Παρακολουθώντας κανείς τις τελευταίες εξελίξεις στην χώρα και με το θέμα (μα όχι αποκλειστικά) της συγκέντρωσης με τον διακριτικό τίτλο #παραιτηθειτε , είναι εύκολο να διακρίνει ένα πρόβλημα που χρονίζει, προφανώς, μα δεν λύθηκε ιδιαιτέρως με την «πρώτη φορά αριστερά»:

Οι κυβερνήσεις-κόμματα.

Η επιμονή των κομμάτων να «κουβαλάνε» το ιδεολογικό τους πρόσημο και όταν γίνονται κυβέρνηση, κάτι συνηθισμένο, αντιλαμβάνομαι, μα όχι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό.

Τούτη η κυβέρνηση, ειδικά στο θέμα του #παραιτηθειτε έχει ξεφύγει τελείως. Από τις δηλώσεις «αντίστοιχοι διαδηλωτές κάποτε φορούσαν γούνα», από το «η διαμαρτυρία είναι στα όρια της συνταγματικής ανοχής» μέχρι το «στρέφονται κατά της χώρας» της κυβερνητικής εκπροσώπου, σπεύδει να επικυρώσει, σε κάθε τόνο, ότι η κυβέρνηση φέρεται ως να είναι κυβέρνηση αποκλειστικά Συριζαίων.

Αυτό που ξεχνούν όμως με τέτοιες δηλώσεις, είναι ότι οφείλουν να είναι κυβέρνηση όλων. Και των ψηφοφόρων τους, και των ψηφοφόρων των άλλων κομμάτων. Και όσων συμφωνούν μαζί τους, και, πολύ περισσότερο ίσως, όσων διαφωνούν με την πολιτική τους και θα ήθελαν σε πρώτη ευκαιρία μία άλλη. Και όσων λένε «μείνετε», και όσων λένε «φύγετε».

Προσωπικά, μπορεί να πιστεύω ότι αυτή είναι μία κυβέρνηση που είπε ψέματα στους πολίτες που την εμπιστεύτηκαν – είτε γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, είτε γιατί δεν ήθελε να διαχειριστεί το πολιτικό κόστος μίας διαφορετικής επιλογής της. Κρίθηκε, πράγματι γι’ αυτό, με την εκλογή του Σεπτεμβρίου – όπως περίπου κρίθηκε και το 2012 η τότε συγκυβέρνηση και συνέχισε το έργο της. Μα ακόμα και αν πήρε την δεύτερη ευκαιρία που ζητούσε, (έστω και αν της την έδωσε ένα μικρό ποσοστό του απογοητευμένου εκλογικού σώματος, μόλις το 57%), δεν παύει, ούτε στιγμή, να είναι κυβέρνηση ΟΛΩΝ των πολιτών αυτής της χώρας.

Θα έλεγε για την κομματική της πελατεία ποτέ «αυτοί μοιάζουν με αυτούς που φοράγανε κάποτε γούνα»; Θα τολμούσε να κρίνει μία επιλογή τους ως «εχθρική για την χώρα»; Όχι; Ε, τότε με τον ίδιο σεβασμό και προσοχή οφείλει να αντιμετωπίσει και αυτούς με τους οποίους διαφωνεί και δε θα την ψηφίσουν ποτέ.

Αυτό, όπως το βλέπω εγώ, είναι πολιτικός πολιτισμός. (Για να σας προλάβω, το «οι κόσμος από κάτω είναι παραπλανημένος, τους εκμεταλλεύονται οι διοργανωτές» όχι, δεν είναι ίδιον πολιτικού πολιτισμού όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ).

Κομματική κριτική μπορεί όντως ελεύθερα να κάνει ένα στέλεχος του Σύριζα ή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ναι, θα προτιμούσα να μην – αλλά αυτό αφορά κυρίως τους ψηφοφόρους τους. Κυβερνητική κριτική όμως, οφείλει να γίνεται πάντα με γνώμονα την θέση ότι η κυβέρνηση μιλάει εξ ονόματι των πολιτών, όλων των πολιτών, και όχι των κομμάτων που την έφεραν εκεί.

Και αυτό, όπως και πολλά άλλα εξόφθαλμα λάθη που συνεχίζουν και με αυτήν την κυβέρνηση (όπως και με τις προηγούμενες) να γίνονται, μπορεί να λυθεί μόνο με πίεση των ψηφοφόρων τους.

Είναι σε θέση οι ψηφοφόροι του Σύριζα να πιέσουν ώστε να αντιμετωπιστεί με σεβασμό (ανεξαρτήτως διαφορών) ο κάθε πολιτικός τους αντίπαλος;

Αμφιβάλλω, μα δεν θα σταματήσω ποτέ να ελπίζω και να το ζητάω.

Ένας χρόνος Σύριζα. Δεν το συνηθίζω τόσο άμεσα – μα αφού επέλεξαν στον Σύριζα να το ..γιορτάσουν, ας δούμε τι σημείωσα κι εγώ, ως πολίτης, σ’ αυτό το διάστημα:

Update: Κάνω αναφορά σε 66 γεγονότα. Είχα αναφέρει αρχικά 48 γεγονότα, μα με την υπενθύμιση φίλων, αναφέρω και άλλα στο τέλος της λίστας – οι αναφορές θα έχουν ημερομηνία προσθήκης για πρακτικούς λόγους

