστική επαναφορά του κολπικού ελέγχου στις γυναίκες κρατούμενες. Μια μέθοδος που όσες μαρτυρίες γυναικών κι αν διαβάσεις, όλες καταλήγουν στο αίσθημα του βιασμού, της ταπείνωσης και του εξευτελισμού που νιώθουν όσες την υφίστανται. «Περίμενα μες στο κρύο μόνο με τα εσώρουχά μου στο δωμάτιο της έρευνας… Μέχρι να έρθει εκείνη με τα ρούχα, με έβαλε να βγάλω και τα εσώρουχά μου. Ντρεπόμουν τόσο πολύ που βρέθηκα σε αυτή τη θέση… Οι συνθήκες κάτω στην απομόνωση ήταν απάνθρωπες…»*.

Μια μέθοδος που σύμφωνα με όλες τις καταγγελίες είναι πλήγμα για την αξιοπρέπεια, την επιβαρυμένη ψυχική υγεία ανθρώπων που βρίσκονται ήδη σε συνθήκες εγκλεισμού. Καταγγελίες ότι σε πολλές περιπτώσεις η εξέταση δεν γινόταν καν από γιατρό-γυναικολόγο, αλλά από υπάλληλο των φυλακών. Καταγγελίες φυλακισμένων γυναικών για εργαλεία μη αποστειρωμένα, ακατάλληλα, σκουριασμένα. Μέχρι και ευρωπαϊκά όργανα έχουν αντιδράσει σε αυτή την πρακτική. Τόσο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο όσο και η Επιτροπή Πρόληψης Βασανιστηρίων την έχει ήδη –από το 2006- κατηγοριοποιήσει ως «καταχρηστική, απάνθρωπη και μη επιτρεπτή».

«Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μ’ έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους…

Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο […] μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να δεχτώ την κολπική […]. Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε είναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω»*.

Είτε αρνηθεί μια κρατούμενη να υποστεί τον κολπικό έλεγχο είτε αποδεχθεί να «πειθαρχήσει», οδηγείται στην απομόνωση. Εκεί υποχρεώνεται να εκτελεί τις πιο προσωπικές της ανάγκες, ενώ παρακολουθείται ηλεκτρονικά. «Μέσα στις τρεις αυτές ημέρες η κρατούμενη πρέπει να έχει οκτώ κενώσεις. Διαφορετικά θα παραταθεί η κράτησή της στην απομόνωση. Επειδή όμως αυτό δεν είναι φυσιολογικό να συμβεί, τότε οι έγκλειστες αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν καθαρτικό που τους παρέχει η υπηρεσία. Και βέβαια και αυτό αποτελεί έναν άλλο τρόπο βασανισμού, αφού λαμβάνουν το καθαρτικό για να μην παραταθεί ο χρόνος παραμονής τους στην απομόνωση. Όταν βγαίνουν οι κρατούμενες από την απομόνωση, υφίστανται εκ νέου κολπική έρευνα, συνήθως από όποια γυναίκα υπάλληλο έχει βάρδια! Αν μια κρατούμενη αρνηθεί να υποστεί αυτό τον έλεγχο, τότε κινδυνεύει να μείνει στην απομόνωση για τουλάχιστον πέντε ημέρες και με ό,τι συνεπάγεται αυτό»*.

Και μέσα σε αυτές τις δέκα γραμμές συμπυκνώνεις άνετα έναν ωραιότατο ορισμό για το τι συνιστά βασανιστήριο στον 21ο αιώνα. Στην «πολιτισμένη» Ευρώπη της Δύσης.

Γιατί, λοιπόν; Γιατί ξανά;

Ο τυπικός λόγος που επικαλούνται οι νομοθετικές και σωφρονιστικές αρχές είναι η αποτροπή εισαγωγής ναρκωτικών ουσιών μέσα στη φυλακή. Μια εισαγωγή, ωστόσο, που θα μπορούσε να αποτραπεί με χρήση άλλων μέσων. Που δεν ευτελίζουν, δεν πληγώνουν, δεν σε απογυμνώνουν από όση αξιοπρέπεια σου έχει απομείνει μέσα σε μια φυλακή. Έχουν προταθεί τρόποι ελέγχου που δεν κουρελιάζουν τις γυναίκες. Υπάρχει η δυνατότητα για υπέρηχο, για εξειδικευμένα μηχανήματα ανίχνευσης ναρκωτικών ουσιών.

Γιατί, λοιπόν, οι σωφρονιστικές αρχές επέμεναν να αγνοούν όλες αυτές τις εναλλακτικές και προχωρούσαν σε κολπική εξέταση; Και κυρίως, γιατί σκέφτονται τώρα να την επαναφέρουν; Ο ουσιαστικός και ξεκάθαρος λόγος είναι «επειδή μπορούν». Επειδή είναι ένας ακόμη τρόπος να υποδείξουν στην κρατούμενη τη θέση που της έχουν επιφυλάξει. «Είσαι σκουπίδι. Σε μεταχειριζόμαστε ως τέτοιο». Πόση ευαισθησία να χωρέσει σε ένα τόσο απλό σχήμα; «Μη ζητάς και πολλά, γιατί αυτό που σε περιμένει στο βάθος του διαδρόμου είναι η απομόνωση. Οπότε, μη μιλάς. Μη διανοηθείς καν να διεκδικήσεις». Στην κοινωνία «εκεί έξω» περικόπτονται όσα δικαιώματα έχουν απομείνει όρθια. Πόσο καλύτερα να είναι τα πράγματα μέσα σε μια φυλακή, με τα δικαιώματα των κρατουμένων να είναι ήδη περισταλμένα;

Είναι αδύνατον να μιλήσεις για την απάνθρωπη μέθοδο του κολπικού ελέγχου και το μυαλό σου να μην πάει σχεδόν αυτόματα στην Κατερίνα Γκουλιώνη. Μια γυναίκα που στα 41 της χρόνια (19 Μαρτίου 2009) βρέθηκε –κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι σήμερα συνθήκες- νεκρή. Δεμένη πισθάγκωνα με αίματα στο πρόσωπο κατά τη διάρκεια της μεταγωγής της. Κάποιοι θεώρησαν ότι έπρεπε να σταματήσει να μιλάει. Ίσως, γιατί παραήταν ηχηρά όλα όσα κατήγγειλε για τη φρίκη του ελληνικού σωφρονιστικού συστήματος. Ίσως γιατί –σύμφωνα μ’ αυτούς- κάποια πράγματα καλύτερα να μένουν αποκλειστικά πίσω από τους χοντρούς τοίχους μιας φυλακής. Μια περίκλειστη κοινωνία βίας και αποστέρησης δικαιωμάτων, δίπλα σε μια «ελεύθερη και ανοιχτή» κοινωνία συνεχώς κλιμακούμενης βίας και αποψίλωσης και των τελευταίων θραυσμάτων δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Ο αγώνας της Κατερίνας Γκουλιώνη είχε αποτέλεσμα καθώς σύμφωνα με το τότε άρθρο 10 παρ. 5 του εσωτερικού κανονισμού των γενικών καταστημάτων κράτησης η ενδοσωματική ή ακτινολογική εξέταση απαγορευόταν, με μόνη εξαίρεση στην περίπτωση που υπήρχε «εύλογη αιτία, μετά από εντολή του αρμόδιου δικαστικού λειτουργού και μόνον από γιατρό».

Και σήμερα, οκτώ χρόνια μετά, με τον θάνατο της Κατερίνας να παραμένει ακόμα αδικαίωτος, έρχεται η κυβέρνηση σε ένα κρεσέντο αυταρχισμού να σβήσει με μια μονοκοντυλιά τον αγώνα αυτόν. Επαναφέρει έναν από τους οδυνηρότερους εφιάλτες των γυναικών κρατουμένων.

Ήδη έχουν προαναγγελθεί κινητοποιήσεις μέσα στις φυλακές ως αντίδραση-διαμαρτυρία για τις αλλαγές που σχεδιάζονται. Πόσο να ανέχεσαι -και για ποιο λόγο άλλωστε;- να εκφράζονται νομοθετικά σκέψεις για την επαναφορά των φυλακών τύπου Γ’; Για διεύρυνση της εξουσίας του εισαγγελέα; Για περιστολή των ήδη πετσοκομμένων δικαιωμάτων των κρατουμένων; Για αντικατάσταση της άδειας του κρατουμένου/ης με την ηλεκτρονική επιτήρηση (βραχιολάκι); Για την αναστολή των εκπαιδευτικών αδειών;

Για ποιον λόγο να ανέχεσαι τα δάχτυλα και τα σκουριασμένα εργαλεία της κρατικής εξουσίας μέσα στο σώμα σου;

Κάτω τα χέρια σας από τα σώματά μας.

* Μαρτυρίες της ίδιας της Κατερίνας Γκουλιώνη και άλλων έγκλειστων γυναικών

~

Υ.Γ.: Οι επισημάνσεις από τον αρκούδο

Αυτή, είναι η επιστολή του προέδρου του Ελληνικού τμήματος των Γιατρών χωρίς Σύνορα.

Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,

Σας απευθύνω αυτή την επιστολή γιατί θα ήθελα να σας ενημερώσω προσωπικά σχετικά με την κατάσταση που αντιμετωπίζουν σήμερα οι πρόσφυγες στα ελληνικά νησιά.

Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω, θα δούμε ότι χρειάστηκε μια σειρά από θανάτους στη Μόρια, στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου, για να μεταφερθούν οι κάτοικοι του καταυλισμού από τις θαμμένες στο χιόνι σκηνές όπου διέμεναν σε αξιοπρεπείς συνθήκες. Προφανώς, το γεγονός ότι περισσότεροι από χίλιοι άνθρωποι υπέφεραν επί μήνες στο κρύο πριν από αυτούς τους θανάτους, δεν αποτελούσε αναγκαία συνθήκη για να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα.

Και τώρα συμβαίνει ξανά το ίδιο. Οι συνθήκες για τους πρόσφυγες στα νησιά επιδεινώνονται διαρκώς τους τελευταίους μήνες. Καθώς βασικές ανθρώπινες ανάγκες δεν καλύπτονται ακόμα, παρατηρούμε τη δυστυχία των ανθρώπων αυτών να γίνεται ολοένα και πιο έντονη. Ένα τεράστιο κύμα αβεβαιότητας και φόβου έχει κατακλύσει τα νησιά, βυθίζοντας ανθρώπους στην απελπισία.

Οι συνάδελφοί μου που εργάζονται στη Λέσβο και τη Σάμο βλέπουν μόνο συντετριμμένους ανθρώπους. Στη διάρκεια του καλοκαιριού, κάθε εβδομάδα η κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Μυτιλήνη δεχόταν κατά μέσο όρο 6-7 σοβαρότατα περιστατικά ψυχικής υγείας, όπως απόπειρες αυτοκτονίας, αυτοτραυματισμούς και ψυχωσικά επεισόδια.

Όλα αυτά τα περιστατικά έχουν όνομα και μια τραγική ιστορία να διηγηθούν. Η Γκλόρια, αφού έπεσε θύμα βιασμού στο Κονγκό και στην Τουρκία, προσπάθησε στη Λέσβο να δώσει τέλος στη ζωή της πίνοντας υγρό καθαρισμού. Την ίδια ημέρα, η Ράνια από τη Συρία, σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, έκανε μια απελπισμένη απόπειρα αυτοκτονίας πιάνοντας ηλεκτρικά σύρματα. Ο Αφράν, Κούρδος από τη Συρία και πατέρας τριών παιδιών, βασανίστηκε στη Συρία, απ’ όπου διέφυγε για να φτάσει στη Σάμο, όπου ζει τους τελευταίους 11 μήνες. Αν και έχει πιστοποιητικό που βεβαιώνει ότι είναι θύμα βασανιστηρίων, ο Αφράν παραμένει εγκλωβισμένος και μπορεί να απελαθεί ανά πάσα στιγμή στην Τουρκία, καθώς η αίτηση ασύλου του απορρίφθηκε για δεύτερη φορά.

Τον Αύγουστο βρέθηκα στη Μοσούλη, στο Ιράκ, σε αποστολή ως χειρουργός. Είδα μπροστά μου τις φρικτές συνέπειες ενός πολέμου χωρίς τέλος. Μίλησα με τους ανθρώπους και προσπάθησα να καταλάβω τι περνούν. Ως πατέρας δύο παιδιών, όπως κι εσείς κύριε Πρωθυπουργέ, είμαι βέβαιος ότι θα έκανα ακριβώς το ίδιο. Θα προσπαθούσα να σώσω την οικογένειά μου αναζητώντας ασφάλεια όπου αυτό θα ήταν δυνατό. Οι ομάδες μας διαπιστώνουν ότι όλο και περισσότερες οικογένειες από το Ιράκ και τη Συρία έρχονται στα ελληνικά νησιά τους τελευταίους μήνες. Τον περασμένο Ιούλιο, το 40% των ανθρώπων που έφτασαν στα ελληνικά νησιά ήταν παιδιά.

Οι άνθρωποι αυτοί μάζεψαν όλες τις δυνάμεις και τις ελπίδες τους και κατάφεραν με πολλές δυσκολίες, ακόμα και με ανθρώπινες απώλειες, να φτάσουν στην Ευρώπη. Κι όμως, είναι εδώ στην Ευρώπη όπου συνθλίβονται οι ελπίδες τους.

Σήμερα δημοσιεύουμε έκθεση με τίτλο «Κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την ψυχική υγεία στη Σάμο και τη Λέσβο» (PDF). Όπως αντιλαμβάνεστε, τα ευρήματα είναι αποκαρδιωτικά. Το βαθύ ψυχικό τραύμα είναι εξαιρετικά σύνηθες πλέον στα νησιά. Συχνά συνοδεύεται από συναισθήματα ντροπής και ταπείνωσης. Για να αναπνεύσει το τραύμα και να θεραπευτεί χρειάζεται ένα ασφαλές περιβάλλον. Οι άνθρωποι βιώνουν έντονα την απουσία ενός τέτοιου φιλόξενου χώρου όταν φτάνουν στα ελληνικά νησιά με αποτέλεσμα να επιδεινώνεται η ψυχική υγεία τους. Από την πρώτη στιγμή αντιλαμβάνονται την Ευρώπη να τους λέει «δεν σας θέλουμε εδώ, θα σας στείλουμε πίσω στην Τουρκία».

Η ανάσχεση των προσφυγικών ροών αποτελεί σταθερή επιδίωξη των Ευρωπαίων ηγετών. Προκειμένου η Ευρώπη να επιτύχει την αποτροπή των αφίξεων, επιφυλάσσει άθλιες συνθήκες στους ανθρώπους που τελικά θα φτάσουν στην Ελλάδα. Πολλοί αιτούντες άσυλο μάς εκμυστηρεύονται «αν ήξερα πως θα είναι έτσι στην Ευρώπη, θα είχα προτιμήσει να πεθάνω στην πατρίδα μου». Είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό ως Έλληνες και Ευρωπαίοι, κύριε Πρωθυπουργέ;

Η υπαγορευόμενη από τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας πολιτική του εγκλωβισμού στα νησιά είναι απάνθρωπη, ανεδαφική και επικίνδυνη. Και δεν μπορεί να συνεχιστεί. Οι αιτούντες άσυλο, όπως η Γκλόρια, η Ράνια και ο Αφράν, που φτάνουν στις ελληνικές ακτές πρέπει να μπορούν να μετακινηθούν στην ηπειρωτική χώρα. Είναι ανθρωπιστική επιταγή.

Κύριε Πρωθυπουργέ, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα σάς ζητάμε να κάνετε ένα γενναίο βήμα προς την κατεύθυνση του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης. Σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε δεν υπάρχουν άλλες δικαιολογίες. Σας καλούμε να επιτρέψετε τον απεγκλωβισμό των ανθρώπων από τα νησιά και την μεταφορά τους στην ηπειρωτική Ελλάδα διασφαλίζοντας αξιοπρεπείς συνθήκες και πρόσβαση σε εξειδικευμένη φροντίδα που τόσο χρειάζονται.

Με εκτίμηση,

Χρήστος Χρήστου

Πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα

Η δική μου πάλι άποψη, είναι ότι παρακαλέσαμε αρκετά. Αυτή η κυβέρνηση είναι ένοχη για πολλούς θανάτους, δεν υπάρχει πια η δικαιολογία της αμέλειας, ούτε μπορεί να επαφίεται κανείς στις καλές προθέσεις όσο ο κόσμος πεθαίνει από το κρύο ξεχασμένος σε μία παγωμένη σκηνή τον χειμώνα.

Δεν είναι ανάγκη να περιμένουμε τον επόμενο νεκρό για να κριθεί, ξανά, όχι μόνο η αποτελεσματικότητα, μα και η διάθεση τελικά αυτής της κυβέρνησης να βοηθήσει: έχει κριθεί ήδη, πολλούς νεκρούς τώρα.

Το ερώτημα που έχει κάποια σημασία πριν ξεκινήσουμε είναι «αυτό; Με όσα γίνονται, αξίζει τον κόπο αυτό;»

Νομίζω πως ναι. Μπορεί να κάνω λάθος, μα νομίζω πως ναι. Ας δούμε μαζί την σκέψη μου.

Τελικός Κυπέλλου Ελλάδας, Σάββατο 6 Μαΐου του σωτήριου έτους 2017, και πριν την έναρξη του αγώνα, εκτεταμένα επεισόδια «αμαυρώνουν το ποδοσφαιρικό γεγονός».

Δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες οπαδοί των δύο ομάδων πλακώνονται για αρκετή ώρα, έξω μα και μέσα στο Πανθεσσαλικό στάδιο. Οι τραυματίες δεκάδες – τόσοι, που ακόμα και το αρμόδιο νοσοκομείο βρέθηκε σε δύσκολη θέση.

Τώρα που γράφω τούτο το ποστ είναι ξημερώματα Δευτέρας – μα σκέφτομαι να το ανεβάσω αργότερα, σε μία, δύο μέρες. Στο μεταξύ να περιμένω.

Θα περιμένω να δω, αν κάποιος από το κράτος μας ενοχλήθηκε από αυτήν την εικόνα.


Από το sport-fm.gr

Θα περιμένω να δω αν το αίμα αυτών των ανθρώπων, ακόμα και αν δεχθεί κανείς ότι συμμετείχαν αυτοβούλως στα επεισόδια (εγώ δεν το δέχομαι, αλλά δεν έχει σημασία) ή όσων ταλαιπωρήθηκαν πχ από δακρυγόνα, πέτρες, και δεν ξέρω και γω τι ενώ δεν είχαν καμία συμμετοχή, έχει, για κάποιον, αξία.

Θα περιμένω.

Θα περιμένω να δω αν θα το ξεχάσουμε, αν θα ξεχάσουμε όλο αυτό το αίμα που χύθηκε, όλες αυτές τις εικόνες βίας, τους μαχαιρωμένους, τα στιλέτα, τα δοκάρια, τις καρέκλες, τα γκλόμπ (ακόμα και ανάποδα).

Θα περιμένω.

Θα περιμένω να δω αν, ως κοινωνία, θεωρήσαμε ότι πήγε, κάτι, στραβά. Αν ναι, είναι απλό – θα αντιδράσουμε. Θα ρωτήσουμε αν η αστυνομία έκανε καλά την δουλειά της. Θα ρωτήσουμε αν οι ομάδες είχαν τον έλεγχο των οπαδών τους. Θα ρωτήσουμε αν η ομοσπονδία λειτούργησε με τον καλύτερο τρόπο.

Αν όχι, αν πιστέψουμε ότι όλα πήγαν σωστά, είναι τρομερά απλό, θα προσπεράσουμε. Και το αίμα θα ξεπλυθεί από τους τοίχους, και τα καθίσματα, και τα πατώματα, και θα γίνει δόξη και τιμή το επόμενο παιχνίδι, και θα συνεχίσουμε τις ζωές μας.

~

Όταν όμως, την επόμενη φορά, κάποιος πεθάνει – ακόμα και κάποιος συμμετέχοντας, αλλά πολλώ δε μάλλον κάποιος αθώος, θα περιμένω να δω αν τότε θα αναρωτηθούμε τι πήγε στραβά.

Θα περιμένω να δω αν θα ανατρέξουμε στο χθεσινό, αν θα αναρωτηθούμε αν θα μπορούσαμε, έστω και από σήμερα, να σώσουμε μελλοντικά την ζωή αυτού του ανθρώπου. Θα περιμένω να δω αν θα αναρωτηθούμε, αν πράγματι το χθεσινό ήταν λάθος – γιατί το επιτρέψαμε μία μέρα μετά:

– Γιατί είμαστε δειλοί; Δεν θέλαμε να τα βάλουμε με την ηγεσία και την μαφία των οπαδικών στρατών;

– Γιατί είμαστε ευθυνόφοβοι; Αρνηθήκαμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας, και να παραιτηθεί -ή να απολυθεί, αν δεν καταλαβαίνει γιατί- σύσσωμη η πολιτική ηγεσία που ήταν υπεύθυνη γι’ αυτό το χάλι;

– Γιατί ηδονιζόμαστε με το αίμα; Απολαύσαμε ως θεατές τηλεοπτικά ένα σόου ξύλου και βίας και μετά, με ασύλληπτη αδιαφορία, περάσαμε στον αυθεντικό εκνευρισμό για τα …διαιτητικά λάθη;

~

Θα (έπρεπε να) περιμένω.

Αλλά δεν θα το κάνω, δεν θα περιμένω. Θα το ανεβάσω σήμερα, τώρα αμέσως. Γιατί δεν θέλω να επιβεβαιωθώ, προτιμώ να έχω κάνει λάθος, προτιμώ κάποιος να δώσει σημασία σε ο,τι έγινε, και να το διορθώσει.

Πιστεύω ότι είμαστε περισσότεροι αυτοί που ενδιαφερόμαστε, που θυμώνουμε γι’ αυτό που έγινε, που θέλουμε να αλλάξει, που θέλουμε την κάθαρση και τους νόμους ανεξαρτήτως με τι χρώματα ντύνεται ο κάθε οπαδικός στρατός.

Πιστεύω ότι είμαστε περισσότεροι αυτοί που βλέπουν πόσο υποκριτικό είναι να προσπερνάμε τέτοια αίσχη ρίχνοντας την ευθύνη αποκλειστικά στους οπαδούς, αποκλειστικά στην μαφία των γηπέδων, πιστεύω ότι είμαστε περισσότεροι αυτοί που βλέπουν ότι είναι ΔΙΚΗ ΜΑΣ ευθύνη ως κοινωνία, πρωτίστως, ΔΙΚΗ ΜΑΣ ευθύνη να μην πεθάνει κανείς αύριο, ΔΙΚΗ ΜΑΣ ευθύνη να εξαλείψουμε τον χουλιγκανισμό, ΔΙΚΗ ΜΑΣ ευθύνη να τιμωρηθούν όσοι οργάνωσαν, όσοι ανέχθηκαν, και όσοι ήταν ανίκανοι να αποτρέψουν αυτές τις εικόνες.

Πιστεύω ότι είμαστε περισσότεροι αυτοί που αντιλαμβανόμαστε ότι είναι πρωτίστως θέμα ισονομίας, είναι θέμα δικαιοσύνης, είναι θέμα ηθικής – είναι διάολε θέμα πολιτισμού να μην προσπερνώνται αθόρυβα αυτές οι στιγμές.

Πιστεύω ότι είμαστε περισσότεροι αυτοί που φοβόμαστε ότι ο τίτλος «τελικός» δεν θα αφορά αύριο ένα παιχνίδι, αλλά την τελευταία μέρα ενός ανθρώπου.

~

Μία τελευταία κουβέντα, για να το απλοποιήσω λίγο, μ’ αυτήν την σκέψη:

Πρόσεξέ με λίγο:

Αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο.

Μην προσπαθήσεις να πείσεις κανέναν, ούτε τον εαυτό σου, ότι είναι. Μην προσπεράσεις αυτήν την εικόνα.

Update 8/5/2017: Το Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού της χώρας, ήρθε για δουλειά Δευτέρα πρωί, είδε τα σημαντικά γεγονότα του Σαββατοκύριακου, και είπε να αντιδράσει σε όσα έγιναν:

(Δεν το πίστευα – δεν έχει ανέβει ακόμα στο site – αλλά είναι δήλωση μοιρασμένη από το ΑΠΕ. Ιδού για όσους σαν και μένα δεν το πιστεύουν αν δεν το δουν με τα μάτια τους)

Αυτό έχουμε να περιμένουμε, μάλλον. Πολιτικό οπαδιλίκι της πλάκας, ατάκες, και «στην έφερα πρώτος». Μέχρι τόσο φτάνει (προφανώς) αυτή η κυβέρνηση. Και, όπως έχω ξαναγράψει, με τον χειρότερο δυνατόν τρόπο: από το Πρωθυπουργικό Γραφείο.

(Και όχι, δεν ασχολούμαι με το αν ο Μητσοτάκης έκανε καλύτερα ή χειρότερα με τις αρχικές δικές του δηλώσεις. Δεν με κυβερνά αυτός, ας τον κρίνουν οι ψηφοφόροι του)

Ο π/θ της χώρας, -έστω και από τον προσωπικό του λογαριασμό- εκτοξεύει κατηγορίες κατά του πολιτικού του αντιπάλου στο twitter:

και είναι τόσο λάθος αυτό, με τόσο διαφορετικούς τρόπους, που προσπάθησα να «μαζέψω» την αντίδρασή μου σε 140 χαρακτήρες και ήταν αδύνατο.

~

Ασφαλώς, είναι ο πρωθυπουργός της χώρας. Αν πράγματι υπάρχουν παρατυπίες ή ακόμη και παρανομίες στον δημόσιο τομέα, είναι πράγματι δουλειά του και ευθύνη του να το βρει, και να το ξεκαθαρίσει. Συμφωνούμε.

Όμως, μέχρι στιγμής, η διαδικασία δεν έχει ολοκληρωθεί. Ήτοι, δεν ξέρουμε σίγουρα αν είναι όντως σκάνδαλο η Novartis (μπορεί να είναι, δεν διαφωνώ – αλλά αυτήν την στιγμή δεν το ξέρουμε σίγουρα) ή η αντιστοίχως το ΚΕΕΛΠΝΟ, ή το Ερρίκος Ντυνάν, ή πράγματι υπήρξαν παρατυπίες ή παρανομίες ή υπερτιμολογήσεις στο κόστος των φαρμάκων.

Δεν το ξέρουμε. Δεν ξέρουμε αν για οποιοδήποτε εξ αυτών υπάρχει θέμα, δεν ξέρουμε αν υπάρχουν ευθύνες και που και πως μοιράζονται. Θα το μάθουμε, αν γίνουν οι διαδικασίες, γίνουν σωστά, και φέρουν αποτελέσματα. Μέχρι τότε, δεν το ξέρουμε.

Ο πρωθυπουργός της χώρας όμως ΠΡΟΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ το αποτέλεσμα, βάζοντας μία …στοχευμένη φωτογραφία πολιτικού του αντιπάλου δίπλα σ’ αυτές τις κατηγορίες. Το συνοδεύει και με κείμενο για λεηλασίες, για κυκλώματα και οφέλη ισχυρών – και ολοκληρώνει την εικόνα.

Κατ’ αρχάς, είναι εγκληματικό να προκαταλαμβάνει ένας πρωθυπουργός (και δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε από τον συγκεκριμένο, ούτε από τους προκατόχους του) την δικαιοσύνη. Και αυτό, γιατί έχει θεσμικό ρόλο, που δύναται να επηρεάζει τους ανθρώπους που θα κληθούν να ελέγξουν τις κατηγορίες.

Κατά δεύτερον, είναι έλλειψη πολιτικής ηθικής να φωτογραφίζεις τον αντίπαλό σου με κατηγορίες που δεν του έχουν αποδοθεί καν! Οφείλεις να κάνεις τους ελέγχους σου, να περιμένεις, και ΑΝ πράγματι έχει ευθύνες, τότε να τις επιρρίψεις και πολιτικά εκεί που πρέπει. Τότε, και μόνο τότε, και μόνο εάν.

Υπάρχει όμως και ένα τρίτο θέμα, που γα μένα είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα. Ότι χρησιμοποιείς αυτές τις κατηγορίες (ειδικά όταν δεν έχουν αποδειχθεί) πολιτικά για να βλάψεις τον πολιτικό σου αντίπαλο, και να ανακατευθύνεις τις κριτικές για την πολιτική σου. Οι όποιες παραβάσεις δηλαδή έχουν όντως γίνει, είναι πλέον εργαλείο δικό σου, και τις χρησιμοποιείς κι εσύ.

Αυτό, είναι αισχρό – και όχι μόνο πολιτικά. Όπως καταλαβαίνω εγώ την πολιτική, η παρανομία, αν και όντως υπάρχει, δεν μπορεί να γίνεται εργαλείο για να χτυπήσει ο ένας τον άλλον. Αν υπάρχουν (και δεν θα βαρεθώ να το λέω, ΑΝ υπάρχουν) όντως ευθύνες, το πιο ισχυρό μέρος της εξίσωσης φροντίζει με όσες ενέργειες του δίνει το σύνταγμα και οι νόμοι να αποδοθούν εκεί που πρέπει, και μετά ξεχωρίζει την κριτική προς τις ενέργειές του, με την όποια απόδοση πολιτικών ευθυνών προς τους αντιπάλους του.

(Το ξέρω ότι δεν βγάζω πολύ νόημα εδώ, αλλά δεν μπορώ να το αποδώσω καλύτερα: «Μην πολιτεύεσαι με το χειρότερο που μπορεί να είναι οι αντίπαλοί σου, αλλά με το καλύτερο που μπορείς να κάνεις εσύ»)

~

Ναι, αλλά θα μου πείτε κάτσε ρε αρκούδε, ο Μητσοτάκης το κάνει συνέχεια!

Πράγματι, τα infographics (που είναι ένας ιδιαίτερα εύπεπτος, αλλά ταυτόχρονα συχνά αβάσιμος ημιτελής τρόπος να μοιράζεσαι πληροφορίες) είναι σχεδόν στην ημερήσια ατζέντα του προέδρου της αντιπολίτευσης.

Ο Μητσοτάκης όμως, είναι ακριβώς αυτό: αντιπολίτευση. όπως αντιλαμβάνομαι εγώ την πολιτική (και μπορεί, κάλλιστα, να κάνω λάθος – εγώ όμως έτσι καταλαβαίνω) ο Μητσοτάκης είναι υπεύθυνος απέναντι στους ψηφοφόρους του – και μόνον. Αν είναι ικανοποιημένοι από την πολιτική του, ή όχι, θα το κρίνουν όπως νομίζουν αυτοί, στις κάλπες ή στην κριτική τους.

Ο Αλέξης Τσίπρας όμως, είναι πρωθυπουργός – όλων μας. Όπως έχω ξαναπεί σχετικά πρόσφατα (και όχι μόνο), δεν είναι πια απλώς πρόεδρος κόμματος – ακόμα και όταν γράφει από τον προσωπικό του λογαριασμό.

Είναι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων, οφείλει να συμπεριφέρεται ανάλογα, και να δέχεται κριτική από όλους μας όταν λειτουργεί με κομματικά, και όχι με εθνικά κριτήρια.

Γιατί κυβέρνηση με καταγγελίες σε infographics, δεν κάνει καλό σε κανέναν μας.

Έχει ξεκινήσει μία διαμάχη, που θεωρώ ότι είναι ταυτόχρονα ένα πρόβλημα της διακυβέρνησής μας – και ασφαλώς όχι μόνο της τωρινής.

Ο Κώστας Βαξεβάνης, στην εφημερίδα του Documento, βγάζει μία είδηση ότι από απόφαση των προηγούμενων Υπουργών Υγείας, έχασε το δημόσιο χρήματα.

Ο Α.Γεωργιάδης, ως άμεσα αναφερόμενος, απαντά (όπως απαντά, δεν έχει σημασία για το θέμα τώρα). Ο Βαξεβάνης συνεχίζει το ρεπορτάζ, ο Πολάκης (αν δεν κάνω λάθος) το παραθέτει στην βουλή, ο πρωθυπουργός Α.Τσίπρας προαναγγέλλει εξεταστική γενικά για την υγεία – η συζήτηση εν πολλοίς συνεχίζεται.

Και πέφτει το μάτι μου σ’ αυτήν την σημερινή είδηση:

Μαξίμου: «Να απαντήσουν Γεωργιάδης-Μητσοτάκης στις κατηγορίες για «δώρο» 65 εκατ. ευρώ στον πρώην υπουργό από φαρμακοβιομηχανίες»

Διαβάστε το άρθρο, το πνεύμα του συνοψίζεται στα εξής:

«Ελπίζουμε να αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα των κατηγοριών τόσο ο ίδιος ο κ. Γεωργιάδης, όσο και ο κ. Μητσοτάκης που τον έκανε αντιπρόεδρο της ΝΔ», σημειώνει το Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού. Υπογραμμίζει ότι οι κατηγορίες είναι «κάτι παραπάνω από σοβαρές» και τονίζει πως «ο ελληνικός λαός περιμένει απαντήσεις».

Περιμένει όντως, λέω εγώ – αλλά όχι από τον Γεωργιάδη.

Προσέξτε με λίγο εδώ, γιατί έχω προσπαθήσει από το πρωί να το εξηγήσω

…αλλά μάλλον δεν τα καταφέρνω.

~

Έχω μία κυβέρνηση. Η κυβέρνηση ανακαλύπτει ότι κάτι δεν έχει πάει όπως έπρεπε. Είναι παράνομο; Είναι παράτυπο; Είναι ένα δώρο; Είναι απλώς μία αστοχία; Δεν είναι τίποτα από όλα αυτά;

Είναι «κάτι παραπάνω από σοβαρό» πάντως, όπως και η κυβέρνηση αναφέρει.

Υπάρχουν δύο διαδρομές που μπορούν να ακολουθηθούν. Η μία, είναι αυτή η δήλωση – μία κομματική επίθεση από το Μέγαρο Μαξίμου.

Η άλλη, είναι αθόρυβα, χωρίς πολιτική-κομματική εκμετάλλευση, χωρίς περαιτέρω σχολιασμό, ο,τι στοιχεία έχουν βρεθεί, να πάνε στους αρμόδιους υπουργούς και στα αντίστοιχα αρμόδια όργανα, και να απαντηθεί, από την κυβέρνηση, αν πράγματι υπήρξε και σε ποιον βαθμό λάθος.

Εγώ, σαν Γιάννης – επιθυμώ την δεύτερη διαδικασία.

Ας δούμε τι αναφέρει ως ερωτήματα το Μαξίμου:

1. Για ποιο λόγο άλλαξε τον τρόπο τιμολόγησης των φαρμάκων υψηλού κόστους, με μοναδική αλλαγή την κατάργηση της έκπτωσης 13%;

2. Για ποιο λόγο έδειξε τέτοια σπουδή να το πράξει αυτό μία μόλις ημέρα πριν φύγει από το Υπουργείο Υγείας εν αναμονή του ανασχηματισμού;

3. Για ποιο λόγο πριν την απομάκρυνσή του ο κ. Γεωργιάδης έθεσε όρο στον τότε πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, να περάσουν οι αρμοδιότητες για τα φάρμακα στον κ. Μάκη Βορίδη που ανέλαβε; Τι τον ενδιέφερε;

4. Με την απόφασή του επιβαρύνθηκε ή όχι το ελληνικό Δημόσιο αλλά και οι ασφαλισμένοι με 65 εκατ. ευρώ;

5. Ισχύει ότι μεγάλος κερδισμένος από την εσπευσμένη απόφαση Γεωργιάδη είναι η φαρμακοβιομηχανία Novartis, η οποία ελέγχεται για μεγάλο σκάνδαλο χρηματισμού γιατρών και κρατικών λειτουργών;

Το τέταρτο και το πέμπτο ερώτημα, δεν είναι ευθύνη της ΝΔ να τα απαντήσει, γιατί η ΝΔ δεν είναι κυβέρνηση, ο Σύριζα είναι κυβέρνησή – όλων μας. Επιβαρύνθηκε; Όντως; Με αυτό το ποσό; Με αυτήν την κερδισμένη εταιρία; Μόνο με αυτήν; Τα ερωτήματα 1, 2, και 3, είναι πράγματι απάντηση της ΝΔ και του αρμόδιου τότε Υπουργού – μόνο όμως αν αποδειχθεί ότι όντως υπήρξε κάποια παρατυπία ή παρανομία του αρμόδιου τότε Υπουργού. ΑΝ ισχύουν όλα αυτά, και ΑΝ είναι όντως έκθετος ο Υπουργός – τότε και μόνο τότε οφείλονται πολιτικές ή ποινικές απαντήσεις.

Έως τότε, μέχρι να απαντήσει η ίδια η κυβέρνηση για τις πιθανές ζημιές που και αν προκλήθηκαν, το Μαξίμου συμπεριφέρεται ωσάν την Κουμουνδούρου.

Και εδώ είναι το δεύτερο θέμα μου:

Το Μαξίμου δεν είναι η Κουμουνδούρου.

Το καταλαβαίνω ότι είναι οι ίδιοι άνθρωποι. Το καταλαβαίνω ότι είναι πολιτικοί. Το καταλαβαίνω ότι δίνουν μάχες, να παραμείνουν την εξουσία ή να κερδίσουν στα σημεία τον πολιτικό τους αντίπαλο.

Αλλά όταν περνάνε την πόρτα του Μαξίμου, είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων.

Όλων.

Και των Νεοδημοκρατών, και των Συριζαίων, και των ΠΑΣΟΚων, και των Ποταμίσιων, και των κουμμουνιστών – όλων. Όλων μας.

Και οφείλουν, ή εγώ τουλάχιστον έτσι καταλαβαίνω, να υπερβαίνουν το κομματικό τους εγώ, και να λειτουργούν με γνώμονα το κοινό καλό, το κοινό συμφέρον.

Όλων.

Ήτοι, όταν προκύπτει ένα σκάνδαλο, οφείλει να είναι *αποκλειστική τους προτεραιότητα* το ξεκαθάρισμά του, η δίκαιη αντιμετώπισή του, η πιο διαυγής του λύση.

Αν γίνει κομματικό ή πολιτικό όργανο για να πληγεί ο αντίπαλος, ειδικά όταν δεν μπορούν να του αποδοθούν (και μιλάω γενικά τώρα) τίποτα περισσότερο από κατηγορίες, τότε, κάθε λαμογιά, ρεμούλα ή αλητεία που έχει κάνει η όποια προηγούμενη κυβέρνηση, γίνεται αυτόματα όπλο, χρησιμοποιείται από την οποιαδήποτε τωρινή.

Και αυτό είναι χυδαίο.

Γιατί όσο περισσότερο χρήσιμο είναι, τόσο περισσότερο θα μπορούσε να ωφελήσει την εκάστοτε κυβέρνηση θα παραμείνει ομιχλώδες, αν η μόνη του χρήση είναι να ζημιώνει τον αντίπαλο σε κάθε κουβέντα – ειδικά εάν δεν έχει, πέραν της όποιας πολιτικής, άλλη βαρύτητα (πχ ποινική)

Αυτό νιώθω ότι συμβαίνει χρόνια τώρα, με εκατέρωθεν κατηγορίες να πετάγονται κατά το δοκούν δεξιά και αριστερά, χωρίς όμως μία ξεκάθαρη διαδικασία εξεύρεσης της πραγματικής διάστασης της κάθε κατηγορίας. Γιατί έτσι συμφέρει και τους εκάστοτε διώκτες, που έχουν πολιτικό πεδίο δράσης, και τους διωκόμενους που γλυτώνουν, πιθανόν, τις ποινικές ευθύνες που μπορεί να προκύψουν.