1. Ακόμα στο «Κολαστήριο», το Νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού, υπάρχουν άνθρωποι σε τελικό στάδιο καρκίνου που πεθαίνουν έγκλειστοι – παρότι έχουν ψηφιστεί νόμοι που θα τους άφηναν ελεύθερους με την οικογένειά τους, οι νόμοι αυτοί δεν έχουν εφαρμοστεί πλήρως. Οι κρατούμενοι κάνουν -ακόμα- απεργίες πείνας για ένα ασθενοφόρο, ή για να τεθεί το Νοσοκομείο στην ευθύνη του λογικού φορέα που του ανήκει, το Υπουργείο Υγείας. Για πολλούς μήνες, λόγω ελέγχων, οι φυλακισμένοι δεν είχαν δημόσια φωνή για να μεταφέρουν τα προβλήματά τους.
2. Ακόμα δεν έχουν τεθεί ευθύνες για τον θανάσιμο ατύχημα στα Ελληνικά Πετρέλαια, γεγονός που έγινε μάλιστα και υπό την κυβέρνηση Σύριζα. Το μόνο δημοσιευμένο πόρισμα που βρίσκω είναι της ίδιας της εταιρίας, που …χαιρετήθηκε από την ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου ως θετική ενέργεια(!) και τελικά ρίχνει την ευθύνη, εμμέσως, στους υπαλλήλους. Εκκρεμούν, το πόρισμα της Πυροσβεστικής (που είχε δηλώσει μάλιστα την ενόχλησή της όταν δεν την άφησαν να δράσει στην έκρηξη) και της Επιθεώρησης Εργασίας. Εγώ τουλάχιστον δεν τα έχω δει πουθενά.
3. Ψηφίστηκε, και τέθηκε σε εφαρμογή το σύμφωνο συμβίωσης. Μία πολύ θετική ενέργεια που χρειάζεται όμως, και συνέχεια.
4. Δεν έχω βρει κανένα νεότερο για τις έρευνες για την τηλεφωνική παρακολούθηση των κομμάτων (ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,Σύριζα) που αποκαλύφθηκε λίγες μέρες πριν τις εκλογές του Γενάρη του ’15. Ούτε δημοσιογραφικά, ούτε πολιτικά, ούτε δικαστικά ανακινείται αυτό. Σαν να μην έγινε.
5. Οι υποσχέσεις στο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης δεν έχουν γίνει ακόμα. Το πρόγραμμα των πρώτων εκατό ημερών, δεν έγινε ποτέ όπως είχε δημοσιοποιηθεί. Ο κατώτατος πχ δεν έχει ανέβει, όπως υποσχέθηκαν τότε.
6. Λύθηκαν από την κυβέρνηση τα προβλήματα, μα δεν έχει ξεκινήσει (με ευθύνη πια των δήμων όμως) η καύση των νεκρών.
7. Δεν έχει γίνει τίποτα για τον διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους, ούτε καν σε θέματα παιδείας.
8. Το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χερια τραπεζίτη», έχει γίνει «προστασία για το 60% των δανειοληπτών».
9. Για πρώτη φορά, μετά από πέντε χρόνια, οι τηλεοπτικοί σταθμοί επιτέλους κατέβαλλαν φόρο για τις διαφημίσεις. Συγκεντρώθηκαν έτσι μερικές δεκάδες εκατομμύρια.
10. Η ΕΡΤ, στο διάστημα του δημοψηφίσματος, στάθηκε αξιοπρεπέστατη, παρά το αίσχος που συνέβαινε γύρω της από τα άλλα ΜΜΕ.
11. Οι άποροι άνθρωποι, αν ζουν μόνοι τους, έχουν μία κάρτα 70 ευρώ (για συγκεκριμένα προϊόντα) τον μήνα για να επιβιώσουν. Εβδομήντα ευρώ.
12. Οι απελάσεις (και για …πρακτικούς λόγους) δεν σταμάτησαν.
13. Συνεχίζει να λειτουργεί το (χαρακτηρισμένο και οριστικά από το ΣτΕ) αυθαίρετο του TheMall
14. Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, ψηφίστηκε μνημόνιο με απαράδεκτα μικρό χρόνο συζήτησής του. Στην ουσία, επιβλήθηκε από την κυβέρνηση η ψήφισή του με διαδικασίες fast-track, χωρίς καμία σοβαρή μελέτη για τις συνέπειές του, εν μέσω εκβιασμών από την τρόικα.
15. Δεν σταμάτησαν (παρότι μειώθηκαν) όπως είχε υποσχεθεί, οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, τα πολυνομοσχέδια, και οι διατάξεις σε άσχετους νόμους. Η δημοκρατία συνεχίζει να δέχεται πλήγματα.
16. Για πρώτη φορά η αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών, προχωράει. Έχω ενστάσεις για τον αριθμό των αδειών, και τις υπερεξουσίες αρμόδιου του Υπουργού, πάντως.
17. Μετά από έναν χρόνο, η ΕΛΕ δεν έχει φέρει αποτελέσματα. Ξεκίνησε όπως ξεκίνησε, διεκόπη, δεν ξαναξεκίνησε. Ακόμα δεν έχουμε ξεκάθαρη και κοινά αποδεκτή εικόνα ποιος ευθύνεται για την οικονομική κατάσταση που μας οδήγησε στο μνημόνιο.
18. Η Αμυγδαλέζα λειτουργεί ακόμα.
19. Φτιάχθηκε το πρώτο (πραγματικό) κέντρο φιλοξενίας στο Βοτανικό σε αξιοπρεπείς εγκαταστάσεις.
20. Στην Κόρινθο οι άνθρωποι κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας για να γλυτώσουν από τις απαράδεκτες συνθήκες. Αυτές τις συνθήκες τις έχουν παραδεχθεί ακόμα και μέλη της κυβέρνησης, και βουλευτές.
21. Τα φραουλοχώραφα δεν έχουν βελτιωθεί. Οι συνθήκες παραμένουν απαράδεκτες.
22. Ακόμα καίγονται άνθρωποι από ξυλόσομπες. Η τιμή του πετρελαίου έχει πέσει πολύ λίγο, η φορολογία του παραμένει, τα επιδόματα που δόθηκαν πέρσι έγιναν πιο αυστηρά φέτος.
23. Η λίστα Λαγκάρντ ελέγχεται, και έχει πάρει παράταση για έναν ακόμη χρόνο. Έχουν παραληφθεί και άλλες λίστες, αν έχω καταλάβει σωστά, και ελέγχονται και αυτές.
24. Τίποτα δεν έχει αλλάξει για τις εταιρίες που μετέχουν σε έντονες διαδικασίες φοροαποφυγής, όπως είναι τα #LuxLeaks. Μεγάλες εταιρίες συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν νομότυπα.
25. Στο περιουσιολόγιο (που δεν έχει κατατεθεί ακόμα, πάντως) ετοιμάζεται για άλλη μία φορά η εισαγωγή αδήλωτου εισοδήματος από το εξωτερικό, με έναν απλό φόρο, λειτουργώντας και ως ξέπλυμα χρήματος από παράνομες ενέργειες (μια πρακτική που μπορεί να ισχύει ήδη)
26. Τα ΜΑΤ δεν φέρουν ΑΚΟΜΑ διακριτικό αριθμό για να εντοπίζονται. Οι υποθέσεις του Μανώλη Κυπραίου και του Μάριου Λώλου παραμένουν στο συρτάρι, χωρίς δικαίωση για τα θύματα
27. Ψηφίστηκε η ιθαγένεια στα παιδιά δεύτερης γενιάς, αλλά και στους αλλοδαπούς της πρώτης γενιάς που διεκδικούν την ιδιότητα αυτή μέσω της πολιτογράφησης
28. Οι τράπεζες έχουν το δικαίωμα να δεσμεύουν χρήματα από τον λογαριασμό πολιτών, και για δικές τους υποθέσεις, και για οφειλές προς το κράτος. Δεν υποχρεούνται να ενημερώσουν τον καταθέτη, ούτε να έχουν την σύμφωνη γνώμη του. Γίνονται και δεσμεύσεις ποσών που κανονικά προστατεύονται.
29. Ο ΕΝΦΙΑ παραμένει ως φόρος, παρά τις αντίθετες δεσμεύεις.
30. Παραμένει ως φόρος και ο φόρος επί της κινητής τηλεφωνίας (κάτι δικά μου από το 2006, δεν θα τα θυμάστε εσείς) 🙂