~

Να δώσω ένα υποτιθέμενο παράδειγμα.

Έστω ότι μία οποιαδήποτε προηγούμενη κυβέρνηση, έφαγε με μία πονηρή διαδικασία, 1.000.000 ευρώ. Έστω ότι η τωρινή, επειδή ήταν αντιπολίτευση πριν, κατήγγειλε -και εκλέχθηκε με αυτόν τον αντιπολιτευτικό της λόγο- αυτήν την διαδικασία.

Όταν όμως έγινε κυβέρνηση, τότε αυτή η διαδικασία γίνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ δική της ευθύνη. Εγώ, από την τωρινή κυβέρνηση θα αναζητήσω τους υπεύθυνους. Το «οι προηγούμενοι τα φάγανε» είναι αντιπολιτευτικός λόγος, όχι κυβερνητικός, και με αφήνει παγερά αδιάφορο:

Απόδειξέ το, και μόνο τότε μπορείς να μιλάς. Και μόνο από την κομματική σου γραμμή ή από θεσμοθετημένες διαδικασίες.

Έτσι σκέφτομαι εγώ – αυτήν την κυβέρνηση θέλω. Μπορεί να κάνω λάθος, το καταλαβαίνω. Μπορεί όλοι οι υπόλοιποι να σκέφτονται διαφορετικά – θαυμάσια. Εμένα όμως τα χρώματα με αφήνουν αδιάφορο – δεν με νοιάζει ποιο κόμμα κυβερνά την επόμενη μέρα της ψήφισής του από τον ελληνικό λαό: Οφείλει, θεωρώ, και με αυτόν τον τρόπο το πετυχαίνει δίκαια, να είναι κόμμα όλων των Ελλήνων. Να παραμένει πιστό στις πολιτικές του γραμμές, αφήνοντας όμως την κομματική του ταυτότητα στα κομματικά του γραφεία.

Και να απαντά εκείνο πρωτίστως σε κάθε τι που τίθεται ως ερώτημα και ευθύνη στην διακυβέρνηση του.

Ακόμα και αν μείνω λοιπόν ο μοναδικός Έλληνας που περιμένω απαντήσεις αποκλειστικά από την κυβέρνησή μου – από εκεί θα συνεχίσω να περιμένω:

Από αυτούς που εξέλεξαν οι ψηφοφόροι κάθε φορά ως υπεύθυνο για να απαντήσει.

Λίγες μέρες πριν, μία διαμαρτυρία ήρθε στο φως: Σε κέντρο κράτησης (φιλοξενίας, υποτίθεται – αλλά εδώ θα το λέμε όμως είναι) ανθρώπων, διαμαρτυρόμενοι για την ποιότητα του φαγητού, κάποιοι από τους πρόσφυγες/μετανάστες επέστρεψαν, για μία μέρα, την μερίδα τους. Έγιναν επεισόδια, τραυματισμοί και φυλάκων και –η καταγγελία λέει– η διοίκηση των φυλακών εκεί τους άφησε τρεις μέρες μόνο με ψωμί και νερό (παρότι υπήρχαν παιδιά, ανάμεσά τους). Την επόμενη μέρα, τους ξανάδωσε φαγητό ίδιο με αυτό που διαμαρτυρήθηκαν για την ποιότητά του.

Εμένα με προσβάλει πολύ περισσότερο αυτή η εικόνα από οτιδήποτε άλλο. Άνθρωποι αθώοι, που κρατούνται στα όρια (ή και πέρα) της νομιμότητας φυλακισμένοι, να φτάνουν να διαμαρτύρονται με αποχή σίτισης για την ποιότητα της τροφής τους (μεταξύ άλλων, γιατί γίνεται λόγος και για κακομεταχείριση από την αστυνομία), και, προφανώς για εκδίκηση, για τρεις μέρες να τους δίνουν μόνο ψωμί και νερό. Θυμίζω ότι για την σίτισή τους επιδοτούμαστε, ως κράτος, δεν τα πληρώνουμε από την τσέπη μας. Για …κάποιον λόγο όμως, οι διαμαρτυρίες για την ποιότητά τους είναι συνεχείς, δεν υπάρχει αντίδραση.

Αυτό, είναι επίσης ένα ενδιαφέρον στοιχείο. Η εν λόγω καταγγελία δεν αναφέρθηκε από σχεδόν κανένα μέσο – ούτε αντιπολιτευτικό προς την κυβέρνηση. Για να είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον, ούτε κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης το έκανε σημαία διαμαρτυρίας όπως κάνουν με άλλα – συχνά βασισμένα σε ψέματα, θέματα της επικαιρότητας.

Μήπως δεν ακούστηκε αρκετά; Μπορεί.

Μα δεν μπορεί κανείς να πει το ίδιο και για την επίσημη, κρατική γνωμάτευση από το ΚΕΕΛΠΝΟ για την ποιότητα διαβίωσης των «φιλοξενούμενων» στις φυλακές κράτησης μεταναστών/προσφύγων.

Αυτή, και διανεμήθηκε, και έπαιξε. Κανείς όμως (εκ της αντιπολιτεύσεως, είτε οι πολιτικοί, είτε τα μέσα τους) δεν φάνηκε να προσέχει ιδιαίτερα ΤΙ έλεγε η γνωμάτευση αυτή:

Εκατοντάδες άνθρωποι, στοιβαγμένοι σε ακατάλληλους χώρους (λέει η επίσημη γνωμάτευση) με μολυσματικούς παράγοντες που καθιστούν ακατάλληλη την διαβίωσή τους. Μία εικόνα ιδιαίτερα ανησυχητική από πλευράς δημόσιας υγείας, εγκαταστάσεις που δεν πληρούν τους κανόνες υγιεινής και που θα έπρεπε να κλείσουν. Η έκθεση αυτή (εδώ σε αρχείο PDF), έχει και συγκαλυμμένες τρομαχτικές καταγγελίες. Παραθέτω:

«Σε όλους τους χώρους υπάρχει συγχρωτισμός εκατοντάδων ανθρώπων σε ενιαίους χώρους, χωρίς επαρκή εξαερισμό, με συσσώρευση απορριμάτων και αποβλήτων, κακές συνθήκες υγιεινής, ανεπάρκεια στην χορήγηση πόσιμου νερού και κυμαινόμενη ποιότητα και ποσότητα τροφίμων«.

Σας ικετεύω να ξαναδιαβάσετε αυτήν την παράγραφο, να αντιληφθείτε λέξη προς λέξη τι είναι ακριβώς αυτό που λέει ως γνωμάτευση σε δεκαέξι χώρους (στους οποίους «φυλάσσονται» μεταξύ άλλων και οικογένειες, παιδιά) που έγινε αυτοψία!

Και;

Α, θα το απολαύσετε αυτό: Και, όταν ερωτήθηκε ο αρμόδιος υπουργός Τόσκας, η απάντησή του ήταν » Και επειδή το είπε κάποιος, τι σημαίνει αυτό; Δεν κατάλαβα κι εγώ λέω τη δική μου άποψη και εσείς τη δική σας.» Εδώ, μαζί με άλλες θαυμάσιες απαντήσεις.

Επειδή το είπε κάποιος. Εν προκειμένω, ο ΚΕΕΛΠΝΟ, ο …αρμόδιος κρατικός φορέας.

Αυτή, μαζί με άπειρες άλλες που δεν τις γνωρίζουμε γιατί οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν πια να πλησιάζουν τα κέντρα φιλοξενίας φυλακών προσφύγων/μεταναστών, μαζί με τις καταγγελίες για την Κόρινθο, που ακόμα και κυβερνητικοί βουλευτές αντέδρασαν, μαζί με καταγγελίες για απόπειρες αυτοκτονίας για τις συνθήκες και το ευρύτερο πλαίσιο κράτησης.

Και;

Θα μου πείτε, όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα. Η κυβέρνηση έχει να διαχειριστεί μία κρίση, γεγονότα για τα οποία δεν ήταν προετοιμασμένη.

….όχι ακριβώς: Οι έρευνες, για την ποιότητα διατροφής που είναι και το πιο εξόφθαλμο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φιλοξενούμενοι κρατούμενοι αθώοι μετανάστες/πρόσφυγες, έχει ξεκινήσει …έναν χρόνο και πριν. Ήταν γνωστό το πρόβλημα, και συνεχίζεται ακόμα, αδιάκοπα – τώρα πια με εκδικητικές συμπεριφορές για όποιον αντιδρά.

~

Αυτή η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση όλων μας. Ο,τι και να ψήφισε ο καθένας από μας, είτε την ήθελε, είτε όχι, είτε έχει αντιρρήσεις, είτε συμφωνεί μαζί της, αυτή, όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις πριν από αυτήν, είναι όλων των Ελλήνων.

Οι πράξεις της, μας εκφράζουν όλους μας. Αν σε κάποιες εξ αυτών είμαστε αντίθετοι, έχουμε όλοι υποχρέωση να αντιδράσουμε. Αν δε την ψηφίσαμε, η υποχρέωση καθενός από εμάς είναι ουσιαστικότερη: ο λόγος μας έχει αυξημένη βαρύτητα, η αντίδρασή μας έχει αυξημένη σημασία.

Είτε μία δεξιά, είτε μία αριστερή, είτε μία φιλελεύθερη, είτε μία σοσιαλιστική κυβέρνηση – δεν (θα έπρεπε να) έχει δικαίωμα να φέρεται έτσι σε συνανθρώπους μας.

Οι άνθρωποι που θαλασσοπνίγηκαν για να φτάσουν μέχρι εδώ, που έφυγαν για να γλυτώσουν από πολέμους και κακουχίες, που έχασαν φίλους, αδέλφια και γονείς στα κύματα της ελπίδας για επιβίωση (γιατί δεν ανοίξαμε έναν ασφαλέστερο φράκτη), αξίζουν κάτι περισσότερο από το να τους φέρονται σαν ζώα, να τους στερούν μία (πληρωμένη από άλλους!) αξιοπρεπή διαβίωση, και να τους τιμωρούν όταν αντιδρούν στον εξευτελισμό τους.

Εμείς από την πλευρά μας υποχρεούμαστε για κάτι περισσότερο απέναντί τους από το να αφήνουμε μία κυβέρνησή ΜΑΣ να φέρεται έτσι απάνθρωπα.

Ενώστε τις φωνές σας, ενημερωθείτε, ρωτήστε, διαμαρτυρηθείτε. Αντιδράστε! Είναι η μόνη αξιοπρεπής στάση που μας έχει απομείνει.

~

Υ.Γ.: Οκτώ άνθρωποι, επτά από τα οποία είναι μικρά παιδάκια, ασθένησαν με ηπατίτιδα τύπου Α, σε κέντρο φιλοξενίας φυλάκισης Νέας Καβάλας, ασθένεια που σχετίζεται άμεσα με τις συνθήκες διαβίωσης όπως διαβεβαιώνουν οι γιατροί. Επτά παιδάκια.

Ποινικές ευθύνες;

Update: Στις 5/7/2016 δημοσιεύτηκε το προσχέδιο της απόφασης του ΣΕΠΕ, και μία εξήγηση για την καθυστέρηση της Πυροσβεστικής. Σημαντικά στοιχεία και τα δύο, τα παραθέτω προς το τέλος του άρθρου.

Λίγα πριν ξεκινήσουμε: Αυτό είναι ένα μεγάλο άρθρο – κρατήσου. Η έρευνά του κράτησε κάτι παραπάνω από δύο εβδομάδες. Όπως συνηθίζω όταν το αντικείμενο δεν μου είναι τελείως γνώριμο, στο παρόν άρθρο παραθέτω ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ κείμενα από δημοσιεύματα σε ΜΜΕ (αποφεύγω όσο μπορώ τα blogs) για το θέμα. Δεν γνωρίζω τίποτα περισσότερο για την υπόθεση: Ότι θα διαβάσετε έχει δημοσιευτεί ήδη και ευθύνη για την ανάρτησή τους και την πιστότητά τους έχουν αποκλειστικά οι συντάκτες τους – εγώ δεν είμαι δημοσιογράφος, η έρευνα αυτή είναι αποκλειστικά δικτυακή. Αν έχεις απορίες μάλλον δεν θα μπορέσω να σας βοηθήσω δηλαδή – αλλά παραθέτω παντού πηγές για την ενημέρωσή σου.

Πάμε λοιπόν;

Πάμε.

Στις 8 Μαϊου του 2015, στις 8:20 το πρωί, η περιοχή της Ελευσίνας του Ασπρόπυργου ταράχτηκε από (άλλη μία, όπως θα αποδεικνυόταν αργότερα) έκρηξη. Στα Ελληνικά Πετρέλαια, τα ΕΛΠΕ, έξι άνθρωποι οδηγούνται στο νοσοκομείο – τέσσερις από τους οποίους, με ηλικίες από 27-41 χρονών, θα πεθάνουν μετά από μερικές ημέρες, υποκύπτοντας στα τραύματά τους.

Μέχρι σήμερα, οι όποιες παρεμβάσεις της κυβέρνησης είναι σχεδόν ανύπαρκτες αν ληφθεί υπόψιν όχι μόνο ότι χάθηκαν τέσσερις άνθρωποι, αλλά και ότι οι καταγγελίες πριν και μετά είναι, όπως θα αποδειχθεί, καταιγιστικές.

~

Η ιστορία, παραδόξως, δεν ξεκινά στις 8 Μαΐου. Ξεκινά πολύ καιρό πριν – μα εμείς θα δούμε τα μέσα του 2014, στις 24/7/2014 όπου σε άρθρο στο Ποντίκι γίνεται λόγος για τις οικονομικές ζημιές, αλλά και την επικινδυνότητα των εργασιών http://www.topontiki.gr/article/79713/oi-zimiarides-ton-elpe . Συγκεκριμένα το Ποντίκι μιλά για τουλάχιστον 17 σοβαρά ατυχήματα τα τελευταία έξι χρόνια

Και τα στοιχεία μαρτυρούν ότι τα τελευταία έξι χρόνια, τα χρόνια του εκσυγχρονισμού, έχουν σημειωθεί, όπως έχει επισημάνει το «Π» με δημοσίευμα στις 19 Ιουνίου, 17 σοβαρά ατυχήματα, χωρίς ο κατάλογος να είναι πλήρης αφού πολλά από αυτά δεν έλαβαν δημοσιότητα ανάλογη της σοβαρότητάς τους.

(υπάρχουν περιστατικά και πριν http://www.efsyn.gr/arthro/ta-atyhimata-toy-parelthontos-sto-diylistirio-ton-elpe-aspropyrgoy από αυτό, όπως αναφέρει η Εφ. Συντακτών).

Στις 31 Μαρτίου 2015 στην περιοχή της Ελευσίνας βλέπουν πυκνούς καπνους. Η εταιρία δεν αρνείται το γεγονός, μα το υποβαθμίζει. http://www.efsyn.gr/arthro/neo-epeisodio-rypansis-sta-elpe-stin-eleysina

Λίγες ημέρες μετά, στις 4 Μαΐου, αναλαμβάνει η νέα διοίκηση, διορισμένη από την νέα κυβέρνηση Σύριζα. Πρόεδρος αναλαμβάνει ο Στάθης Τσοτσορός. http://www.tanea.gr/news/economy/article/5235082/neo-dioikhtiko-symboylio-sta-elpe/

Στις 8 Μαΐου, στις 8:20 το πρωί, γίνεται η έκρηξη. Έξι άνθρωποι, τέσσερις εργαζόμενοι της εταιρίας και δύο από εργολαβική εταιρία, οδηγούνται στο νοσοκομείο.

Την ίδια ημέρα, οι εργαζόμενοι κάνουν τις καταγγελίες για τις συνθήκες: Δεν χτύπησαν συναγερμοί στην έκρηξη (αλλά χτύπησαν στην λήξη!), πολλοί ανειδίκευτοι εργαζόμενοι, που δουλεύουν για 12 ή και 16 ώρες την ημέρα, και μία δουλειά που πρέπει να τελειώσει από τις 45 ημέρες που χρειάζεται, στις μόλις 23 ημέρες για να μειωθεί το κόστος. Μειώνοντας τις ημέρες, μειώθηκε προφανώς και η ασφάλεια που έπρεπε να τηρηθεί. http://news247.gr/eidiseis/koinonia/fwtia-sta-elpe-den-xtuphse-synagermos-den-eixame-diodo-diafyghs-lene-oi-ergazomenoi-sto-news247.3456714.html

Το κόστος βέβαια, είναι πια γνωστό – και θα μεγαλώσει κι άλλο.

Τα ΕΛΠΕ, εκδίδουν ανακοίνωση που λένε ότι είχαν ληφθεί όλα τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας http://news247.gr/eidiseis/koinonia/elpe-gia-fwtia-sta-diylisthria-elhfthhsan-ola-ta-provlepomena-metra-asfaleias.3456294.html

O Σκαι https://www.youtube.com/watch?v=rf8ASWb1htw που μεταδίδει ζωντανά από το σημείο της έκρηξης, δυσκολεύεται να διαχείριστεί τον εκνευρισμό του προέδρου του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά και των άλλων εργαζομένων που περιγράφουν όχι μόνο το περιστατικό αλλα και τις συνθήκες, και αναγκάζεται να τον διακόψει πολλές φορές – κάθε φορα που μιλάει για τις ευθύνες της διοίκησης και της ιδιοκτησίας των ΕΛΠΕ. Σε μία (για τα δικά μου δεδομένα) απαράδεκτη συνέντευξη, τον εγκαλεί δύο φορές (τουλάχιστον, δεν την έχω όλη) την μία γιατί λέει ότι οι υπάλληλοι χαροπαλεύουν, την άλλη γιατί καταγγέλει τις συνθήκες ενώ η δημοσιογράφος θεωρεί ότι είναι πιο σημαντικό να μάθουμε για τους εγκλωβισμένους (που παραδόξως είναι ένα από τα θέματα που καταγγέλει, το μπάχαλο δηλαδή που ακολούθησε).

Στο μεταξύ, την ίδια ημέρα, δημοσιεύεται http://newpost.gr/ellada/461126/prwtofanes-na-mhn-epitrapei-h-eisodos-sthn-pyrosbestikh ισχυρή ενόχληση και αντίδραση της Πυροσβεστικής, γιατί δεν της επιτράπει άμεσα η είσοδος στον χώρο των ΕΛΠΕ. Τα οχήματά της παρέμειναν στον χώρο, και τους επετράπει να μπουν μόνο αφού η φωτιά έσβησε.

Σύμφωνα με κύκλους του Πυροσβεστικού Σώματος στο newpost, «Αυτό συνέβη για πρώτη φόρα και δεν πρέπει να ξανασυμβεί. Ίσως τεθεί ζήτημα για το περιστατικό».

γράφει το άρθρο.

Η κυβέρνηση, δια στόματος του υπουργού Πάνου Σκουρλέτη, αποφασίζει να γίνει έρευνα από το ΣΕΠΕ (Σώμα ΕΠιθεώρησης Εργασίας) http://www.topontiki.gr/article/128150/skoyrletis-gia-atyhima-sta-elpe

Ενώ την ίδια ημέρα, ο Λαφαζάνης, υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας τότε, δηλώνει http://news247.gr/eidiseis/politiki/fwtia-sta-elpe-na-apodothoun-eythunes-edw-kai-twra-zhta-o-lafazanhs.3457128.html :

Και επανέλαβε αναφερόμενος στην ανάγκη αναζήτησης των αιτιών: «Η υπόθεση δεν πρέπει να παραπεμφθεί στις καλένδες. Η υπόθεση πρέπει να διερευνηθεί αμέσως. Εδώ και τώρα. Και σε βάθος. Όπου υπάρχουν ευθύνες θα αποδοθούν και θα υπάρξει τιμωρία στους υπεύθυνους, εάν και εφόσον υπάρχουν. Να αναζητηθούν οι αιτίες και οι αιτίες να θεραπευθούν πάραυτα».

Ο κ. Λαφαζάνης επέμεινε στα ζητήματα της ασφάλειας λέγοντας: «θέλουμε τα ΕΛ.ΠΕ να λειτουργούν με απόλυτη ασφάλεια. Η ζωή των εργαζομένων είναι πάνω απ’ όλα. Πρέπει να εργάζονται με απόλυτη ασφάλεια και να ξέρουν ότι μπαίνοντας για να δουλέψουν, θα γυρίσουν στις οικογένειές τους ασφαλείς και υγιείς χωρίς να πειραχθεί ούτε μια τρίχα από το κεφάλι τους. Αυτό είναι για μας το πρώτο μέλημα».

Περίπου έναν χρόνο πριν όλα αυτά. Υπενθυμίζω ότι είχαμε αναφορά για ατύχηματα ήδη από το 2014 – χώρια τα παλιά.

Σωστά; Σωστά.

Συνεχίζουμε.

9 Μαίου 2015, οι καταγγελίες συνεχίζονται. Εργαζόμενος σε εργολαβική εταιρία, στην Εφημερίδα των Συντακτών που ασχολήθηκε πληρέστατα (και μετά) με το θέμα καταγγέλλει http://www.efsyn.gr/arthro/hroniko-enos-proanaggelthentos-egklimatos ότι υπό την πίεση της δουλειάς, υπήρχαν άνθρωποι που δούλευαν και 30 ώρες συνεχόμενα, και συμπληρώνει ότι είδε με τα μάτια του να απαγορεύεται η είσοδος στην Πυροσβεστική. Η Πυροσβεστική βγάζει ανακοίνωση με την οποία λέει ότι

Τα οχήματα δεν μπήκαν, καθώς υπάρχει σχετικό πρωτόκολλο των διυλιστηρίων –τα οποία έχουν δικές τους μονάδες πυρόσβεσης- το οποίο ορίζει ότι αυτά θα χρησιμοποιούνται ενισχυτικά-βοηθητικά.

και δεν αναφέρεται ξανά καμία επίσημη ενόχληση για το θέμα, ποτέ.

11 Μαΐου, και οι καταγγελίες επιμένουν. Η διοίκηση του σωματείου των ΕΛΠΕ από κοινού με την επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας του διυλιστηρίου καταγγέλλει http://www.efsyn.gr/arthro/porisma-expres-alla-oi-kataggelies-epimenoyn ότι είχε προειδοποιήσει ότι αυτές οι συνθήκες θα έχουν αποτέλεσμα οδυνηρό για τους εργαζόμενους. Έγραφαν ΠΡΙΝ την έκρηξη:

«Καλούμε την εταιρεία να θέσει ως προτεραιότητα την ασφάλεια όλων των εργαζομένων, να σεβαστεί το δικαίωμα στην ανάπαυση, χωρίς να αφήσει χρονοδιάγραμμα ή τυχόν επιπλέον κόστος να επηρεάσουν στο ελάχιστο αυτό που πραγματικά έχει σημασία. Τους ανθρώπους δηλαδή και όχι τους αριθμούς και τις λογιστικές πράξεις. Καθ’ όλη τη διάρκεια του shutdown έχουμε ένα κοινό μέτωπο, έναν κοινό σκοπό. Σωστές και ποιοτικές εργασίες με μηδέν ατυχήματα. Καμιά εργασία δεν είναι τόσο επείγουσα που να μην μπορεί να γίνει με ασφάλεια», αναφερόταν -μεταξύ άλλων- στην κοινή ανακοίνωση.

Στην πράξη, η ανακοίνωση αυτή προειδοποιούσε για τις πιεστικές συνθήκες, κάτω από τις οποίες θα εκτελούνταν οι πιο σημαντικές εργασίες γενικής συντήρησης της τελευταίας πενταετίας του διυλιστηρίου του Ασπροπύργου: μέσα στο ελάχιστο χρονικό διάστημα του ενός μήνα και με το ελάχιστο δυνατό κόστος. Για τις εργασίες της συντήρησης, πάνω από 1.500 «εργολαβικοί» εργαζόμενοι, μεταξύ αυτών πάρα πολλοί ανειδίκευτοι και κυρίως ανεκπαίδευτοι, πέρασαν για πρώτη φορά την πύλη του διυλιστηρίου.

Τα τελευταία χρόνια, και παρά την αύξηση της κερδοφορίας στον όμιλο ΕΛΠΕ, εντείνεται η χρήση εργολάβων και η μόνιμη και σταθερή δουλειά αντικαθίσταται από φτηνούς εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αριθμός των μόνιμων εργαζομένων μειώθηκε από το 2007 έως το 2013 κατά 29%, ενώ αυξάνεται το προσωπικό με άλλες μορφές εργασίας. Η πλειονότητα των Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων που απασχολούνται μέσω εργολαβικών συνεργείων δουλεύουν για 30 έως 40 μέρες, όσο δηλαδή διαρκούν οι εργασίες συντήρησης, χωρίς να έχουν την απαιτούμενη εμπειρία και ειδίκευση, αλλά ούτε και γνώση του χώρου. Οι αμοιβές των περισσότερων από αυτούς δεν ξεπερνούν τα 3,8 ευρώ την ώρα, ενώ δουλεύουν εξαντλητικά ωράρια, σε 12ωρες, ακόμη και 16ωρες βάρδιες.

14 Μαίου, στα ΕΛΠΕ καθίσταται http://www.efsyn.gr/arthro/epitheorites-ergasias-sta-elpe ένα μόνιμο κλιμάκιο του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας …για όσο καιρό κρατήσουν οι εργασίες. …Όχι ιδιαίτερα “μόνιμο” δηλαδή. Δεν βρήκα κανένα άρθρο για το πόσο έκατσε εκεί ο ΣΕΠΕ, τι κατέγραψε, και πότε κρίθηκε μη-απαραίτητη η παρουσία του, και έφυγε.

15 Μαΐου, η Περιφέρεια Αττικής ζητά ενημέρωση http://www.efsyn.gr/arthro/enimerosi-apo-ta-elpe-zita-i-perifereia-attikis από τα ΕΛΠΕ.

Αναλυτική και δημόσια ενημέρωση εργαζομένων και πολιτών από τη διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ. για τα πραγματικά περιστατικά της πρόσφατης τραγωδίας, καθώς και ενεργή συμμετοχή στη διερεύνηση του ατυχήματος, αλλά και έλεγχο του καθεστώτος εργασίας των εργαζομένων στο διυλιστήριο από το υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, που είναι η εποπτεύουσα αρχή, προκειμένου να διαπιστωθούν τυχόν παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, ζητά με απόφαση που υιοθέτησε το βράδυ της Πέμπτης, το περιφερειακό συμβούλιο Αττικής.

Δεν βρήκα κανένα δημοσίευμα που να ανακοινώνει τα αποτελέσματα της ενημέρωσης αυτής. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να διαβάσουμε την απάντηση – αν υπήρξε ποτέ- των ΕΛΠΕ.

Καμία ενημέρωση για τα δύο πορίσματα, ΣΕΠΕ και Πυροσβεστικής.

Τέσσερις ημέρες μετά, δύο από τους τραυματίες υποκύπτουν τελικά στα τραύματά τους.

Πρώτα, ο Χαράλαμπος Δευτεραίος, 41 ετών και πατέρας δύο παιδιών 6 και 2 ετών http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/588110/pethane-o-ergazomenos-poy-eixe-traymatistei-sovara-apo-tin-ekrixi-sta-elpe

Ύστερα, την ίδια μέρα, ο Ραμαντάν Ντελιλάΐ, εργαζόμενος σε εργολαβική εταιρία, 32 ετών. http://www.enikos.gr/society/317957,Katelhxe-kai-deyteros-traymatias-apo-thn-ekrhxh-sta-ELPE.html

20 Μαΐου, παραδίδεται στην διοίκηση των ΕΛΠΕ http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231409284 το πρώτο πόρισμα, αυτό που διατάσσει η …ίδια η εταιρία. Συμμετέχουν τεχνικοί του διυλιστηρίου, εκπρόσωποι των εργαζομένων και εξωτερικός πραγματογνώμονας. Μέχρι στιγμής, και ενώ δεν έχει δημοσιευτεί επισήμως, το πόρισμα ρίχνει ευθύνες στο ανθρώπινο λάθος. Καμία αναφορά στα πορίσματα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, και το αντίστοιχο πόρισμα της Πυροσβεστικής.

Δύο ημέρες μετά, στις 22 Μαΐου η κυβέρνηση αντιδρά βάζοντας πρόστιμο στα ΕΛΠΕ ύψους €255.400! Το διαβάζουμε στο ecoeleusis http://ecoeleusis.org/2015/05/ (δεν το βρήκα πουθενά αλλού), (τελικά το βρήκα http://www.efsyn.gr/arthro/prostimo-sta-elpe-gia-ta-optika-fainomena και στην Εφημερίδα των Συντακτών) που αναφέρει και τους λόγους του προστίμου:

Πρόστιμο ύψους 255.400€ για ρύπανση του περιβάλλοντος και παραβίαση των εγκεκριμένων περιβαλλοντικών όρων επέβαλε (22/5) ο Αναπληρωτής Υπουργός ΠΑΠΕΝ κ. Γιάννης Τσιρώνης στα ΕΛΠΕ για την λειτουργία του διυλιστηρίου στην Ελευσίνα. Το πρόστιμο εισηγήθηκε το Σώμα Επιθεώρησης Περιβάλλοντος το οποίο απέστειλε στον αρμόδιο Εισαγγελέα την σχετική Πράξη Βεβαίωσης Παράβασης για διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών.

[…]

Όλοι οι ισχυρισμοί της εταιρείας που προβλήθηκαν με το απολογητικό υπόμνημά της απορρίφθηκαν. Το πρόστιμο αναφέρεται σε αυτοψία που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2013 και ολοκληρώθηκε 17 μήνες μετά!

Τα πρόστιμα λοιπόν, μπαίνουν λίγο μετά το δυστύχημα, για λόγους που αφορούν περιβαντολλογικές παραβάσεις του …2013.

Άλλες δύο ημέρες μετά, στις 24 Μαΐου, χάνει την ζωή του και ο Αντώνης Αβράμπος, 27 ετών. http://www.avgi.gr/article/5564742/kai-tritos-nekros-ergazomenos-apo-tin-ekrixi-sta-elpe Είναι ο τρίτος νεκρός του δυστυχήματος.

Την ίδια ημέρα, στις 24 Μαΐου, δημοσιεύεται στην εφημερίδα των Συντακτων μεγαλύτερο μέρος του (εσωτερικού πάντα) πορίσματος

Ωστόσο, στο πόρισμα προκαταρκτικής διερεύνησης του δυστυχήματος διαπιστώθηκαν αρκετές πλημμέλειες. Η πρώτη από αυτές αφορά την πλημμελή τήρηση της διαδικασίας και συγκεκριμένα την παραβίαση της διαδικασίας έκδοσης αδειών εργασίας καθώς η άδεια που εξεδόθη δεν έφερε υπογραφή συνυπευθυνότητας από τον εργοδηγό βάρδιας του τμήματος διακίνησης, όπως προβλέπεται από την ισχύουσα διαδικασία των διυλιστηρίων για χώρους που γειτνιάζουν με χώρους ευθύνης άλλων τμημάτων.

Οπως αναφέρεται, «εάν είχε τηρηθεί η διαδικασία αυτή θα είχε αποφευχθεί το συμβάν, καθώς το τμήμα Διακίνησης θα είχε ενημερωθεί για την επικείμενη εργασία και θα είχε προβεί στις προβλεπόμενες ενέργειες για την ασφαλή εκτέλεσή της». Οι ενέργειες αυτές θα περιελάμβαναν εκτόπισμα του περιεχομένου του αγωγού με χρήση νερού προς άλλη δεξαμενή και απομόνωση του αγωγού.

Φαίνεται όμως και ότι το πόρισμα δεν είναι … ομόφωνο. Τα μέλη των εργαζομένων εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους, σημειώνοντας ότι

Τα δύο μέλη της επιτροπής διερεύνησης που ορίστηκαν ως εκπρόσωποι των εργαζομένων θεωρούν ότι από τις μαρτυρίες όσων εξετάστηκαν προκύπτει πως η πλημμελής τήρηση των διαδικασιών ήταν αποτέλεσμα ενός γενικότερου κλίματος πίεσης για τη γρήγορη ολοκλήρωση των εργασιών, καθώς υπήρξε προσπάθεια το χρονοδιάγραμμα της γενικής συντήρησης του διυλιστηρίου να συμπιεστεί κάτω από 35 ημέρες, αλλά και συσσωρευμένης κούρασης, λόγω γενικευμένης εντατικοποίησης, έλλειψης προσωπικού και πολλών 12ωρων εργασίας, πολύ καιρό πριν από το ξεκίνημα της γενικής συντήρησης.

Αυτή η αποστασιοποίηση δεν θα γραφτεί ποτέ ξανά, όταν γίνεται λόγος για το πόρισμα. Είναι η τελευταία φορά που ακούμε γι’ αυτή.

27 Μαΐου, και ο Ριζοσπάστης προσθέτει http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8455646 άλλη μία πινελιά στο πόρισμα:

Το πόρισμα είναι τόσο προκλητικό, ώστε ακόμα και το διαπιστωμένο γεγονός ότι δεν ήχησε ο συναγερμός την ώρα της φωτιάς, το υποβιβάζει σε απλή εντύπωση των εργαζομένων. Οπως γράφει, «αρκετοί συνάδελφοι υποστήριξαν ότι δεν άκουσαν το συναγερμό»!

Ένα πόρισμα θα έλεγε ότι ήχησε, ή δεν ήχησε ο συναγερμός και αν όχι ότι αυτά τα ένα, δύο, τρία πράγματα ήταν υπεύθυνα και θα έπρεπε να διορθωθούν – έτσι λειτουργούν συνήθως τα πορίσματα.

Η αναφορά ότι “εργαζόμενοι υποστήριξαν” θα έπρεπε να διερευνηθεί – σωστά; ή έγινε ή δεν έγινε, σωστά;

Εις μάτην.

Μία μέρα μετά, στις 28 Μαΐου, τα ΕΛΠΕ εκδίδουν http://www.topontiki.gr/article/130690/elpe-se-exelixi-i-diadikasia-apodosis-eythynon-gia-dystyhima ανακοίνωση. Σύμφωνα με αυτήν,

Στην ανακοίνωση επισημαίνεται ότι ήδη, μετά την ολοκλήρωση και παράδοση στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες του προκαταρκτικού πορίσματος, η Διοίκηση κίνησε τις προβλεπόμενες από τον Εσωτερικό Κανονισμό της Εταιρείας διαδικασίες για τους εννέα εμπλεκόμενους υπαλλήλους και διευθυντικά στελέχη και «παράλληλα, πέρα από την ύπαρξη των κατάλληλων κανονισμών και διαδικασιών, απαιτείται ριζική αλλαγή κουλτούρας μέσα και από την δρομολόγηση σημαντικών οργανωτικών αλλαγών, που θα ενισχύσουν ουσιαστικά την ασφάλεια και υγιεινή στις Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις μας και θα δώσουν την αναγκαία ώθηση στην ψυχολογία του προσωπικού. Οι αλλαγές αυτές έχουν ήδη αποφασιστεί, προγραμματίστηκαν και βρίσκονται στο στάδιο της υλοποίησης».

το πόρισμα έχει παραδοθεί στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες (και αυτές το έχουν παραλάβει …αδιαμαρτύρητα), και ο όμιλος ξεκίνησε τις (εσωτερικές) διαδικασίες έναντι των εννιά εμπλεκομένων υπαλλήλων (που δεν κατονομάζονται, ούτε γίνεται σαφης αναφορά στον ρόλο τους). Μέχρι τότε, αγνοείται το πόρισμα ΣΕΠΕ και Πυροσβεστικής.

Τρεις ημέρες μετά και πριν κλείσει ο Μάιος, στις 31 του μηνός, ο τέταρτος τραυματίας αφήνει την τελευταία του πνοη στό νοσοκομείο. Λέγεται Κώστας Μαγγούρας, 31 ετών. http://www.thepressproject.gr/article/77641/Kai-tetartos-nekros-apo-tin-ekriksi-sta-ELPE

Είναι ο τελευταίος στην λίστα των ανθρώπων που χάνουν την ζωή τους στο πολύνεκρο δυστύχημα στα ΕΛΠΕ. Οι άλλοι δύο από τους έξι που νοσηλεύτηκαν γλυτώνουν, αλλά δεν έχω καταφέρει ακόμα να μάθω απο δημοσιεύματα την τύχη τους.

Στις 4 Ιουνίου, άλλη μία ανατροπή: Στις 7 Μαΐου, μία μέρα ΠΡΙΝ το τραγικό δυστύχημα, ένας εργαζόμενος περιγράφει ότι υπήρξε άλλη μία δυσλειτουργία, που δεν καταλήγει σε έκρηξη, κατά τύχη! Σχολιάζει ο εργαζόμενος (επώνυμα) στον Ριζοσπάστη: http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8464316

«Ημασταν ένα συνεργείο περίπου 15 ατόμων. Οι μισοί ήμασταν μέσα σ’ έναν από τους φούρνους της μονάδας και μεταφέραμε σωλήνες. Οι άλλοι μισοί έκαναν άλλες εργασίες έξω από το φούρνο.

Ξαφνικά, ένιωσα έντονες αναθυμιάσεις από νάφθα και άρχισα να ζαλίζομαι. Αμέσως παράτησα τα εργαλεία και άρχισα να φωνάζω στους συναδέλφους μου να κάνουν το ίδιο και να βγούμε όλοι μαζί έξω. Πράγματι, προλάβαμε έγκαιρα να βγούμε από το φούρνο. Εκεί μάθαμε από τους υπεύθυνους των ΕΛΠΕ ότι είχε γίνει διαρροή σε κοντινό σημείο, περίπου 20 μέτρα μακριά από εκεί που βρισκόμασταν εμείς, όταν άλλο συνεργείο έβγαλε ένα επιστόμιο από τον σωλήνα.

Δεν μπορώ να υπολογίσω ακριβώς πόσο υλικό διέρρευσε, αλλά σίγουρα δεν ήταν μικρή η ποσότητα, αν σκεφτεί κανείς ότι οι αναθυμιάσεις έφτασαν στο σημείο που δουλεύαμε εμείς, μέσα στο φούρνο. Καθίσαμε περίπου μισή ώρα και ύστερα συνεχίσαμε κανονικά τη δουλειά.

Ολα αυτά γύρω στις 4 μ.μ. Περίπου στις 7 μ.μ. η δουλειά που ήταν να κάνουμε στους φούρνους τελείωσε και ο εργολάβος με ενημέρωσε ότι δεν χρειάζομαι πια στο συνεργείο και έτσι με «σχόλασε». Την άλλη μέρα, πρωί πρωί, έμαθα ότι στην ίδια μονάδα που κοντέψαμε να την «πατήσουμε» εμείς, πιθανότατα και στο ίδιο σημείο, έγινε ξανά διαρροή, όμως οι συνάδελφοι δεν στάθηκαν το ίδιο τυχεροί και έγιναν παρανάλωμα.

Βέβαια, και την προηγούμενη μέρα θα μπορούσε να είχε γίνει το κακό, αν την ώρα της διαρροής είχαν ξεκινήσει οι εργασίες συγκόλλησης με χρήση φλόγας. Από καθαρή τύχη τη γλιτώσαμε εμείς την Πέμπτη και παρά το γεγονός ότι το περιστατικό ήταν σε γνώση των ΕΛΠΕ, επαναλήφθηκε την επόμενη ακριβώς μέρα με τα γνωστά αποτελέσματα».