31. Με την ψήφιση του μνημονίου, η κυβέρνηση δέχθηκε την «αμνήστευση» του Ανδρέα Γεωργίου προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, για εντελώς άσχετη κατηγορία. Μια ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ υπόθεση
32. Η Vodafone θα πληρώσει το πρόστιμο που της αναλογεί για τις παρακολουθήσεις σύμφωνα με απόφαση του ΣτΕ
33. Το Μέγαρο Αθηνών συνεχίζει να παίρνει φορολογική ενημερότητα, και η διαδικασία προστασίας του κράτους από τον αλόγιστο δανεισμό του ακόμα, έναν χρόνο μετά, δεν έχει ξεκαθαρίσει.
34. Ακόμα στην βουλή οι βουλευτές κάνουν τους ..δικαστές, και αποφασίζουν για ασυλία ή καταψήφισή της, χωρίς ουσιαστικά να αφορά η απόφαση πολιτική προστασία, όπως οφείλει.
35. Για πρώτη φορά από την έναρξη των εργασιών της, η εταιρία Ελληνικός Χρυσός καλείται πρακτικά να αποδείξει τις περιβαντολογικές της δεσμεύσεις και εγκαλείται για τυχόν πολεοδομικές παραβάσεις.
36. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες, για μία ακόμα χρονιά, πρέπει να ΠΡΟΠΛΗΡΏΣΟΥΝ τον φόρο της επόμενης.
37. Ο Νικολούδης παραμένει αναπάντητα «απολυμένος» από την νέα κυβέρνηση.
38. Οι κρατικές διαφημίσεις προς τα ΜΜΕ έχουν περάσει σε κεντρικό έλεγχο.
39. Το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο καταγγέλει απαράδεκτες συνθήκες. Γενικά, τα νοσοκομεία βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση και φέτος.
40. Η υπόθεση του Χαϊκάλη παραμένει στο συρτάρι, παρότι ο εισαγγελέας για την υπόθεση Μπαλτάκου δέχθηκε ότι μπορεί να υπάρξει νόμιμη καταγραφή όταν αφορά εθνικούς λόγους.
41. Καταγγελίες από τον ιατρικό σύλλογο ότι καρκινοπαθείς και οροθετικοί δεν λαμβάνουν τα φάρμακά τους λόγω ελλείψεων και κακών συνεννοήσεων.
42. Επετράπη σε ξένο, μισθοφορικό στρατό, την Frontex να ελέγχει (ενόπλως) τα σύνορά μας για την είσοδο ανθρώπων. Φωτογράφιση του …σκάφους τους, επέφερε συλλήψεις(!)
43. Όχι μόνο δεν έγινε τίποτα για να βοηθηθεί ο Οδυσσέας, το εθελοντικό σχολείο της Θεσσαλονίκης που διδάσκει απόρους και μετανάστες από το παράλογο πρόστιμο που του είχε τεθεί, αλλά …αυξήθηκε κιόλας. ΑΥΞΗΘΗΚΕ.
44. Το κράτος εκδικείται την Μαροκινή Σανάα Ταλέμπ η οποία παραμένει φυλακισμένη καθώς αρνείται να αποδεχθεί την απέλασή της. Έχει καταγγελθεί αστυνομική βία εις βάρος της, ενώ η ίδια μιλά για απαράδεκτες συνθήκες κράτησης για εκείνη και τις άλλες γυναίκες που έχουν φυλακιστεί για τους ίδιους λόγους [*]
45. Ο φράκτης στα βόρεια σύνορά μας, ο εκ των ασφαλέστερων εισόδων στην χώρα, παραμένει κλειστός, οδηγώντας χιλιάδες ανθρώπους στην μόνη διέξοδο για την σωτηρία τους, να μπουν εν πλω στο Αιγαίο. Εκατοντάδες άνθρωποι, μεταξύ τους και πολλά παιδιά, έχουν πνιγεί σ’ αυτήν τους την προσπάθεια εξ’ αιτίας αυτής της απόφασης.
46. Για να φύγουν από τα νησιά που έχουν καταφτάσει, όσοι γλυτώσουν, είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν … εισιτήριο για το καράβι που θα τους οδηγήσει Αθήνα – παρότι το κράτος έχει ναυλώσει πλοία για την διαδρομή. Όσοι έχουν. Όσοι δεν έχουν;
47. Όσοι φτάνουν στην Αθήνα, αφήνονται να κοιμούνται στους δρόμους της Ομόνοιας και της πλατείας Βικτωρίας, κινδυνεύοντας από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες και τους νεοναζί που καραδοκούν. Υπάρχουν καταγγελίες ακόμα για κακομεταχείριση από την ΕΛΑΣ, ακόμα και ρατσιστικό διαχωρισμό με βάση την χώρα προέλευσης.
48. Η απόφαση του κράτους για την Μαρία Θεοφίλου , επειδή είναι σύζυγος κατηγορούμενου ως μέλος των Πυρίνων της Φωτιάς, και της Εύης Στατήρη για τον ίδιο λόγο. (Νομίζω) και οι δύο έχουν πλεον αποφυλακιστεί, η δεύτερη έπρεπε να κάνει πολυήμερη απεργία πείνας κλονίζοντας την υγεία της
49. Η ρύθμιση για τους οφειλέτες των 100 δόσεων για την ευκολότερη αποπληρωμή των δανείων τους και η αλλαγή της (26/1/2016)
50. Η αύξηση του ΦΠΑ (και στα νησιά) (26/1/2016)
51. Ο σωφρονιστικός κώδικας και ο ποινικός νόμος έγινε πιο ευεργετικός (26/1/2016)
52. Επαναπρόσληψη των καθαριστριών (ή ακύρωση της απόλυσής τους, δεν ξέρω ποιο είναι πιο δόκιμο) (26/1/2016)
53. Με πρόσχημα την επιτάχυνση της δικαιοσύνης διευκολύνονται διαδικαστικά κατασχέσεις κ πλειστηριασμοί (26/1/2016)
54. Επαναλειτουργία της ΕΡΤ (προσωπικά το κατατάσσω κατ’ αρχάς στα θετικά, μετά και την συμπεριφορά της στο δημοψήφισμα) (26/1/2016)
55. Κατάργηση αυτοφώρου για ασφαλιστικές οφειλές (26/1/2016)
56. Μη φορολόγηση εφοπλιστών. Δεν ξέρω καν αν έχουν πληρωθεί τα 150 περίπου εκατομμύρια που είχαν δεσμευτεί ότι θα δώσουν (επι Σαμαρά) έναντι φορολογίας. (26/1/2016)
57. Μία ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη, τα επιχειρηματικά δάνεια που κατέληξαν πλέον σε ξένα funds (26/1/2016)
58. Η 13η σύνταξη δεν έχει αποδοθεί ακόμα (26/1/2016)
59. Κατάργηση του εισιτηρίου των 5 ευρώ στα νοσοκομεία (26/1/2016)
60. Μη κατάργηση του 1 ευρώ ανα συνταγή (26/1/2016)
61. Παράλληλο πρόγραμμα. Ανακοινώθηκε, ήρθε στην Βουλή αλλά ενεργοποιήθηκε με ΠΝΠ, καθώς έχουν αντιδράσει οι δανειστές ως μονομερής ενέργεια. Περιέχει πολλές ευεργετικές διατάξεις, μπορείτε να τις δείτε στο λινκ. (26/1/2016)
62. Ο αρμόδιος υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Θοδωρής Δρίτσας μαθαίνει από …δελτίο τύπου ότι το ΤΑΙΠΕΔ έκανε δεκτή την προσφορά της Cosco για τις μετοχές του ΟΛΠ. (26/1/2016)
63. Η αστυνομία δεν σταμάτησε τις μεθόδους καταστολής που συνήθιζε τόσα χρόνια (26/1/2016)
64. Η Βουλή αναγνώρισε το κράτος της Παλαιστίνης (26/1/2016)
65. Δεν εχει γίνει απολύτως τίποτα για να βγει από το συρτάρι και να συνεχιστεί η έρευνα για τους νεκρούς του Φαρμακονησίου (26/1/2016)
66. Άλλαξε την (απίστευτη) απόφαση Σαββαΐδου για ..ετήσιο φόρο στις διαφημίσεις των τηλεοπτικών καναλιών, και υποχρέωσε τα κανάλια να καταβάλλουν (επιτέλους) τον μηνιαίο φόρο που παρακρατούσαν από την αρχή του έτους (29/1/2016)

~

Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολλά ακόμα – και κάποια θετικά, και κάποια αρνητικά. Για παράδειγμα δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με την διαπραγμάτευση και τα οικονομικά, που δεν είναι ο τομέας μου για να ασκήσω αξιόλογη κριτική, επέλεξα να μην αναφερθώ στο δημοψήφισμα πλην ΕΡΤ (το έχω κάνει ενδελεχώς θεωρώ στο παρελθόν, και έχω άλλη εικόνα από την κοινά αποδεκτή) και έχω ελλειπή ενημέρωση από τα προβλήματα των μεταναστών και των προσφύγων – καθώς και κάποια θέματα με τα οποία έχω ασχοληθεί όντως στο παρελθόν, απλώς τα έχω ξεχάσει, όσα θυμηθώ θα τα προσθέτω στην πορεία. Για τα όποια θετικά πχ, η απουσία επικοινωνίας από τα ΜΜΕ για το όποιο θετικό έργο έχει κάνει η κυβέρνηση, δεν έχει προφανώς βοηθήσει. Η σειρά είναι τυχαία, όπως τα θυμόμουν και ανάκατα, κάτι που είναι θετικό για μένα μπορεί να μην είναι για εσάς – και τούμπαλιν. Η αρίθμηση είναι αποκλειστικά για να βοηθήσει τυχόν ενστάσεις σας στα σχόλια.