Έγινε λοιπόν ένα ατύχημα, χωρίς έκρηξη, στο ίδιο περίπου (ή ακριβώς σημείο) μόλις μία μέρα πριν το τρομερό δυστύχημα. Τα ΕΛΠΕ το ήξεραν. Την επόμενη μέρα, είχαμε νεκρούς.

Συνεχίζουμε.

Την ίδια ημέρα, ο «Ρουβικώνας» ως διαμαρτυρία πηγαίνει στο σπίτι της οικογένειας Λάτση. Το άρθρο (από τα ελάχιστα αν όχι το μοναδικό που βρήκα με αναφορά στο θέμα), κάνει λόγο για “Επίθεση στο σπίτι της οικογένειας Λάτση” http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/593412/epithesi-agnoston-sto-spiti-tis-oikogeneias-latsi-gia-tin-tragodia-sta-elpe

Φθορές προκάλεσαν στην μαντρότοιχο του σπιτιού της οικογένειας Λάτση ομάδα αγνώστων το απόγευμα της Πέμπτης (4/6/2015). Τα μέλη της ομάδας έγραψαν συνθήματα και πέταξαν φέιγ βολάν που αναφέρονταν στο δυστύχημα που σημειώθηκε στα ΕΛΠΕ.

Τα άτομα έφθασαν στο σημείο με μηχανάκια και προκάλεσαν φθορές στην εξωτερική περίφραξη του σπιτιού αναγράφοντας συνθήματα.

Την ευθύνη για την επίθεση ανέλαβε με ανάρτηση σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου η «Αναρχική Ομάδα Ρουβίκωνας».

Την ίδια ημέρα επίσης, στις 4 Ιουνίου δηλαδή, ο Π.Σκουρλέτης (Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης) απαντά http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:i8B5IYXRHJQJ:www.hellenicparliament.gr/UserFiles/a08fc2dd-61a9-4a83-b09a-09f4c564609d/es150604.doc+&cd=1&hl=el&ct=clnk&gl=gr στην ερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ Χρήστου Κατσώτη.

Εκεί μαθαίνουμε ότι το υπουργείο όχι μόνο έχει γνώση των προβλημάτων, αλλά έχει επιβάλλει και …πρόστιμο στην εταιρία! Προσέξτε: είναι άλλο από το πρόστιμο που είχε επιβληθεί για περιβαντολλογικούς λόγους του 2013 – είναι άλλο το ποσό, και έχει επιβληθεί από την Επιθεώρηση Εργασίας!

Διότι όσα επισημάνατε έχουν μία ορθότητα διότι πηγή τέτοιων ατυχημάτων, δυστυχώς είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες δουλεύουν οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες, οι οποίες είναι συνθήκες που ξεπερνούν κατά πολύ τις ανθρώπινες αντοχές. Τα ωράρια πια σχετικοποιούνται, ενώ πράγματι έχουν υποκατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από ανειδίκευτο προσωπικό ειδικευμένοι άνθρωποι, σε μια τόσο κρίσιμη, αυξημένης και σύγχρονης τεχνολογικής οργάνωσης μονάδα.

Από μεριάς, λοιπόν, της Επιθεώρησης Εργασίας επιβλήθηκε πρόστιμο στα ΕΛΠΕ που σχετίζεται με τον χρόνο οργάνωσης εργασίας, ύψους 22.500 ευρώ. Ζητήσαμε τις συμβάσεις εργασίας με τις εργολαβικές επιχειρήσεις και αυτές ελέγχονται. Στις 23 Μαΐου, δηλαδή λίγες ημέρες μετά, υπήρξε ξανά έλεγχος και στις τρεις εργολαβικές εταιρείες που βρήκαμε να εργάζονται την ίδια ώρα και στα ΕΛΠΕ. Στις 28 Μαΐου πάλι υπήρξε έλεγχος, ενώ γνωρίζετε πολύ καλά ότι από την πρώτη στιγμή βρέθηκε εκεί ο Ειδικός Γραμματέας, ο κ. Καψάλης, ο οποίος ήρθε σε συνεννόηση και με την Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας και με το επιχειρησιακό σωματείο και με το συνδικάτο και κάλεσε τις εργολαβικές εταιρείες να τηρήσουν τη νομιμότητα και τους είπε ότι, εν πάση περιπτώσει, θα είμαστε άτεγκτοι στο να πατάξουμε οποιαδήποτε παραβατικότητα υπάρχει.

Αυτό απαντά και στις απαντήσεις των ΕΛΠΕ ότι “δεν υπήρξε και δεν υπάρχει θέμα” υποθέτω, αλλά και στα πορίσματα που θα έχουν υπόψιν τους και αυτές τις αναφορές του αρμόδιου υπουργού. Σωστά;

Σωστά;

Στις 7 Ιουνίου, στην εφημερίδα Καθημερινή, δημοσιεύεται ένα άρθρο του Ανδρέα Δρυμιώτη. Ο κ. Δρυμιώτης ήταν σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου και πρόεδρος της Δέλτα Πληροφορικής και κατόπιν της Delta Singular, και αρθρογραφεί για το θέμα …αλλά όχι για το θέμα. Το κείμενο του είναι εντυπωσιακό, σας το παραθέτω για να το διαβάσετε όλο, http://www.kathimerini.gr/818271/article/oikonomia/epixeirhseis/apoyh-me-aformh-ena-ergatiko-atyxhma αλλά εντοπίζω δύο-τρία σημεία που έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Ατυχήματα συμβαίνουν παντού και πάντοτε. Εμείς όμως, σαν κάτοικοι της τελευταίας Σοβιετικής Δημοκρατίας, πιστοί στην κομμουνιστική ιδεολογία μας, τα συνδέουμε με τον καταραμένο καπιταλισμό, ο οποίος επιδιώκει το κέρδος με κάθε τρόπο, θυσιάζοντας την ασφάλεια και τη ζωή των εργαζομένων. Δεν είναι όμως έτσι. Και επειδή θέλω πάντοτε να τεκμηριώνω τις θέσεις μου, θα θυμίσω ότι το μεγαλύτερο εργατικό ατύχημα στη σύγχρονη εποχή έγινε στη Σοβιετική Ενωση, κάτω από κομμουνιστικό καθεστώς.

[…]

Ας αφήσουμε κατά μέρος την εύκολη προπαγάνδα και κριτική. Ατυχήματα συμβαίνουν και θα συμβαίνουν παντού, ανεξάρτητα από την ιδεολογία. Είναι μέρος της ζωής μας. Μπορούμε και πρέπει να προσπαθούμε να τα περιορίσουμε στον μέγιστο δυνατό βαθμό, αλλά όποιος ισχυρίζεται ότι μπορούμε να τα αποφύγουμε, είναι βαθιά νυχτωμένος ή σωστότερα φοράει μαύρες, κατάμαυρες παρωπίδες. Ειδικά οι εργολαβικές εταιρείες, που παρέχουν υπηρεσίες σε τρίτους, προσέχουν πολύ περισσότερο το θέμα της ασφάλειας ώστε να μην έχουν ατυχήματα, γιατί απλούστατα αν έχουν ατυχήματα θα χάσουν τους πελάτες τους. Δεν υπάρχει στη ζωή δραστηριότητα, ακόμα και ψυχαγωγική, χωρίς τον κίνδυνο ατυχήματος. Ολα τα άλλα είναι φτηνή προπαγάνδα! Και κάτι τελευταίο. Τα ΕΛΠΕ δεν είναι δα και η απόλυτα ιδιωτική εταιρεία. Νομίζω ότι ο πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος διορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Αρα μάλλον κρατική είναι!

[…]

ΥΓ. 2. Εντελώς συμπτωματικά, στις 30 Μαΐου, όταν κατέληξε ο τέταρτος τραυματίας από τα ΕΛΠΕ, κατέληξε και ο πέμπτος τραυματίας από το φονικό ατύχημα σε καφενείο της Αγχιάλου που συνέβη στις 4 Φεβρουαρίου, από έκρηξη φιάλης υγραερίου. Μήπως το είδατε στις ειδήσεις των 8; Φυσικά, όχι. Δεν πουλάει ο θάνατος του πέμπτου τραυματία από έκρηξη σε καφενείο, ενώ πουλάει ο θάνατος του τέταρτου τραυματία από ατύχημα σε εργοστάσιο!

Οι πιστοί στην κομμουνιστική ιδεολογία μας, αρνούμαστε να κατανοήσουμε ότι τέτοια ατυχήματα θα συμβούν και όλο κατηγορούμε τον καπιταλισμό, και κυρίως φοράμε παρωπίδες αν πιστεύουμε οτι μπορούμε να τα αποφύγουμε, καθώς δεν υπάρχει δραστηριότητα στην ζωή ακόμα και ψυχαγωγική (γιατί ως γνωστόν αυτό έκαναν οι άνθρωποι εκεί) χωρίς τον κίνδυνο ατυχήματος. Όλα τα άλλα, είναι προπαγάνδα! Φθηνή κιόλας! Και τα ΕΛΠΕ είναι κρατικά! Α, και ο νεκρός εργαζόμενος στο εργοστάσιο πήρε πολύ δημοσιότητα, ενώ ο εργαζόμενος στο καφενείο, όχι. Πουλάει φαίνεται ο θάνατος του εργαζόμενου στο εργοστάσιο. Αυτά.

(Πέραν της πλακας, με πείραξε πολυ βαθιά αυτό το άρθρο. Οχι μόνο γιατί μέχρι τότε δεν είχε τεθεί καμία ευθύνη στην εταιρία, ούτε μόνο για τους τέσσερις νεκρούς. Ούτε είμαι “κομμουνιστής”, οπότε δεν με πείραξε μόνο αυτό. Με πείραξε τρομερά το ύφος. Μπορεί όμως να είμαι μόνο εγώ. Είναι πάντως το χειρότερο άρθρο που διάβασα για το θέμα. Με διαφορά.)

Συνεχίζουμε.

8 Ιουνίου, έναν μήνα ακριβώς μετα το δυστύχημα (πλέον) στα ΕΛΠΕ, γίνεται διαμαρτυρία στα γραφεία της εταιρίας στο Μαρούσι http://www.tovima.gr/society/article/?aid=711300. Εκεί, γίνεται προσαγωγή 39 ατόμων που συμμετείχαν.

Σε 39 προσαγωγές προχώρησε η Αστυνομία το πρωί της Δευτέρας έξω από το κτίριο της εταιρίας Ελληνικά Πετρέλαια στην οδό Χειμάρρας 8 στο Μαρούσι, όταν ομάδα άγνωστων πραγματοποίησε συγκέντρωση διαμαρτυρίας.

Η διαμαρτυρία έγινε με αφορμή την έκρηξη, που σημειώθηκε στις 8 Μαΐου στα διυλιστήρια του Ασπροπύργου, από την οποία τραυματίστηκαν θανάσιμα τέσσερις εργαζόμενοι.

«Τις μέρες που ο κόσμος της εργασίας θρηνεί ακόμα τέσσερις νεκρούς στο βωμό του κέρδους της εργοδοσίας, μετά την έκρηξη στα διυλιστήρια των ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο, είναι πέρα από κάθε λογική η καταστολή της διαμαρτυρίας ενάντια στην εταιρεία» ανέφερε ο Νάσος Ηλιόπουλος, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνος για την εργατική πολιτική, σχετικά με τις προσαγωγές.

13 Ιουνίου, η μοτοπορεία που πηγαίνει στον Ασπρόπυργο ως διαμαρτυρία, δέχεται επίθεση με πέτρες όταν περνά μπροστά από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην περιοχή. http://www.efsyn.gr/arthro/pyrovolismoi-sta-patisia-kai-epithesi-ston-aspropyrgo

Αναρχικές-αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες πραγματοποίησαν μηχανοκίνητη πορεία στα ΕΛΠΕ Ασπροπύργου, με αφορμή το τραγικό δυστύχημα που κόστισε τη ζωή σε τέσσερις εργαζόμενους και είχε και δύο βαριά τραυματίες.

Η μοτοπορεία ξεκίνησε από το Παλατάκι Χαϊδαρίου. Περίπου στις 15.00 η μηχανοκίνητη πορεία πέρασε μπροστά από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στον Ασπρόπυργο. Σύμφωνα με πληροφορίες, εκείνη την ώρα δέχθηκαν επίθεση με πέτρες, από μέλη της νεοναζιστικής οργάνωσης. Η πορεία ολοκληρώθηκε επιτυχώς, λίγο μετά τις 16.45.

Είναι η πρώτη φορά που η Χρυσή Αυγή ακούγεται στο θέμα, αλλά όχι η τελευταία. Στην συνέχεια θα αρχίσει τις …δράσεις.

14 Ιουνίου, στον Ριζοσπάστη http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8478487, ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας καταγγέλλει ότι

Ωστόσο, ο Σ. Πουλικόγιαννης υπογραμμίζει πως έπρεπε «να χτυπήσει καμπανάκι» για τις υπηρεσίες του υπουργείου, προκειμένου «να προχωρήσουν σε παύση εργασιών για να διαπιστώσουν τι συμβαίνει». Επίσης, όπως τονίζει, απόδειξη για το ότι το ατύχημα δεν οφείλεται σε ανθρώπινο λάθος, ούτε σε ένα τυχαίο περιστατικό, αποτελεί το γεγονός ότι είχαν σημειωθεί διαρροές σε δυο – τρεις περιπτώσεις, «άσχετα αν μόνο σε μία από αυτές προέκυψε η φλόγα, με τη γνωστή τραγική εξέλιξη».

Ακόμα και μετά το ατύχημα, «ενώ έχουν γίνει καταγγελίες για τις εξοντωτικές συνθήκες, για μη απόδοση ρεπό, δεν έχει κινηθεί η διαδικασία για κάποια έρευνα», προσθέτει.

Τι έκαναν όμως κυβέρνηση, υπουργεία και υπηρεσίες αντί για τα παραπάνω; «Επέτρεψαν να συνεχιστούν οι εργασίες χωρίς να έχει βγει το πόρισμα των εμπειρογνωμόνων του ΚΕΠΕΚ. Δηλαδή, συνέβη ένα «ατύχημα» τέτοιων διαστάσεων και το έργο συνεχίστηκε κανονικά, χωρίς να έχουν διαπιστωθεί οι αιτίες που το προκάλεσαν. Που σημαίνει πως είναι πιθανό οι εργαζόμενοι να συνεχίζουν να δουλεύουν απροστάτευτοι από τον κίνδυνο.

Το Συνδικάτο ζήτησε να γίνει διακοπή εργασιών και γρήγορη διερεύνηση των αιτιών. Θέση του ήταν πως πρέπει, αφού αποκαλυφθούν οι αιτίες, να διορθωθούν σε όλο το διυλιστήριο και μετά να συνεχιστούν οι εργασίες. Αυτό δεν έγινε. Και όχι μόνο δεν έγινε, αλλά ξεκινά το νέο shut – down στα διυλιστήρια των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα και δεν έχει βγει ακόμα το πόρισμα, για να ληφθούν τα ανάλογα μέτρα».

Θα έπρεπε, λέει ο Πουλικόγιανης, να υπάρχει πόρισμα εμπειρογνωμόνων του ΚΕΠΕΚ (Κέντρου Πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου, και γω δεν ήξερα, το έψαξα) πριν συνεχιστούν οι εργασίες μετά την έκρηξη. Φυσικά, δεν έγινε τίποτα τέτοιο: άλλωστε, ακόμα αγνοείται το πόρισμα ΣΕΠΕ και Πυροσβεστικής.

Μία ημέρα μετά, στις 15 Ιουνίου, η Εφ.Συντακτών, επανέρχεται στο θέμα. Εδώ κάνω εκτενή αντιγραφή της πηγής μα το άρθρο http://www.efsyn.gr/arthro/mono-anthropino-lathos-itan-kynigi-toy-kerdoys είναι ακόμα μεγαλύτερο και αξίζει να το διαβάσετε όλο.

Το πόρισμα προκαταρκτικής διερεύνησης του ατυχήματος, που συνέταξε ή ίδια η εταιρεία, αποδίδει τα αίτια σε ανθρώπινο λάθος. Η διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ. βιάστηκε να προσωποποιήσει την απόδοση των ευθυνών σε εννέα στελέχη και επικεφαλής διευθυντικών υπηρεσιών της εταιρείας. Οι παράγοντες, όμως, που προκάλεσαν την τραγωδία φαίνεται ότι είναι πολύ πιο διευρυμένοι. Οπως καταδεικνύουν τα περιστατικά που προηγήθηκαν του δυστυχήματος, αλλά και όπως προκύπτει από τις καταγγελίες των ίδιων των εργαζομένων, το κυνήγι της κερδοφορίας ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που επέφερε την τραγωδία.

—–

Οπως καταγγέλλουν εργαζόμενοι, η εταιρεία επεδίωκε να ολοκληρώσει το συντομότερο δυνατό τις εργασίες συντήρησης στο διυλιστήριο, επειδή αυτήν την περίοδο τα περιθώρια διύλισης (margins, ήτοι η διαφορά μεταξύ της τιμής αγοράς του αργού και της τιμής πώλησης των προϊόντων, δηλαδή τα μεικτά κέρδη) είναι πολύ υψηλά και η παύση της λειτουργίας του διυλιστηρίου, έστω και μία μέρα παραπάνω, σημαίνει μεγάλες οικονομικές απώλειες για τα ΕΛ.ΠΕ.

Στα γρήγορα…

Τη βασιμότητα των καταγγελιών επιβεβαιώνει το γεγονός ότι ο χρόνος που διαρκεί μια τέτοια συντήρηση μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τους 2 μήνες, ανάλογα με την παλαιότητα των εγκαταστάσεων και ότι το shutdown του 2009 στα ΕΛ.ΠΕ. Ασπροπύργου είχε διαρκέσει 42 μέρες. Κι όμως, η διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ. είχε προγραμματίσει την ολοκλήρωση του τελευταίου shutdown αρχικά μέσα σε ένα μήνα και στη συνέχεια μέσα σε μόλις 25 ημέρες, αρκετά λιγότερες από αυτές που απαιτήθηκαν το 2009 και παρόλο που τότε οι εργασίες, οι οποίες έπρεπε να πραγματοποιηθούν, ήταν λιγότερες, καθώς το διάστημα λειτουργίας του διυλιστηρίου ήταν μικρότερο.

Εξάλλου, εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι η εταιρεία επιθυμούσε μέχρι και να αναβάλει εκ νέου στην παρούσα περίοδο το shutdown, προκειμένου να μη χάσει τα μεγάλα περιθώρια κέρδους που έχει σε αυτή τη συγκυρία η διύλιση, κάτι που δεν μπορούσε να πράξει καθ’ ότι δεσμεύεται με μεγάλες ρήτρες από εξειδικευμένες τεχνικές εταιρείες του εξωτερικού.

Ετσι, αποτελεί ένα επιπλέον ζήτημα διερεύνησης των αιτιών που προκάλεσαν το δυστύχημα το αν η επίσπευση και η συμπίεση του χρόνου διάρκειας των εργασιών συντήρησης που αποφασίστηκε από τη διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ. για την αποφυγή μεγάλων οικονομικών απωλειών συντέλεσε σε αυτό. Οπως και το αν αληθεύει ότι, όταν «πιάνονται» τα χρονοδιαγράμματα που έχουν τεθεί για τη διάρκεια ενός shutdown, κάποια υψηλόβαθμα διευθυντικά στελέχη της εταιρείας και εργολάβοι των συνεργείων που πραγματοποιούν εργασίες στο διυλιστήριο λαμβάνουν υψηλά bonus, δεδομένου ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να… στρεσάρει περισσότερο την επίσπευση των εργασιών με εντολές εκ των άνω.

Καθώς η εταιρεία δεν μπορούσε να παρατείνει κι άλλο την πραγματοποίηση shutdown, ο μόνος τρόπος που απέμενε, για να τελειώσει πιο γρήγορα η δουλειά, ήταν η εντατικοποίηση της εργασίας, αναγκάζοντας τα συνεργεία που πραγματοποιούσαν τις εργασίες συντήρησης να δουλεύουν 12, ακόμα και 14 ώρες την ημέρα, «δεκαεξάωρο τα πιο νέα παλικάρια, γιατί αντέχουνε», καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι.

Πρόκειται για καταγγελίες που επιβεβαιώθηκαν από τον Απόστολο Καψάλη, ειδικό γραμματέα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), ο οποίος δήλωσε στην «Εφ.Συν.» ότι «μετά το ατύχημα και τη συστηματική παρουσία κλιμακίων του ΣΕΠΕ στα ΕΛ.ΠΕ. Ασπροπύργου έχουν επιβληθεί πρόστιμα για παραβάσεις που αφορούν θέματα υγιεινής και ασφάλειας όσο και για παραβιάσεις του ωραρίου εργασίας, τόσο στα ΕΛ.ΠΕ. (πρόστιμο 22.500 ευρώ) όσο και στις εργολαβικές εταιρείες που εργάζονται εκεί».

——-

Γιατί επιλέχτηκαν συνεργεία εργολαβικών εργατών; Σύμφωνα με τους εργαζόμενους, ο όμιλος «Ελληνικά Πετρέλαια» έχει πρωτοστατήσει τα τελευταία χρόνια στην διάλυση των εργασιακών σχέσεων και στην επιδείνωση των συνθηκών εργασίας στις επιχειρήσεις του. Τα τρία τελευταία χρόνια οι εργαζόμενοι στα ΕΛ.ΠΕ. μειώθηκαν από 2.700 σε μόλις 1.600, ενώ στο τεχνικό προσωπικό υπάρχουν μόνο 100 εργαζόμενοι, από 250 το 2007. Το 2014 υπήρξε μείωση κατά 20% του εργατικού κόστους. Η αποψίλωση του έμπειρου δυναμικού των επιχειρήσεων συντελέστηκε ακόμη και με τη μορφή των εθελούσιων αποχωρήσεων κυρίως έμπειρου προσωπικού, προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι από την απομάκρυνση των ακριβών, πλην όμως έμπειρων εργαζόμενων.

——-

Ετσι, με τα συνεργεία να δουλεύουν το ένα πάνω στο άλλο (πάνω από 3.000 εργαζόμενοι) και με εκατοντάδες εποχικούς και εργολαβικά ανειδίκευτους εργαζόμενους να απασχολούνται, για να μειωθεί το κόστος σε πόστα που απαιτούν ειδίκευση, με την εντατικοποίηση της εργασίας και τις εξαντλητικές υπερωρίες, με τη μείωση μέσω της εθελουσίας εξόδου του μόνιμου και έμπειρου προσωπικού και τα ανεπαρκή -όπως αποδείχθηκε- μέτρα ασφαλείας, το «κακό» δεν άργησε να γίνει.

Τι μαθαίνουμε; Γίνεται εξήγηση γιατί η εταιρία βιαζόταν να τελειώσει το shutdown, το οποίο μάλιστα είχε αργήσει, ότι οι εργαζόμενοι εργάστηκαν υπερβολικές ώρες με αυτήν την πίεση, ότι η (κερδοφόρος) εταιρία έχει απολύσει μεγάλο μέρος των εργαζομένων της, και τους έχει αντικαταστήσει με εργολάβους που δεν είναι καλά προετοιμασμένοι – και όλα αυτά συνέβαλλαν στο να γίνει το κακό.

Μέχρι τώρα, δεν υπάρχει πουθενά καμία αναφορά για τα δύο πορίσματα που εκκρεμούν, της Επιθεώρησης Εργασίας, και της Πυροσβεστικής.

Την ίδια ημέρα, στις 15 Ιουνίου δηλαδή, το Ποντίκι αναφέρει http://www.topontiki.gr/article/132882/i-hrysi-aygi-stinei-doylemporiko-grafeio-antifasistiki-sygkentrosi-sto-perama-apo ότι σύμφωνα με καταγγελεία δέκα σωματείων εργαζομένων η Χρυσή Αυγή ιδρύει δικό της σωματείο, τον Άγιο Νικόλαο ως …μεσάζοντα ανάμεσα στους άνεργους εργαζόμενους και τους εργολάβους της περιοχής και την εταιρία.

«Πρόκειται για παραμάγαζο της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής, που μόνο στόχο έχει την εξασφάλιση φθηνών εργατών σε μεγαλοεργολάβους και εφοπλιστές. Εργάτες που θα αμείβονται με εξευτελιστικά μεροκάματα, ενώ θα δουλεύουν όσο θέλει ο εργοδότης, θα πληρώνονται όποτε θέλει ο εργοδότης, θα ασφαλίζονται όσο θέλει ο εργοδότης, θα δουλεύουν σε συνθήκες όπως αυτές που είδαμε πρόσφατα στα ΕΛΠΕ για να σκοτώνονται για τα κέρδη των εργοδοτών κι αν τολμήσουν και σηκώσουν ανάστημα να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους θα έχουν να κάνουν με τους μπράβους, τα μαντρόσκυλα του εργοδότη, τους χρυσαυγίτες», αναφέρουν μεταξύ άλλων τα σωματεία στην κοινή τους ανακοίνωση.

Δεν έχω ιδέα αν το σωματείο λειτούργησε όντως ποτέ, ή ανεστάλλη η λειτουργία του. Το σωματείο ιδρύθηκε τελικά στις 6 Αυγούστου του ίδιου έτους. Παραμένει ακόμα σε λειτουργία.

Δύο μέρες μετά, στις 17 Ιουνίου, στην πιο εντυπωσιακή στροφή της ιστορίας μας, τα ΕΛΠΕ …βραβεύονται! Και μάλιστα για πέμπτη συνεχή χρονιά όπως αναφέρουν: http://www.helpe.gr/media-center/press-releases/news-o-omilos-ellhnika-petrelaia-brabeyetai-gia-pempth-synexh-xronia-sthn-kathgoria-platinum-toy-cr-index

Σε μια ξεχωριστή εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας στις 10 Ιουνίου 2015, τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ βραβεύτηκαν για πέμπτη συνεχή χρονιά στην υψηλότερη κατηγορία PLATINUM, για τις επιδόσεις τους στην εφαρμογή υπεύθυνων εταιρικών πρακτικών, μέσω του Δείκτη Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (CR Index). Στην τελετή βράβευσης παρευρέθησαν περισσότεροι από 150 εκπρόσωποι από την ελληνική και διεθνή επιχειρηματική κοινότητα, από θεσμικά όργανα και φορείς, καθώς και Μέσα Μαζικής ενημέρωσης.

Ο δείκτης CR Index, που εισήχθη στην Ελλάδα το 2008 από το Ινστιτούτο Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης σε συνεργασία με το BIΤC (Business in the Community), είναι ένα διεθνώς αναγνωρισμένο εργαλείο για τη συγκριτική αξιολόγηση των εταιρειών σε ό,τι αφορά στις επιδόσεις τους σε θέματα Εταιρικής Υπευθυνότητας και Βιώσιμης Ανάπτυξης, σε τέσσερις επιμέρους τομείς: Κοινωνία, Περιβάλλον, Εργαζόμενοι και Αγορά. Η συμμετοχή μας στην αξιολόγηση μέσω του δείκτη CR Index είναι σημαντική για τον Όμιλο, καθώς μας δίνει τη δυνατότητα να καταγράφουμε την πρόοδο μας, να εντοπίζουμε τις περιοχές που επιδέχονται βελτίωσης και να επικεντρώνουμε τις προσπάθειές μας σε τομείς μέγιστης επίδρασης.

Η διάκριση αυτή είναι μια ακόμα πολύ ξεχωριστή αναγνώριση για τον Όμιλο ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ και έρχεται ως αποτέλεσμα προσπαθειών πολλών ετών σε όλους τους τομείς που δραστηριοποιείται.

Μαζί μετα ΕΛΠΕ, βραβεύεται και η …Coca Cola, και η Ελληνικός Χρυσός http://www.stokokkino.gr/article/1000000000010901/Brabeio-se-ELPE-El-Xruso-kai-Coca-Cola-gia-tin-koinoniki-tous-upeuthunotita συνθέτοντας μία ε-ντυ-πω-σι-α-κή dream-team που αξίζει, το δίχως άλλο, κάθε βράβευση. Ούτε λόγος.

Σε μία αναζήτησή μου ανακάλυψα ότι η εταιρία είχε βραβευθεί και το 2014, ενώ το Ποντίκι σε άρθρο του http://www.topontiki.gr/article/85344/vraveia-rypansis-kai-atyhimaton είχε κάνει λόγο για …αυτοπρόταση των ενδιαφερομένων επί πληρωμή 🙂

Ο όμιλος Ελληνικά Πετρέλαια πανηγυρίζει γιατί έλαβε τρία πρώτα βραβεία στον διαγωνισμό των Health & Safety Awards για την ανάδειξη των βέλτιστων πρακτικών στo νευραλγικό θέμα της Υγιεινής και Ασφάλειας.

Τι σόι βραβεία, όμως, είναι αυτά; Όπως πληροφορούμαστε, η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την Boussias Communications και το περιοδικό «Plant Management», όπου Boussias Communications είναι εταιρεία δημοσίων σχέσεων, marketing και διοργάνωσης εκδηλώσεων.

Το άκρως ενδιαφέρον είναι ότι υποψηφιότητα για τα βραβεία θέτουν οι ίδιες οι εταιρείες και μάλιστα με το αζημίωτο. Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα των βραβείων: «Στα βραβεία μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή Επιχειρήσεις ή Οργανισμοί, Δημόσιοι Οργανισμοί, Φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Πάροχοι Υπηρεσιών που έχουν να παρουσιάσουν βέλτιστες πρακτικές σε θέματα Υγείας & Ασφάλειας στον χώρο εργασίας τους».

Οι υποψήφιες εταιρείες, εκτός του ότι δηλώνουν μόνες τους συμμετοχή για να αποθεωθούν, πληρώνουν και το σχετικό αντίτιμο, αν και υπάρχουν και εκπτωτικά πακέτα (!)

Πάντως, στην επιτροπή συμμετέχουν και από το υπουργείο… Καταλήγει το άρθρο:

Και φανταζόμαστε ότι τα ΕΛΠΕ στα στοιχεία της υποψηφιότητάς τους δεν κατέθεσαν και τα 17 σοβαρά ατυχήματα που έχουν σημειωθεί τα τελευταία έξι χρόνια στα διυλιστήρια του ομίλου. Όπως δεν κατέθεσαν τη μηνυτήρια αναφορά στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών από 23 πολίτες, τις ερωτήσεις στη Βουλή για τη λειτουργία του διυλιστηρίου και τα ατυχήματα. Δεν κατέθεσαν επίσης τις καταγγελίες εργαζομένων για ελλιπή μέτρα ασφάλειας που τα ανάγκασαν να αποστείλουν εκφοβιστικό e-mail προς όλους τους εργαζόμενους ώστε να μην «διαρρέουν πληροφορίες» προς τα έξω, όπως έχει καταγγείλει η Κίνηση Πολιτών Ecoeleusis.

Πιθανολογώ ότι δεν κατέθεσαν τέτοια πράγματα.

30 Ιουνίου, η βράβευση… πιάνει τόπο. Όπως καταγγέλλεται στο EcoEleusis.org http://ecoeleusis.org/2015/08/ στις 23 Αυγούστου, τα ξημερώματα της Τρίτης 30 Ιουνίου, υπήρξε και άλλο συμβάν, ευτυχώς χωρίς θύματα.

Ένα νέο περιστατικό πυρκαγιάς στο διυλιστήριο των ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο, που δεν έλαβε αυτή την φορά την προσήκουσα δημοσιότητα, θα μπορούσε να έχει τραγικές συνέπειες.

Περίπου στις 2.30 τα ξημερώματα της Τρίτης 30 Ιουνίου ξέσπασε πυρκαγιά στην μονάδα ισομερισμού νάφθας (U-4600) του διυλιστηρίου. Στους φούρνους της μονάδας ένας αυλός θερμαινόταν ενώ ήταν κενός υγρού προϊόντος με αποτέλεσμα κυριολεκτικά να λιώσει και να σκάσει. Για καλή τύχη το περιστατικό συνέβη μέσα σε φούρνους και υπήρχε καμινάδα όπου διοχετεύτηκε η τεράστια φλόγα 50 μέτρων που ξεπήδησε! Έτσι αποφεύχθηκε έκρηξη που λόγω της φύσης του καιόμενου υλικού (ελαφριά νάφθα) θα είχε τραγικότερες συνέπειες από το ατύχημα της 8ης Μαΐου όταν ύστερα από διαρροή 30 κυβικών μέτρων βαριάς νάφθας στην μονάδα αναμόρφωσης νάφθας (U-3300) είχε εκδηλωθεί φωτιά.

Η φωτιά σβήστηκε γρήγορα με την παρέμβαση του προσωπικού και της πυρασφάλειας ενώ ειδοποιήθηκε και η Πυροσβεστική. Ενδεικτικό της σοβαρότητας του συμβάντος είναι ότι στο διυλιστήριο κατέφθασαν ξημερώματα όλα τα υψηλόβαθμα στελέχη των ΕΛΠΕ. Η πυρκαγιά κατέστρεψε τους φούρνους της μονάδας ενώ η αποκατάσταση των ζημιών και η επανεκκίνηση της μονάδας έγινε στις πρώτες ημέρες του Αυγούστου.

Το περιστατικό, αν και σοβαρό, έλαβε περιορισμένη δημοσιότητα («Ριζοσπάστης» 1/7/2015) και γενικώς αποσιωπήθηκε ή παντελώς υποβαθμίστηκε. Γεγονός που αποδεικνύει ότι μόλις καταλάγιασε ο κουρνιαχτός της δημοσιότητας για το ατύχημα της 8ης Μαΐου όλες οι εξαγγελίες περί διαφάνειας και πλήρους ενημέρωσης πήγαν περίπατο. Ούτε από την Πυροσβεστική, ούτε από κάποια άλλη κρατική αρχή, ούτε από την ίδια την εταιρεία, ούτε από το Σωματείο Εργαζομένων υπήρξε ανακοίνωση για το θέμα.

Μέχρι εκείνη την στιγμή, αγνοείται ακόμα η τύχη των δύο πορισμάτων, ΣΕΠΕ και Πυροσβεστικής.

Στις 2 Ιουλίου ανακοινώνεται http://www.news.gr/ellada/koinonia/article/227545/paraiththhke-apo-proedros-ton-elpe-o-stathhs.html η παραίτηση του Στάθη Τσοτσορού από τα ΕΛΠΕ – αλλά ..όχι για του λόγους που νομίζουμε. Έρχεται ως αντίδραση στα δημοσιεύματα ότι ο Στ. Τσορτσορός λαμβάνει πλέον μισθό €280.000 ετησίως από τα €170.000 που είχε μέχρι τώρα. Ετσι, παραιτείται από τα εκτελέστικά του καθήκοντα των Ελληνικών Πετρελαίων, της ΕΚΟ, και των Ελληνικών Καυσίμων στα οποία συμμετείχε. Ευτυχώς όμως, “παραμένει στο ΔΣ ως μη εκτελεστικός πρόεδρος”. Πάλι καλά να λέμε.

(Σε μία τελείως άσχετη παρατήρηση, να θυμίσω ότι σύμφωνα με τις καταγγελίες οι εργαζόμενοι -πιθανότατα και αυτοί που πέθαναν- έπαιρναν €3,80 την ώρα. Μάλλον βέβαια αυτό ήταν για τους εξωτερικούς, τους σχεδόν ανειδίκευτους υπαλλήλους. Τουλάχιστον όταν δουλεύεις συνεχόμενα 30ωρα, μαζεύονται υποθέτω τα λεφτά)

24 Αυγούστου, η Εφ.Συντακτών επανέρχεται http://www.efsyn.gr/arthro/kai-ston-aspropyrgo-tipota-den-allaxe στο θέμα, δημοσιεύοντας και τις απαντήσεις των ΕΛΠΕ. Εδώ, μαθαίνουμε για πρώτη φορά, ότι η Πυροσβεστική έχει βγάλει πόρισμα, που ….δεν δημοσιοποιείται, και βρίσκεται στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθήνας!

Νέα ατυχήματα με πυρκαγιές και διαρροές σημειώθηκαν, ευτυχώς χωρίς νέους τραυματισμούς, και νέα ρυπαντικά επεισόδια εκδηλώθηκαν στις εγκαταστάσεις των διυλιστηρίων, επιβαρύνοντας την υγεία των εργαζομένων και των κατοίκων. Σε ό,τι αφορά τις εργασιακές συνθήκες, προκειμένου να κερδηθεί χρόνος και χρήμα από τη διοίκηση της εταιρείας, τα εξαντλητικά 12ωρα απασχόλησης των εργαζομένων συνεχίστηκαν κανονικά.

Τις προαναφερόμενες καταγγελίες διέψευσε εκπρόσωπος των ΕΛ.ΠΕ., σε επικοινωνία που είχε μαζί του η «Εφ.Συν.»: «Η εταιρεία είχε έγκαιρα ζητήσει και λάβει άδεια από το υπουργείο Εργασίας για συγκεκριμένο αριθμό επιπλέον εργατοωρών, λόγω της ιδιαιτερότητας των εργασιών συντήρησης. Σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε υπέρβαση των νόμιμων προβλέψεων».

Για το γεγονός ότι εξακολουθούσαν να δουλεύουν «ο ένας πάνω στον άλλο», μέχρι την ολοκλήρωση των εργασιών συντήρησης και για την αλλαγή της διαδικασίας έκδοσης αδειών για τις απαιτούμενες εργασίες, απάντησε: «Δεν ίσχυε ούτε πριν ούτε μετά την 8/5/2015.

Ωστόσο, τα γεγονότα διαψεύδουν τον εκπρόσωπο των ΕΛ.ΠΕ. σε ό,τι αφορά τις παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας. Οχι μόνο, γιατί οι 3 από τους 4 μόνιμους στα ΕΛ.ΠΕ. εργαζομένους που ενεπλάκησαν στο εργατικό ατύχημα στο διυλιστήριο του Ασπρόπυργου, αποδείχθηκε ότι απασχολούνταν εκτός του νομίμου δηλωθέντος ωραρίου τους.

Αλλά κυρίως, γιατί -όπως προκύπτει από απάντηση του υπουργείου Εργασίας σε σχετική ερώτηση 7 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ (17/6/2015)- κατά το διάστημα 2014-2015 διενεργήθηκαν 36 έλεγχοι σε εργασίες που εκτελούνταν από τα ΕΛ.ΠΕ., εκ των οποίων 4 στο πλαίσιο του shutdown, και 40 έλεγχοι σε εργασίες που εκτελούνταν από εργολάβους-υπεργολάβους, εκ των οποίων 30 στο πλαίσιο του shutdown και υποβλήθηκαν 7 μηνυτήριες αναφορές, πρόστιμο ύψους 2.500 ευρώ σε έναν εργολάβο, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η διαδικασία επιβολής προστίμων και σε άλλους εργολάβους-υπεργολάβους για τρεις διαπιστωμένες παραβάσεις.

1. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 1ης Ιουλίου, μια νέα πυρκαγιά ξέσπασε στο διυλιστήριο των ΕΛ.ΠE. στον Ασπρόπυργο με τις φλόγες να φτάνουν σε ύψος τα 30-40 μέτρα. Η πυρκαγιά προκλήθηκε από διαρροή υδρογόνου σε αυλό φούρνου κατά τη διαδικασία επανεκκίνησης της μονάδας ισομερισμού, μετά το shutdown που είχε προηγηθεί.

Ο μόνος λόγος που δεν υπήρξαν θύματα, ήταν επειδή εκείνη την ώρα δεν υπήρχαν εργαζόμενοι κοντά στο σημείο. Η φωτιά τελικά σβήστηκε και με τη συνδρομή οχημάτων της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ελευσίνας. Αν και σοβαρό, το περιστατικό δεν γνωστοποιήθηκε από τη διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ. και -κατά περίεργο τρόπο- δεν καταγράφηκε στα δελτία Τύπου του Πυροσβεστικού Σώματος, παρ’ όλο που σε αυτά περιλαμβάνονται ακόμη και περιστατικά πυρκαγιών από οικιακές θερμάστρες!