Η διγλωσσία πάντως του πριν και μετά τις εκλογές υπάρχει, είναι εμφανής σε αρκετά θέματα, και όπως έχω τονίσει και στο παρελθόν, κάθε κυβέρνηση που έχει πει ψέματα, είτε συνειδητά είτε χωρίς σωστό υπολογισμό, για να εκλεγεί, έχει απολέσει κάθε πιθανότητα να την αντιμετωπίσω προσωπικά επιεικώς.

Αποτίμηση; Κάποια από τα πράγματα που ζητούσα ως πολίτης, όντως έγιναν μα είναι πολλά, υπερβολικά πολλά, αυτά που χρεώνεται ως αρνητικά η παρούσα κυβέρνηση. Κάποια από τα αρνητικά είναι πρόβλημα κόστους, και καταλαβαίνω αν δεν λύνονταν αμέσως – κάποια άλλα όμως, όπως ο έστω σχολικός διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους δεν θα κόστιζαν τίποτα, και θα ήταν σημαντικά βήματα, ενώ κάποια άλλα, όπως η ουσιαστική στήριξη ανέργων και απόρων, θα έπρεπε να γίνουν με αυξημένη προτεραιότητα και πόρους.

Τα σχόλιά σας θα εμπλουτίσουν αυτήν την λίστα, για όσα έχω ξεχάσει, ή δεν ήξερα να αναφερθώ.

Τα λέμε, αν είμαστε όλοι εδώ, τον επόμενο χρόνο.

~

(*) Η δίκη για την Σανάα Ταλέμπ συνεχίζεται αύριο Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016 στα Δικαστήρια της Ευελπίδων – Κτίριο 2 όπου και θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση αλληλέγγυων.

Υ.Γ.: Για να είμαι δίκαιος, καθώς τα αρνητικά δεν έχουν την ίδια αντιμετώπιση από τα θετικά στα ΜΜΕ, εδώ η ομιλία του Τσίπρα στον απολογισμό για τον έναν χρόνο διακυβέρνησης Σύριζα.

Τα λέγαμε προχθές, πόσο αισχρό μοιάζει, μπορεί να μην είναι-δεν ξέρω, περιμένω τον αντίλογο, μοιάζει όμως, να έρχεται ένας ξένος, που δεν έχεις ψηφίσει, και να νομοθετεί για λογαριασμό σου.

Να λέει «αυτόν τον νόμο τον παλιό θα τον σβήσεις, τον επόμενο θα στον συντάξω εγώ, και όλους τους επόμενους που με αφορούν θα με ρωτάς πριν τους γράψεις.»

Και λες -για να μην αρχίσεις να φωνάζεις, δηλαδή- λες, κάτσε να ρωτήσω τον κόσμο πως του φαίνεται. Πως του φαίνεται που νομοθετεί κάποιος άλλος για λογαριασμό τους, πως του φαίνεται που κάνει ένας άλλος κουμάντο επειδή έχει το χρήμα, και χωρίς αυτόν θα πεθάνεις, και τέλος πάντων, κάνει ο,τι γουστάρει.

Μάτια γυαλίζουν, δυσκολεύουν, άνθρωποι δεν μιλάνε, είχα έναν αμίλητο για δύο λεπτά άνθρωπο μπροστά μου σήμερα, καθώς συγκινημένος (γιατί ακόμα με πιάνει το παράπονο να λέω τέτοια πράγματα) του εξηγούσα πόσο βάναυσο είναι να παρακάμπτουν την δημοκρατία σου και να μην αντιδρά (σχεδόν) κανείς.

Πόσο βιασμένος νιώθω. Βιασμένος, στο μυαλό και στο σώμα και στην καρδιά, πόσο εγκλωβισμένος και θυμωμένος νιώθω.

Το είπα και σε άλλους, το λέω όπου μπορώ, κάποιοι καταλαβαίνουν, εντάξει, κάποιοι άλλοι δυσκολεύονται να καταλάβουν. Το πιο κοινό επιχείρημα του «τι τα θέλεις τώρα, έτσι είναι τα πράγματα» είναι το «χωρίς αυτό θα πεθαίναμε». Εντάξει, θα πεθαίναμε, να το πιστέψω και γω, δεν ξέρω κιόλας, μπορεί, αλλά ρε αδελφέ, πες το καταλαβαίνω, ακόμα και αν είναι εγκληματικό, το καταλαβαίνω.

Δεν συμφωνώ, αλλά καταλαβαίνω.

Καταλαβαίνω αυτούς που λένε «έτσι είναι τα πράγματα, λογική, θα σταθούμε σ’ αυτό για να γίνουμε πιο δυνατοί, το επιτρέπει στο Σύνταγμα σε ακραίες, πολύ ακραίες περιπτώσεις, -μα δεν είναι αυτή ακραία;-, κατάλαβαίνω και άλλους που λένε «τέλος πάντων, αφού δεν αλλάζουμε μόνοι μας, ας μας αλλάξουν οι άλλοι», για το καλό μας, δηλαδή, άχρηστοι εμείς, μυαλωμένοι οι ευρωπαίοι, ας ηρεμήσουμε λίγο, για το καλό μας.

Για το καλό μας.

Και διαβάζω σήμερα αυτό:

Πλήρη νομική κάλυψη έδωσε η Βουλή στον επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής με αναδρομική διάταξη που τακτοποιεί το θέμα της παράνομης πρόσληψης δικηγόρου στην ΕΛΣΤΑΤ το 2013, για το οποίο ο Ανδρέας Γεωργίου είχε ελεγχθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Μετά από επιμονή των θεσμών ο πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων Γιώργος Χουλιαράκης συμπεριέλαβε στις διατάξεις για τον Κανονισμό Στατιστικών Υποχρεώσεων των φορέων του Ελληνικού Στατιστικού Συστήματος που ψηφίσθηκε χθες από την Βουλή, ειδική διάταξη που προβλέπει πως «δαπάνες για αμοιβή του Νομικού Συμβούλου της ΕΛΣΤΑΤ, που διορίστηκε κατόπιν της προκήρυξης ΓΠ-841/20.11.2013, από το χρονικό διάστημα από 14.2.2014 έως τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, θεωρούνται νόμιμες και εκκαθαρίζονται και καταβάλλονται υποχρεωτικά από τον προϋπολογισμό της ΕΛ.ΣΤΑΤ. αμέσως μετά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως».