Το γεγονός επιβεβαιώνει, αλλά υποβαθμίζει ο εκπρόσωπος των ΕΛ.ΠΕ.: «Υπήρξε ένα περιστατικό κατά τη διάρκεια επανεκκίνησης του διυλιστηρίου μετά την ολοκλήρωση των εργασιών συντήρησης, το οποίο όμως δεν ήταν σημαντικό και αντιμετωπίστηκε άμεσα από τις υπηρεσίες του διυλιστηρίου. Το αποτέλεσμα ήταν μικρές τοπικές υλικές ζημιές, οι οποίες έχουν αποκατασταθεί και η μονάδα λειτουργεί κανονικά».

2. Επιπλέον, μία ακόμη πυρκαγιά, μικρότερης έντασης και επίσης χωρίς θύματα σημειώθηκε στις 26 Μαΐου, ενώ συνεχιζόταν το shutdown, ξανά στο διυλιστήριο του Ασπρόπυργου. Επρόκειτο για το πρώτο από τρία επικίνδυνα περιστατικά που σημειώθηκαν την ίδια μέρα στον ίδιο χώρο, καθώς ακολούθησαν και δύο διαρροές, η μία εκ των οποίων προκάλεσε έντονο αναβρασμό, καθώς σημειώθηκε στον χώρο των βυτιοφόρων.

Το δε πόρισμα του Πυροσβεστικού Σώματος παραδόθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθήνας στις 12 Αυγούστου και δεν έχει δημοσιοποιηθεί

Στο άρθρο καταγγέλλεται ότι και στις 26 Μαΐου ενώ πιθανότατα η επιθεώρηση εργασίας ήταν ακόμα εκεί και το δυστύχημα είχε ήδη συμβεί, άλλη μία φωτιά – η τρίτη την ίδια ημέρα(!) – υπήρξε στα ΕΛΠΕ. Χωρίς τραυματίες ευτυχώς.

Στις 11 Σεπτεμβρίου, τα ΕΛΠΕ ανακοινώνουν http://www.enikos.gr/society/339171,ELLHNIKA-PETRELAIA-Oloklhrw8hke-h-eswterikh-ereyna-gia-to-tragiko-dystyxhma-.html το κλείσιμο της (εσωτερικής) έρευνάς τους. Η αντίδραση των υπαλλήλων δεν δημοσιεύεται πουθενά. Αντ’ αυτού, αυτό είναι το πόρισμα:

«Ο Όμιλος ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ανακοινώνει την ολοκλήρωση της εσωτερικής τεχνικής διερεύνησης του τραγικού δυστυχήματος στο διυλιστήριο Ασπροπύργου τον περασμένο Μάιο και την οριστικοποίηση του σχετικού Πορίσματος. Με βάση τα ευρήματα της διερεύνησης αυτής και στο πλαίσιο της νέας στρατηγικής για την εφαρμογή ενός Ολικού Συστήματος Ασφαλείας που στοχεύει, αφ’ ενός μεν στην εμπέδωση και τήρηση των Διαδικασιών Ασφαλείας, δομημένων πάνω σε σύγχρονες προσεγγίσεις (Risk-Based Integrity Management), αφ’ ετέρου δε στη διόρθωση των αιτιών που προκάλεσαν το θλιβερό γεγονός, η Διοίκηση του Ομίλου προέβη στις ακόλουθες ενέργειες[…]

Σε άλλο άρθρο, του newsbomb, http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/623416/se-diathesimotita-pente-ergazomenoi-sta-elpe-gia-to-dystyxima-toy-aspropyrgoy#ixzz46Bj8Y2qY (μην κάνετε χαρίσετε τσάμπα κλικ στο newsbomb όμως ε; 🙂 ) διαβάζουμε ότι πέντε εργαζόμενοι ..τέθηκαν σε διαθεσιμότητα(!) “από διάφορα ιεραρχικά επίπεδα, μέχρι την οριστικοποίηση της προανακριτικής διαδικασίας και για μέγιστο διάστημα έξι μηνών”. Όλο αυτό πάντως, στην …εσωτερική διαδικασία των ΕΛΠΕ.

Όπως ανακοίνωσε σήμερα Παρασκευή (11/9) ο όμιλος Ελληνικά Πετρέλαια, πέντε εργαζόμενοι σε αυτόν, τίθενται σε διαθεσιμότητα για το δυστύχημα του Ασπροπύργου, όπου είχαν βρει τραγικό θάνατο τέσσερις εργαζόμενοι κατά τη διάρκεια πυρκαγιάς που ξέσπασε στα διυλιστήρια, το πρωί της 8ης Μαΐου.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ομίλου, μετά από την ολοκλήρωση της εσωτερικής έρευνας και την οριστικοποίηση του πορίσματος, τίθενται σε διαθεσιμότητα πέντε εργαζόμενοι, από διάφορα ιεραρχικά επίπεδα, μέχρι την οριστικοποίηση της προανακριτικής διαδικασίας και για μέγιστο διάστημα έξι μηνών χωρίς, όμως, να επιβληθούν πειθαρχικές κυρώσεις, λόγω της εκκρεμούς διερεύνησης του συμβάντος από τις αρμόδιες Αρχές.

Η διερεύνηση του «συμβάντος» λοιπόν, και από τα επίσημα χείλη των ΕΛΠΕ …εκκρεμεί.

Την η Οκτωβρίου το ecoeleysis.org (το μόνο μη-ειδησεογραφικό που επιμένω να παραθέτω καθώς παρακολουθεί και καταγράφει την δράση των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα, αναφέρει http://ecoeleusis.org/2015/10/ ότι η Αντιπεριφέρεια απάντησε στις καταγγελίες τους για ρυπαντικά επεισόδια:

Αντιπεριφέρεια για την ρύπανση των ΕΛΠΕ: κανένα πρόβλημα!

Υπενθυμίζουμε ότι η τελευταία φορά που η αρμόδια υπηρεσία της Αντιπεριφέρειας Δυτ. Αττικής προέβη σε αυτοψία στο διυλιστήριο των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα ήταν τον Φεβρουάριο του 2013, οπότε διαπιστώθηκαν συγκεκριμένες παραβάσεις και επιβλήθηκε πρόστιμο (15/7/2013). Αντίστοιχη αυτοψία είχε πραγματοποιηθεί και στο διυλιστήριο του Ασπροπύργου με ευρήματα που οδήγησαν σε επιβολή προστίμου. Επιπλέον, στον ένα και μοναδικό έλεγχο που πραγματοποίησαν στο διυλιστήριο τα τελευταία 8 χρόνια οι Επιθεωρητές Περιβάλλοντος διαπίστωσαν συγκεκριμένες παραβάσεις των περιβαλλοντικών όρων που επέσυραν πρόστιμο από τον Αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος, φέτος τον Μάϊο, ύψους 255.400€.

Και έτσι μαθαίνουμε πότε μπήκε ακριβώς το πρόστιμο (χωρίς να ξέρουμε ακριβώς γιατί). Επίσης το ecoeleusis.org ξεκαθαρίζει ότι αυτοψίες (και μόνο για περιβαντολογικούς λόγους, χωρίς δηλαδή να σχετίζεται με τα ατυχήματα), έχουν να γίνουν από το …2013. Προσθέτει δε ότι:

Η υποστελέχωση της αρμόδιας ελεγκτικής υπηρεσίας της Αντιπεριφέρειας Δυτ. Αττικής είναι βασική αιτία για την έλλειψη ιδίας γνώμης για τα ρυπαντικά γεγονότα του διυλιστηρίου της Ελευσίνας αλλά και του Ασπροπύργου. Σε κανένα από τα δεκάδες ρυπαντικά επεισόδια του νέου διυλιστηρίου στην Ελευσίνα, μετά την σκανδαλώδη επέκτασή του, δεν υπήρξε ως αυτόπτης μάρτυς ή ενήργησε αυτεπαγγέλτως χωρίς να παρεμβληθεί καταγγελία. Ουδέποτε βεβαίωσε ρυπαντικό επεισόδιο ή περιστατικό οσμών! Ουδέποτε έθεσε θέμα αναθεώρησης των περιβαλλοντικών όρων. Σε κάθε περίπτωση ο έλεγχος γίνεται δι’ αλληλογραφίας και η υπηρεσία αναμεταδίδει το σενάριο της εταιρίας με τρόπο που δείχνει να το υιοθετεί κιόλας… Η συσχέτιση των μετρήσεων του Δημοτικού Σταθμού με τις αντίστοιχες των σταθμών του διυλιστηρίου προκαλούν θυμηδία. Υπό άλλο δημοτικό καθεστώς ο Δήμος Ελευσίνας θα εκδήλωνε τουλάχιστον την δυσαρέσκειά του…

1η Φεβρουρίου του 2016, οι εργαζόμενοι κάνουν 2 48ωρες απεργίες στα ΕΛΠΕ http://ergatiki.gr/article.php?issue=1209&id=13166 . Ζητούν, μεταξύ άλλων:

διεκδικώντας μεταξύ άλλων προσλήψεις προσωπικού και ασφαλή οργανογράμματα (εκπαίδευση προσωπικού, μείωση υπερωριών κτλ.).

Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν πήρε ιδιαίτερη δημοσιότητα το θέμα, παρά τα αιτήματα των εργαζομένων. Γι’ αυτό και βάζω πηγή ένα blog…

Γενικά, δεν έχει πάρει δημοσιότητα το θέμα. Την ημέρα συγγραφής αυτού του άρθρου, η πρώτη αναφορά στο δυστύχημα (ως ..ατύχημα) στα ΕΛΠΕ, βρίσκεται θαμένο στην 6η σελίδα αναζήτησης της Google. https://www.google.gr/search?hl=el&source=hp&q=%CE%B5%CE%BB%CF%80%CE%B5#q=%CE%B5%CE%BB%CF%80%CE%B5&hl=el&tbm=nws
(ξέρω ότι σε άλλους υπολογιστές μπορεί να δείχνει και πιο ψηλά την είδηση. Αμφιβάλλω όμως αν θα ξεπεράσει τις δεκάδες αναφορές για τις φιλανθρωπικές δράσεις της εταιρίας, τις βραβεύσεις της, και την πορεία της στο χρηματιστήριο)

Στις 5 Φεβρουαρίου, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Πάνος Σκουρλέτης, …μεσολαβεί http://www.topontiki.gr/article/128150/skoyrletis-gia-atyhima-sta-elpe ανάμεσα στα ΕΛΠΕ και τους εργαζόμενους αναγνωρίζοντας τα προβλήματα…

Ο κ. Σκουρλέτης συναντήθηκε σήμερα με αντιπροσωπεία του Πανελλήνιου Σωματείου Εργαζομένων στα ΕΛΠΕ, η οποία κατέθεσε τις απόψεις της για τις ανάγκες της επιχείρησης σε προσωπικό, ώστε να διασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία της.

Ο υπουργός συμφώνησε ότι ζητήματα όπως η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων, οι κατάλληλες συνθήκες εργασίας και η επάρκεια του προσωπικού, έχουν μεγάλη σημασία και πρέπει να αντιμετωπίζονται με την ανάλογη προσοχή.

29 Φεβρουαρίου η απεργία τελικά γίνεται, και προβάλλεται με …”ενθουσιασμό” από τα ΜΜΕ:

ΕΛΠΕ: Απεργία χωρίς αιτήματα από τους εργαζόμενους των 17,5 μισθών http://www.capital.gr/story/3099594 (θέλω να σημειώσετε εδώ ότι το πόσους μισθούς παίρνουν οι εργαζόμενοι δεν το αναφέρει (προφανώς) η εταιρία. Είναι …ενημερωτική προσθήκη κοινωνικού αυτοματισμού από τον αρθρογράφο)

Μπορεί οι εργαζόμενοι στα Ελληνικά Πετρέλαια να είναι από τους πλέον προνομιούχους αφού απολαμβάνουν 17,5 μισθούς, ωστόσο αυτό δεν τους εμποδίζει να… απεργούν χωρίς κανένα πραγματικό αίτημα. Έτσι από σήμερα και μέχρι τη Δευτέρα βρίσκονται σε εξέλιξη 2 επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες που εξήγγειλε το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων στα Ελληνικά Πετρέλαια, προβάλλοντας ομιχλώδη αιτήματα που στην πλειοψηφία τους έχουν ήδη ικανοποιηθεί από τη διοίκηση των ΕΛΠΕ.

Εκεί η διοίκηση των ΕΛΠΕ λέει ότι τα αιτήματα των εργαζομένων (προσλήψεις, οργανόγραμμα) έχουν υλοποιηθεί, ή είναι στην φάση υλοποίησης.

Λίγο καιρό αργότερα, το ecoeleusis.org επανέρχεται με δύο καταγγελίες για ρύπανση από τα ΕΛΠΕ:

Η μία, στις 9 Απριλίου 2015, όπου αναφέρουν http://ecoeleusis.org/2016/04/ ότι:

Νέο ρυπαντικό επεισόδιο σήμερα, Σάββατο 9 Απριλίου, το μεσημέρι, από το διυλιστήριο των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα. Σε μια επίδειξη …Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης τα ΕΛΠΕ απελευθέρωσαν στην ατμόσφαιρα, για δύο και πλέον ώρες, χιλιάδες κυβικά απαέρια.

Θόρυβος και έντονη δυσοσμία σε συνδυασμό με τους νότιους και νοτιοδυτικούς ανέμους δημιούργησαν μια απαράδεκτη κατάσταση, καθώς το πέπλο των …«υδρατμών» ταξίδευε όπου φυσούσε ο άνεμος… Τα τελευταία ρυπαντικά επεισόδια ( κυρίως του Μαρτίου αλλά και το σημερινό) στο διυλιστήριο των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα δεν ήταν τα μεγαλύτερα απ’ όσα έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια! Όμως, ούτε θα τα συνηθίσουμε, ούτε θα τα εντάξουμε στην καθημερινότητά μας – ως φυσιολογικά. Δε μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια!

και η άλλη αναφορά http://ecoeleusis.org/2016/04/ έντεκα ημέρες μετά, στις 20 Απριλίου:

Νέο ρυπαντικό επεισόδιο συνέβη σήμερα στο διυλιστήριο των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα. Το επεισόδιο, με εκπομπές πυκνού καπνού από τον πυρσό της μονάδας Υδρογοναποθείωσης (HDS) του ντήζελ είχε διάρκεια μιας ώρας, από τις 11.30 πμ έως τις 12.30 μμ.

Εκατοντάδες κυβικά μέτρα καπνού διοχετεύτηκαν στην ατμόσφαιρα. Κατά τις απογευματινές ώρες οι δυτικοί άνεμοι έφεραν – κατά διαστήματα -σε περιοχές της πόλης και δυσοσμία.

Θυμίζω ότι για τις καταγγελίες των ρυπαντικών επεισοδίων (του …2013) τα ΕΛΠΕ είχαν τιμωρηθεί με πρόστιμο €255.400…

~

TL;DR..

Να τα μαζέψουμε λίγο; Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα: Σοβαρότατα ατυχήματα υπήρξαν και πριν (και μία μέρα πριν!) αλλά και μετά το φονικό γεγονός. Όλα σημαντικά και θα μπορούσαν να έχουν και αυτά θύματα. Επίσης, καταγγέλλεται από τους εργαζόμενους ότι δεν ήταν …ατυχήματα, καθώς η εταιρία έχει φροντίσει να προσλαβάνει συνεργεία αντί για εκπαιδευμένους εργαζόμενους, να τους ζητά να δουλέψουν υπερβολικές ώρες (μέχρι και 30 συνεχόμενες!), και να πιέζει τις εργασίες στο μισό από τον απαιτούμενο χρόνο διεκπεραίωσής τους. Όλα αυτά, είχαν καταγγελθεί από πριν, και ενώ η εταιρία δείχνει ήδη κέρδη, που …υπερβαίνουν το πρόστιμο των 22.000 ευρώ για την εργασιακή συμπεριφορά της.

Στο μεταξύ η κυβέρνηση καλύφθηκε πλήρως από την διενέργεια της εσωτερικής έρευνας της εταιρίας, που, παρότι (σύμφωνα πάντα με τα δημοσιεύματα) είχε εσωτερικές αντιδράσεις από μέλη-εργαζόμενους στην εταιρία που αντέδρασαν – μα οι αντιδράσεις αυτές δεν δημοσιοποιήθηκαν ποτέ στην επίσημη αναφορά.

Και βέβαια, αδυνατώ να βρω οπουδήποτε οποιαδήποτε αναφορά στο πόρισμα της Επιθεώρησης Εργασίας, ενώ το πόρισμα της Πυροσβεστικής (που ήταν …θυμωμένη για την συμπεριφορά των ΕΛΠΕ) βρίσκεται από τον Αύγουστο του 2015, κλειστό για το κοινό, στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθήνας.

Χωρίς αυτά τα δύο πορίσματα, και με το μόνο ανακοινωθέν πόρισμα να έχει (σύμφωνα με δημοσιοποιημένες καταγγελίες πάντα) κενά και να μιλά αόριστα για “ανθρώπινο λάθος”, δεν έχει υπάρχει κρατική απόφαση για επιμερισμό ευθυνών, και τα ΕΛΠΕ απολαμβάνουν, έναν χρόνο μετά, την θετική τους δημοσιότητα καθώς όλοι ξεχνούν το γεγονός.

Και φυσικά, κανείς δεν έχει μείνει να θυμάται τα τέσσερα ονόματα που επαναλαμβάνω (εκνευριστικά μάλλον) στα tweet μου εδώ και εναν περίπου χρόνο:

Χαράλαμπος Δευτεραίος, 41 ετών, πατέρας δύο παιδιών.
Ραμαντάν Ντελιλάΐ, εργαζόμενος σε εργολαβική εταιρία, 32 ετών.
Αντώνης Αβράμπος, 27 ετών.
Κώστας Μαγγούρας, 31 ετών.

Τέσσερις άνθρωποι που πέθαναν, και θα έπρεπε να μας γίνει μάθημα, εμάς, της πολιτείας, να κάνουμε ο,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν, πάνω από κέρδη και χρηματιστηριακή πορεία μετοχών, να μην βρεθεί κανείς άλλος στην θέση τους. Να τιμωρήσουμε τους υπεύθυνους έτσι ώστε να είναι (τουλάχιστον!) οικονομικά ασύμφορο να αγνοούνται η ασφάλεια των εργαζομένων και οι σωστές διαδικασίες που την επιτρέπουν.

…Έναν χρόνο μετά όμως, ο θάνατός τους αποδυκνείεται μάταιος.

Δεν έχουμε επιρρίψει ευθύνες, αγνοήσαμε τα σημάδια πριν, και συνεχίσαμε να τα αγνοούμε και μετά το αίμα αυτών των τεσσάρων παιδιών. Μόνο από τύχη, καταγγέλουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, δεν θρηνήσαμε κι άλλους -ακόμα και αμέσως μετά.

Ευτυχώς, βέβαια. Δεν θα θέλαμε να πάθουν τίποτα οι μετοχές μας, ε;

~

Υ.Γ. Επιλέγω συνειδητά να προλάβω την ημερομηνία της έκρηξης για να παραθέσω την διαδικτυακή έρευνά μου. Θα ήθελα, αν αυτό είναι δυνατόν, να προλάβουν να την διαβάσουν αρκετοί, να συλλέξουν πιθανόν και άλλα στοιχεία που θα ξεκαθαρίσουν περισσότερο την υπόθεση, να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, και να είναι έτοιμοι να ζητήσουν εξηγήσεις για το αν έγινε σωστά η απόδοση ευθυνών από το κράτος, αν υπήρξαν καθυστερήσεις, αν θάφτηκε το θέμα – ή όχι.

Επαναλαμβάνω ότι δεν έχω καμία προσωπική εικόνα για το θέμα, και η όποια γνώση μου έρχεται αποκλειστικά από δημοσιεύματα που παραθέτω – άρα, δεν μπορώ να απαντήσω σε καμία ερώτησή σας. Διαβάστε,κρίνετε τις πηγές, ξεχωρίστε τα δεδομένα από τις απόψεις, και διαμορφώστε την δική σας εικόνα.

Εγώ κρατάω το εξής: η δημοσιογραφία (που συχνά την κατηγορούμε-και όχι άδικα) για το ότι δεν κάνει την δουλειά της, εδώ φαίνεται να την έχει κάνει, έστω και σκόρπια.

Ύστερα, μένει σε εμάς να αποκτήσουμε κρίση, και να επιμείνουμε για να υπάρξει έλεγχος και αποτελέσματα. Εγώ, παραθέτω την δουλειά των δημοσιογράφων. Μετά, για όσους έγιναν κοινωνοί της προσπάθειάς αυτής, μένει να αναζητήσουν την αλήθεια.

>Update: Στις 5/7/2016 η Εφημερίδα των Συντακτών βγάζει στην δημοσιότητα το πόρισμα του ΣΕΠΕ. Όλο το άρθρο είναι σημαντικό, παραθέτω μόνο τα σημαντικότερα στοιχεία του:

Ευθύνες στην εταιρεία «Ελληνικά Πετρέλαια» (ΕΛ.ΠΕ.) επιρρίπτει, σύμφωνα με πληροφορίες της «Εφ.Συν.», το πόρισμα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) για το θανατηφόρο εργατικό ατύχημα που στοίχισε τη ζωή σε 4 εργαζόμενους και προκάλεσε τον τραυματισμό άλλων 2, στο διυλιστήριο της εταιρείας στον Ασπρόπυργο στις 8/5/2015.

Στο πόρισμα διαπιστώνονται σοβαρές παραβάσεις της νομοθεσίας από την εταιρεία, παντελής απουσία συντονισμού μεταξύ των αρμόδιων τμημάτων και μη τήρηση των εσωτερικών κανονισμών.

[…]

Εξάλλου, όπως προκύπτει από το πόρισμα του ΣΕΠΕ, δεν τηρήθηκαν οι προβλεπόμενες διαδικασίες για την ασφαλή εκτέλεση των εργασιών και πολλές ενέργειες έγιναν στην κυριολεξία στο… πόδι. Είναι χαρακτηριστικό ότι η απόφαση για την αντικατάσταση της επίμαχης βάνας λήφθηκε από τους υπεύθυνους του Τμήματος Μετατροπής μόλις 4-5 ημέρες πριν από την ημέρα του δυστυχήματος, καθώς δεν περιλαμβανόταν στον αρχικό προγραμματισμό συντήρησης.

[…]

Κι όμως, παρ’ όλη την συνυπευθυνότητα που απαιτούνταν μεταξύ των δύο αυτών τμημάτων, δεδομένου ότι ο χώρος του δυστυχήματος βρισκόταν στα όρια ευθύνης των Τμημάτων Μετατροπής και Διακίνησης, η ενημέρωση για την αντικατάσταση της βάνας είχε γίνει μόνο προφορικά, την πρώτη φορά μεταξύ δύο στελεχών τους (4-5 ημέρες πριν) στον διάδρομο (!) κάποιων γραφείων και μια δεύτερη φορά μεταξύ δύο στελεχών του Τμήματος Διακίνησης το απόγευμα της παραμονής του δυστυχήματος, κατά τη διάρκεια του καθημερινού meeting.

Ετσι, κανένας άλλος από το Τμήμα Διακίνησης δεν γνώριζε γι’ αυτή την εργασία, λόγος για τον οποίο δεν είχε πραγματοποιηθεί καμία ενέργεια από το συγκεκριμένο Τμήμα, όπως η αποστράγγιση και ο καθαρισμός του αγωγού και το κλείσιμο της βάνας στην είσοδο της δεξαμενής, κάτι το οποίο απαιτήθηκε τελικά για την κατάσβεση της πυρκαγιάς που εκδηλώθηκε.

[…]

Αλλά και στο έντυπο άδειας εργασίας, στον πίνακα των μέτρων ασφαλείας, είχαν βεβαιωθεί ενέργειες που δεν είχαν γίνει ποτέ, όπως ότι ο εξοπλισμός είχε καθαριστεί με ατμό, άζωτο και νερό, ενώ αυτό δεν είχε συμβεί, ότι είχε αποστραγγιστεί, ενώ αυτό έγινε ελλιπώς, και ότι είχε απομονωθεί, ενώ δεν είχε ελεγχθεί εάν ήταν κλειστή η βάνα στην είσοδο της δεξαμενής.

[…]

Επιπλέον, στο πόρισμά του το ΣΕΠΕ αποφαίνεται ότι η μη τήρηση των παραπάνω είχε συνέπειες και για τους εργαζόμενους των ΕΛ.ΠΕ. και για τους εργαζόμενους άλλων εργολάβων και ότι υπεύθυνη γι’ αυτό είναι η ΕΛ.ΠΕ., ως εταιρεία που παρείχε τον χώρο των εργασιών και, άρα, είχε και την ευθύνη για την εξασφάλιση της ασφάλειας και της υγείας εργαζόμενων άλλων εταιρειών, σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία.

[…]

Στο πόρισμα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας αναφέρεται ότι η πηγή ανάφλεξης του καυσίμου δεν έγινε δυνατό να προσδιοριστεί ούτε από τις μαρτυρίες ούτε από τα ευρήματα.

Ομως, αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί παράλειψη, καθώς τη σχετική απάντηση θα μπορούσε πιθανώς να δώσει το πόρισμα του Πυροσβεστικού Σώματος που, έναν και πλέον χρόνο μετά το δυστύχημα και παρόλο που έχει ολοκληρωθεί, έχει επιστραφεί τέσσερις φορές στην υπηρεσία, προκειμένου να ληφθούν συμπληρωματικές καταθέσεις.

Ωστόσο, αυτό που προκαλεί ερωτήματα είναι το γεγονός ότι σημαντικά ζητήματα που άπτονται των αρμοδιοτήτων και των ευθυνών του ΣΕΠΕ και ζητούν απαντήσεις, για το εάν και πώς συνέβαλαν στο δυστύχημα, δεν περιλαμβάνονται καν στο πόρισμα που συνέταξε.

Για παράδειγμα, δεν εξετάζονται οι καταγγελίες που υπήρξαν για εντατικοποίηση της εργασίας, προκειμένου να ολοκληρωθούν το συντομότερο δυνατό οι εργασίες συντήρησης, με αποτέλεσμα τα συνεργεία που τις πραγματοποιούσαν να δουλεύουν 12, 14 έως και 16 ώρες την ημέρα.

Δεν εξετάζεται επίσης το γεγονός ότι η χρονική συμπίεση των εργασιών συντήρησης που αποφάσισε η διοίκηση της εταιρείας μπορεί να συνέβαλε στην εκδήλωση του συμβάντος, παρόλο που ο χρόνος που διαρκεί μια τέτοια συντήρηση μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τους δύο μήνες, ανάλογα με την παλαιότητα των εγκαταστάσεων, και ότι το shutdown του 2009 στο ίδιο διυλιστήριο είχε διαρκέσει 42 μέρες, ενώ στη συγκεκριμένη συντήρηση η διοίκηση είχε προγραμματίσει την ολοκλήρωσή της αρχικά μέσα σε λιγότερο από 35 ημέρες και στη συνέχεια μέσα σε μόλις 25 ημέρες.

Στο πόρισμα δεν περιλαμβάνονται καν τα αποτελέσματα του επιτόπιου έλεγχου που διενήργησε το αρμόδιο Τμήμα Επιθεώρησης Εργασιακών Σχέσεων Ανω Λιοσίων μετά το δυστύχημα, στο οποίο αναφερόταν ότι οι 3 από τους 4 μόνιμους στα ΕΛ.ΠΕ. εργαζομένους που ενεπλάκησαν σε αυτό απασχολούνταν εκτός του νομίμου δηλωθέντος ωραρίου τους.

[…]

όλο το άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών, και του Τάσου Σαραντή εδώ (οι επισημάνσεις δικές μου)

12 Μαΐου 2017, πραγματοποιούνται στις εγκαταστάσεις αποκαλυπτήρια «μνημείου πεσόντων», τα οποία δεν αναφέρουν ονόματα, κάτι που προκαλεί την οργή μητέρας ενός εκ των νεκρών. Σύμφωνα με την Εφημερίδα των Συντακτών,

Με τη Δικαιοσύνη να κινείται με σκανδαλωδώς αργούς ρυθμούς για τη συγκεκριμένη υπόθεση, ακόμη και για τα ελληνικά δεδομένα, και με τα φώτα της δημοσιότητας να σβήνουν λίγο μετά το συμβάν, γίνεται φανερός ο κίνδυνος συγκάλυψης τόσο των αιτιών όσο και των υπευθύνων του δυστυχήματος.

[…]

Αγνωστη παραμένει η τύχη του πορίσματος του Πυροσβεστικού Σώματος, το οποίο, αν και είχε ολοκληρωθεί, είχε επιστραφεί τουλάχιστον τέσσερις φορές στην υπηρεσία προκειμένου να ληφθούν συμπληρωματικές καταθέσεις.

Στο άρθρο υπάρχει επίσης η δήλωση της εταιρίας για πρόσληψη προσωπικού, και διαρκής εκπαίδευσή τους.

Στις 12 Ιουλίου 2017, ανακοινώθηκε ότι άλλοι δύο μόνιμοι εργαζόμενοι τραυματίστηκαν ελαφρά σε δύο διαφορετικά επεισόδια τις προηγούμενες ημέρες. Ο ένας εκ των δύο, με ελαφρά εγκαύματα βγήκε άμεσα από το νοσοκομείο – ο δεύτερος, που εισέπνευσε ατμούς υδρογονανθράκων κατά τη διάρκεια εργασιών, νοσηλεύεται εκτός κινδύνου.

Το άρθρο από την Εφημερίδα των Συντακτών: Διπλό εργατικό ατύχημα στα ΕΛΠΕ. Το ατύχημα διερευνάται από «τη Διεύθυνση Ασφαλείας των ΕΛΠΕ και τη Διεύθυνση Λειτουργίας του Διυλιστηρίου, ενώ έχει ενημερωθεί το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας».

Λίγους μήνες μετά, στις 7 Σεπτεμβρίου του 2017, γίνεται γνωστή εντελώς τυχαία η αναφορά εταιρίας επικοινωνίας προς τα ΕΛΠΕ, κατά την οποία, σύμφωνα με ρεπορτάζ της Εφημερίδας των Συντακτών,

Μια έκθεση που έχει να κάνει με τη λεπτομερή καταγραφή και ανάλυση κινήσεων, δράσεων, καταστάσεων και κυρίως προσώπων τα οποία ανήκουν σε ομάδα/ες που θεωρεί/ούν υπεύθυνους τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) για υποβάθμιση περιβάλλοντος στις Δυτικές Συνοικίες.

[…]

»Στο συγκριμένο έγγραφο η παρακολούθηση χαρακτηρίζεται ως «χαρτογράφηση». Στους «χαρτογραφημένους» περιλαμβάνονται απλοί πολίτες, Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, κινήσεις πολιτών, επιχειρηματίες της περιοχής που αντιδρούν στις «σκανδαλώδεις χάρες» υπέρ των ΕΛΠΕ.

»Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται σε δύο μέλη του «Δικτύου 50» διότι έχουν προβεί στο «έγκλημα» να κατηγορήσουν ανοιχτά τα ΕΛΠΕ ως κύριους ρυπαντές στη Δυτική Θεσσαλονίκη. Για ένα από τα μέλη μάλιστα του «Δικτύου 50″ υπάρχουν έξι διαφορετικές αναφορές.

»Ιδιαίτερα απαξιωτικοί είναι οι χαρακτηρισμοί για τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου, για τα οποία υπάρχει πλήρης «χαρτογράφηση».

(Αναρωτιέμαι αν είμαι και εγώ σε κάποια αντίστοιχη «αναφορά» με όσους διαμαρτύρονται κατά των ΕΛΠΕ…)

Μία μόλις μέρα αργότερα, ο ιστότοπος CityView αναφέρει έναν τραυματισμό εργαζομένου στα ΕΛΠΕ.

(Την είδηση, δεν μπόρεσα να την βρω ούτε στην Εφημερίδα των Συντακτών, ούτε σε άλλη αντίστοιχης εμβέλειας ειδησεογραφική πηγή, οπότε δεν έχω κανένα στοιχείο για την εγκυρότητά του).

Το άρθρο αναφέρει πως:

διασωληνωμένος με κρανιοεγκεφαλική κάκωση νοσηλεύεται στη ΜΕΘ του Κέντρου Εγκαυμάτων στο Θριάσειο νοσοκομείο εργαζόμενος αλβανικής καταγωγής που τραυματίστηκε το μεσημέρι της Πέμπτης 7 Σεπτέμβρη, όταν κατά την διάρκεια εργασιών στο πλαίσιο της γενικής συντήρησης του Διυλιστηρίου των ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα, δέχτηκε χτύπημα στο κεφάλι από μεταλλική ντίζα μηχανής καθαρισμού βιομηχανικού εξοπλισμού.

Ο εργαζόμενος δούλευε σε εργολάβο ο οποίος έχει αναλάβει τμήμα του έργου της γενικής συντήρησης του διυλιστηρίου.

Κανένα άλλο στοιχείο δεν υπάρχει για την ιατρική πορεία αυτού του ανθρώπου έκτοτε.

(Update 8/5/2018: Δικό μου το λάθος, πιστοποίησα την είδηση τελικά και στον Ριζοσπάστη από τις 9 Σεπτεμβρίου 2017

Γίνεται λόγος για νοσηλεία σε «σοβαρή κατάσταση» στο ρεπορτάζ – αλλά δεν μπόρεσα να βρω τίποτα άλλο για την κατάστασή του μετά)

Μπαίνοντας στο 2018, στις 5 Απριλίου του 2018 ανακοινώνεται η πώληση του 50,1% των ΕΛΠΕ μέσω του ΤΑΙΠΕΔ,

ενώ πέντε ημέρες μετά, στις 10 Απριλίου, οι εργαζόμενοι σε εργολαβικές εταιρίες, έκαναν 48ωρη απεργία στην Θεσσαλονίκη, και 24 στην Αθήνα. Οι εργαζόμενοι αναφέρουν ότι:

Οι περίπου 1.500 εργολαβικοί εργαζόμενοι των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛ.ΠΕ.), το εργασιακό καθεστώς των οποίων καθορίζεται από το γεγονός ότι απασχολούνται μέσω τρίτων εταιρειών, στερούνται βασικά εργασιακά δικαιώματα.

Με πρώτο και κυριότερο το γεγονός ότι, ύστερα από τρεις ανανεώσεις συμβάσεων ορισμένου χρόνου (τρίμηνες, είτε εξάμηνες είτε ακόμα και χρόνου), οι εργολάβοι στους οποίους απασχολούνται δεν ανανεώνουν τις συμβάσεις τους για διάστημα 45 ήμερων.

Αυτή η υποχρεωτική «άδεια», που ανακοινώνεται στους εργολαβικούς εργαζόμενους λίγο πριν από τη λήξη του ωραρίου της τελευταίας ημέρας του μήνα, επιβάλλεται από τους εργολάβους, ώστε να μην αποκτήσουν τα δικαιώματα που προβλέπει η νομοθεσία με συμβάσεις αορίστου χρόνου.

Αδήλωτη-ανασφάλιστη εργασία

Πέρα από αυτή την ισόβια ομηρία, αυτή η σχέση εργασίας έχει παρεπόμενα εις βάρος και πάλι των εργαζομένων, αλλά υπέρ των εργολάβων, αφού δεν δικαιούνται τριετίες, επίδομα γάμου, επίδομα ανθυγιεινής εργασίας και βάρδιας.

Η απλήρωτη, αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία δεν λείπουν από την εργοδοτική πρακτική, ενώ δεν λαμβάνουν βαρέα ανθυγιεινά ένσημα.

Και, όταν αποτολμούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, υφίστανται τραμπουκισμούς και απειλές από τους υπεύθυνους των εργολαβικών εταιρειών, ακόμη και από εργοδοτικούς συναδέλφους τους.

Με πιο πρόσφατο το περιστατικό στα ΕΛ.ΠΕ. Θεσσαλονίκης, όπου εργολαβικός εργαζόμενος επιτέθηκε και προπηλάκισε συνάδελφό του, διότι έλαβε μέρος στην ψηφοφορία που διενεργούσε το σωματείο τους για την πραγματοποίηση κινητοποιήσεων.

[…]

Η εταιρία απαντά άμεσα με ανακοίνωση δύο ημέρες μετά τονίζοντας τις ανάγκες που καλύπτουν οι εργαζόμενοι σε εργασίες «σίτισης και φύλαξης και καθαριότητας»:

[…]

H ανάθεση επιμέρους δραστηριοτήτων και λειτουργιών υποστηρικτικού (διοικητικές, τεχνικές υπηρεσίες) ή περιφερειακού χαρακτήρα (π.χ. φύλαξη, καθαριότητα, σίτιση, συντήρηση μηχανολογικού εξοπλισμού) σε τρίτες επιχειρήσεις, είναι μια συνήθης και νόμιμη επιχειρηματική πρακτική.

Ο Ομιλος ΕΛΠΕ συμβάλλεται, μέσω διαγωνιστικών διαδικασιών που διεξάγονται δυνάμει του Κανονισμού Προμηθειών του Ομίλου, με εταιρείες που διαθέτουν την κατάλληλη τεχνογνωσία και υποδομή, τα υψηλά επαγγελματικά πρότυπα, καθώς και τον απαραίτητο εξοπλισμό και οργάνωση για την εκτέλεση των έργων και υπηρεσιών που αναλαμβάνουν.

Η παροχή υπηρεσιών φύλαξης, σίτισης και καθαριότητας, ανατίθεται μέσω διαγωνιστικής διαδικασίας σε εξωτερικούς συνεργάτες, λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα πρόσληψης και ένταξης στην ΕΣΣΕ ΕΛΠΕ αντίστοιχων ειδικοτήτων, όπως προβλέπεται και από τη συμφωνία της Διοίκησης της Εταιρείας με το Σωματείο των εργαζομένων σε αυτήν, από 1/8/2011.

Συμπερασματικά, θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι οι αναφορές σε “κάτεργα”, “νταχάου” και “σύγχρονους σκλάβους” δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και παραγνωρίζουν το γεγονός ότι για τις συγκεκριμένες θέσεις εργασίας συνωθούνται εκατοντάδες συμπολίτες μας, που προφανώς κάθε άλλο παρά να “υποδουλωθούν” επιθυμούν».

9/5/2018: μπήκα στο twitter για να αναζητήσω πόσοι θυμήθηκαν την χθεσινή ημέρα: Μόλις 2 άνθρωποι, και ένας ειδησεογραφικός τόπος, το CityView, που είχε ανακοίνωση των ΕΛΠΕ για την χθεσινή ημέρα μνήμης, με αναφορά σε αγορά και δωρεά δύο αναπνευστήρων αξίας 65.000 ευρώ. Μου έκανε εντύπωση που κανείς δεν το θυμάται πια αλλά τα ΕΛΠΕ έκαναν τρία χρόνια μετά τέτοια ενέργεια. Το αναζήτησα στον δικτυακό τους τόπο, για να αντιληφθώ τελικά ότι δεν ήταν λάθος ο τίτλος και το κείμενο στο CityView που αναφερόταν σε «έναν χρόνο μετά» αλλά η ημερομηνία της ανάρτησης, και η ανακοίνωση από τα ΕΛΠΕ έγινε το 2016…