Η σχετική διάταξη ουσιαστικά απαλλάσσει των ευθυνών του τον κ. Γεωργίου για έκνομες ενέργειες που εντοπίσθηκαν και καταδείχθηκαν από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Σημειώνεται πως η θητεία του κ. Γεωργίου λήγει στις 2 Αυγούστου.

«Μετά από επιμονή των θεσμών» λέει ο δημοσιογράφος, μπήκε νόμος, που ψηφίστηκε προχθες, φωτογραφικός, φωτογραφικός όσο δεν πάει άλλο, να λέει ότι κάποιες πράξεις της ΕΛΣΤΑΤ «θεωρούνται νόμιμες».

Νόμιμες; Θεωρούνται νόμιμες; Ποιες έκνομες ενέργειες θεωρούνται νόμιμες;

Για να διαβάσουμε λίγο πιο κάτω:

Το ιστορικό της υπόθεσης

Η υπόθεση για την οποία ελεγχόταν ο επικεφαλής της Στατιστικής Αρχής αφορούσε στη διαδικασία πρόσληψης δικηγόρου στην ΕΛΣΤΑΤ. Το Νοέμβριο του 2013 ο κ. Γεωργίου αποφάσισε να προσλάβει στην ΕΛΣΤΑΤ δικηγόρο που παρείχε ήδη νομικές υπηρεσίες στην Αρχή και πληρωνόταν με δελτίο παροχής.

Έτσι, προκήρυξε διαγωνισμό όπου ζητούσε ο υποψήφιος να έχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στο Δημόσιο Δίκαιο ή εμπειρία και εργασία στις ανεξάρτητες αρχές ή σε ΝΠΔΔ. Η ίδια προκήρυξη ανέφερε πως η επιλογή μεταξύ των υποψηφίων θα γίνει από τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, ο οποίος «θα εξετάσει τις αιτήσεις και τα δικαιολογητικά των υποψηφίων σύμφωνα με την παρούσα προκήρυξη και θα τους καλέσει σε ατομική συνέντευξη προκειμένου να καταλήξει στην απόφασή του».

Η εν λόγω προκήρυξη, λόγω του αδιαφανούς της διαδικασίας, παραβίασε το Ν. 4194/2013 που ορίζει ότι η επιλογή υποψηφίων γίνεται από πενταμελή επιτροπή στην οποία συμμετέχουν α) αντιπρόσωπος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, β) Τρεις δικηγόροι που ορίζονται από τον οικείο Δικηγορικό Σύλλογο (εν προκειμένω της Αθήνας) και γ) εκπρόσωπος του ενδιαφερόμενου φορέα (εν προκειμένω της ΕΛΣΤΑΤ).

Διαπιστώνοντας ότι δεν τηρήθηκε ο νόμος, το Ελεγκτικό Συνέδριο απέρριψε τρεις φορές το χρηματικό ένταλμα για την πληρωμή του δικηγόρου από την ΕΛΣΤΑΤ, κρίνοντας πως για την πρόσληψη του φερομένου ως δικαιούχου του εντάλματος δεν τηρήθηκε η προβλεπόμενη διαδικασία, ενώ έκρινε πως πρόκειται κατ’ ουσία για πρόσληψη δικηγόρου με πάγια αντιμισθία, και όχι νομικού συμβούλου.

Τον Ιούνιο του 2014, προ έτους, το Κλιμάκιο Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών του Ελεγκτικού Συνεδρίου χαρακτήρισε άκυρη την πρόσληψη του δικηγόρου και έκρινε πως το χρηματικό ένταλμα πληρωμής της ΕΛΣΤΑΤ δεν πρέπει να θεωρηθεί.

Έχει και άλλα το άρθρο τρομερά πράγματα, όπως την αντίδραση της κυβέρνησης, και κυρίως το πως της …παραδόθηκε το αίτημα. Τρομερά πράγματα. Λέει και για την τοποθέτηση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής. Αυτό, καλό είναι να το διαβάσουμε:

Στο θέμα τοποθετήθηκε και η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής κατά την εξέταση του νομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα με επικριτικό μάλιστα τρόπο, ειδικά ως προς την αναδρομική «τακτοποίηση» του θέματος.

«Ο νομοθέτης δεν κωλύεται, κατ’ αρχήν, να προσδώσει στον νόμο αναδρομική ισχύ, οπωσδήποτε, όμως, υπό προϋποθέσεις», σημειώνει η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής και προσθέτει τα εξής:

Έχει κριθεί ότι ο κοινός νομοθέτης δεν κωλύεται μεν, κατ’ αρχήν, να μεταβάλει, ακόμη και αναδρομικά, τις κείμενες ουσιαστικές ρυθμίσεις του νόμου, αρκεί η επέμβασή του αυτή να μην αποτελεί ευθεία κύρωση της διοικητικής πράξης της οποίας η νομιμότητα είναι εκκρεμής ενώπιον των δικαστηρίων, να μην προσβάλει το δεδικασμένο ή την αρχή της μη αναδρομικότητας των διατάξεων που επιβάλλουν κυρώσεις, να αιτιολογείται από λόγους δημοσίου συμφέροντος και να μην προσβάλλει την αρχή της αναλογικότητας.

Από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου συνάγεται ότι «δεν απαγορεύεται γενικώς η θέσπιση αναδρομικών κανόνων δικαίου, όμως, είναι αντίθετες προς αυτήν νομοθετικές ρυθμίσεις μη υπαγορευόμενες από επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος, οι οποίες θεσπίζονται με αναδρομική ισχύ, ρυθμίζουν θέμα για το οποίο υφίσταται εκκρεμής δίκη με διάδικο το Δημόσιο ή νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και με τη θέσπισή τους η έκβαση της δίκης αποβαίνει υπέρ του Δημοσίου ή του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου».

Η επιλογή του χρόνου αναδρομής εναπόκειται, κατ’ αρχήν, στον νομοθέτη, η ρύθμιση όμως κατά τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας πρέπει να είναι γενική και αντικειμενική.

Μάλιστα.

Το κάνω λιανά, γιατί μπορεί να έλιωσε ας πούμε το μυαλό σου, και να τρελάθηκες με την ανάγνωση, να είπες δεν συμβαίνουν αυτά, ε, λοιπόν, πάρε βαθιά ανάσα:

Ο Γεωργίου, λέει το άρθρο, πήρε έναν δικηγόρο. Τον είχε με δελτίο παροχής, ήθελε να τον μονιμοποιήσει, έκανε έναν διαγωνισμό που έλεγε «θα τους κοιτάξω όλους εγώ και θα αποφασίσω». Στην σοβιετία μάλλον έτσι το ‘χουνε, δεν ξέρω, πάντως αφού τον πήρε τελικά, το Ελεγκτικό Συνέδριο λέει «εγώ, αυτόν, έτσι – δεν τον πληρώνω. Άλλοι είναι οι κανόνες για να προσλάβεις»

Ετσι λέει το άρθρο. Συνεχίζω.

Ο Γεωργίου, λέει το άρθρο (το κομμάτι που δεν παραθέτω, μπες να διαβάσεις) πήγε στους Θεσμούς. Τους λέει (μάλλον) «αφού είμαι ανεξάρτητος θα προσλαμβάνω όποιον θέλω», του λένε «καταλαβαίνω, αλλά υπάρχουν νόμοι», συμφωνούν από κοινού:

Να αλλάξουν οι νόμοι για τον Γεωργίου. Μόνο για τον Γεωργίου.

Αφού διαπραγματευόμαστε κάτι μήνες, και χάνουμε, και λέμε «εντάξει ρε παιδιά, όχι δραχμή, υποκύπτουμε», παραδίδουν οι θεσμοί έναν έτοιμο νόμο (είναι σ’ αυτά που δεν σου έδωσα, διάβασε λέμε). Έτοιμο, γραμμένο. «Αν θέλετε να μείνετε στο ευρώ, θα αθωώσετε προκαταβολικά τον κ. Γεωργίου».

Και εμείς, το κάνουμε.

Βαθιά ανάσα, γιατί το έγραψα και το πρωί, σέρνονται εγκεφαλικά, με αυτά που διαβάζω δεν θα το γλιτώσω.

Είναι αυτό για το καλό μας; Είναι κάπως για το καλό μας που ο Γεωργίου δεν έκανε την γαμημένη την επιτροπή όπως έπρεπε, με αντιπροσώπους, με δικηγόρους και τον ίδιο, και την έκανε όλος μονος του; Βοηθάει κάπως την δόλια την πατρίδα μας ο Γεωργίου να πληρώσει αυτόν τον άνθρωπο, ενώ το κλιμάκιο ελέγχου δαπανών αρνήθηκε να το κάνει; Είναι για το καλό μας που βάλαμε ένα νομοσχέδιο τσόντα, για να αθωώσει τον Γεωργίου, και να αναγκαστούμε να πληρώσουμε τελικά τον δικηγόρο που παράτυπα επέλεξε; Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη τόσο μεγάλη για την χώρα που είναι μεταξύ ευρώ και δραχμής, με άδεια ταμεία, με μία κυβέρνηση σε νευρικό κλονισμό, που χάνει 40 βουλευτές της, σε μία χώρα σε κρίση – ήταν ανάγκη να μπει αυτό το νομοσχέδιο για να αθωωθεί ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ Ο ΓΕΩΡΓΙΟΥ;

Βαθιά ανάσα, βαθιά ανάσα.

Εγω τα γράφω αυτά. Ντρέπομαι, αφάνταστα, ντρέπομαι βαθιά, που επέτρεψα σε μερικούς χαρτογιακάδες με ευρώ στην τσέπη τους να κανουν κουμάντο στην χώρα μου, να αθωώνουν κινητοποιώντας μία ολόκληρη βουλή με εκβιασμούς όποιον τους αρέσει, ακόμα και έναν αποδεδειγμένα λάθος, γι αυτό φτιάχνουν νομοσχέδιο, φωτογραφικό -αν ήταν σωστός ο άνθρωπος δεν θα χρειαζόταν, σωστά;-, ντρέπομαι ασύλληπτα που ο Γεωργίου (φέρεται να) καταφέρνει να ελέγξει, να εκβιάσει, μία ολόκληρη βουλή, μια ολόκληρη χώρα.

Γιατί κάποιοι έχουν λεφτά, και εμείς δεν έχουμε.

Και μετά μου λέτε ότι θα σωθούμε.

Ξαναδιάβασε ο,τι έγραψα, ξαναδιάβασε το άρθρο, και μετά έλα και πες μου ότι αυτοί οι λεφτάδες δανειστές θα μας σώσουν από οτιδήποτε.

Πως ο,τι κάνουν, το κάνουν για το καλό μας.

Θα έγραφα κι’ άλλα. Λέω να μην γράψω. Είναι δύσκολο ακόμα και να το σκέφτομαι.

Ελπίζω όμως, να ξεκινήσεις να γράφεις (και) εσύ.

Αλλιώς, πες μου μέχρι ποιον βιασμό, της λογικής μας, της δημοκρατίας μας, της αξιοπρέπειάς μας θα αρχίσουμε επιτέλους να φωνάζουμε.

Υ.Γ.: Για όσους δεν θυμούνται, δεν είναι καινούργιο αυτό: Από παλαιότερα ήδη αναρωτιόμουν Εσάς που σας δέρνουν σήμερα, με παρόμοια απαίτηση των θεσμών…

Να εκτεθώ λίγο για τις εκλογές;

Να πω τι θέλω ως πολίτης;

Τα τελευταία χρόνια το διακύβευμα γίνεται όλο και πιο οικονομικό, ένα πεδίο για το οποίο, πραγματικά, έχω μαύρα μεσάνυχτα.

Δεν ξέρω αν θα είναι καλύτερα με ευρώ, ή με δραχμή. Δεν ξέρω αν είναι καλύτερα να χρωστάμε πολλά για λίγο, ή λίγα για πολύ. Δεν ξέρω πως δημιουργείται ένα χρέος (πλην των προφανών τρόπων) και, κυρίως, πως ξεπληρώνεται καλύτερα αυτό. Δεν ξέρω σε ποιον χρωστάμε, πόσα χρωστάμε αληθινά, πόσα σβήνονται, διαγράφονται, αν σβήνονται, αν είναι οικονομικά ηθικό καν να σβήνονται.

Υπάρχει ένας καλός λόγος γι’ αυτό, πάντως.

Η οικονομία, όταν βγαίνεις από τον μικρόκοσμο της οικογένειάς σου, γίνεται γεωμετρικά πιο περίπλοκη. Διάφοροι κανόνες που έγιναν για να καλύψουν διάφορες ιδέες που σκέφτηκαν για να ξεφύγουν από διάφορες δυσκολίες – μία ατέρμονη διαδικασία που, για κάποιους είναι ένα επάγγελμα (αν όχι ένας στόχος ζωής) και για κάποιους σαν και μένα, μία αδιανόητη λειτουργία. Και, βέβαια, όλα αυτά να μην βασίζονται αυστηρά σε μαθηματικούς κανόνες, αλλά και να διαπλέκονται διαρκώς μεταξύ τους, και να να περιέχουν και το ανθρώπινο στοιχείο – τον φόβο, την ελπίδα, παράγοντες απολύτως ελεύθερους που ακόμα και αν νομίζεις ότι τους ελέγχεις – τελικά μάλλον θα κάνεις λάθος.

Οπότε, σε μία διαβολική συγκυρία, στις τελευταίες εκλογές που το πρόσημο ήταν, ή το έκαναν αποκλειστικά οικονομικό, δεν μπορώ να μετάσχω με την συμμετοχή που τους αξίζει.

Αυτό, μου στερεί ένα βασικό, γι’ αυτές τις εκλογές, εργαλείο κριτικής

Επίσης, για να έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, δεν έχω και κομματική / πολιτική βάση. Δεν μπορώ να αυτοπροσδιοριστώ καν ως αριστερός, δεξιός ή κεντρώος – καλά καλά δεν ξέρω αν υφίστανται ακόμα αυτές οι έννοιες με την λογική που τις είχα διδαχθεί μικρός. Δεν ξέρω αν είμαι κομμουνιστής, αναρχικός, φιλελεύθερος, καπιταλιστής. Δεν είναι απαραιτήτως καλό, αυτό, δεν επιχαίρω, απλώς περιγράφω μία κατάσταση: αν το ΚΚΕ πει κάτι με το οποίο συμφωνώ, θα συμφωνήσω. Αν η Νέα Δημοκρατία πει κάτι με το οποίο συμφωνώ, θα συμφωνήσω επίσης. Αν οι Φιλελεύθεροι πουν κάτι που βγάζει νόημα, θα συμφωνήσω.

Επειδή δεν ξέρω που βρίσκομαι, δεν ξέρω και ποιος έχει δίκιο. Όλα στο κράτος, ή όλα στους ιδιώτες; Αυτό είναι σαφέστερο: το νερό πχ, δεν εμπιστεύομαι έναν άλλον να μου το παρέχει όπως νομίζει. Την υγεία, το ίδιο. Την παιδεία, το ίδιο. Αυτά θέλω να υπάρχουν κάτω από τον πολιτικό έλεγχό μου, ώστε να είμαι πιο σίγουρος ότι διασφαλίζω ότι θα πάνε σε όλους. Ταυτόχρονα όμως, θέλω καλύτερη υγεία, θέλω καλύτερη παιδεία, θέλω καλύτερο νερό – και δεν έχω πρόβλημα κάποιος που είναι καλύτερος να κερδίσει από αυτό. Και όσο περισσότερες οι επιλογές του προϊόντος του, τόσο περισσότερα να κερδίσει αν είναι καλύτερος. Κανένα πρόβλημα δεν έχω.

Δεν ξέρω αν υπάρχει πολιτικός χώρος (όχι κομματικός, πολιτικός) που να το εκφράζει καλύτερα, οπότε φευ, θα το ονομάσω μόνος μου «κεντρώος» και ο,τι βγει. Για την κουβέντα το κάνω μόνο άλλωστε.

Αυτά, δεν βοηθάνε καθόλου την πολιτική και κομματική μου επιλογή. Ξεκινάω ήδη όντας μη αρτιμελής, με βασικά μέλη μου να λείπουν. Όπως είπα, δεν επιχαίρω – ούτε ντρέπομαι ιδιαιτέρως. Μακάρι να ήταν αλλιώς, δεν είναι, πάμε με ο,τι έχουμε.

Μου ενισχύει όμως τα άλλα.

Ενώ αδυνατώ να κρίνω αν η μία ή η άλλη οικονομική κατεύθυνση είναι σωστή, τα αποτελέσματά της – τα βραχυχρόνια, όχι απαραιτήτως τα μακροχρόνια – είναι τριγύρω μου και βοηθούν την απόφασή μου.

Ενώ δεν ξέρω αν πρέπει να έχουμε ευρώ, ή δραχμή, ξέρω ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να πεινάνε. Κανείς. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν πρόσβαση σε φαγητό. Σε νερό. Σε παιδεία. Σε υγεία. Σε στέγαση.

Μοιάζουν ουτοπικά;

Έχω διαφωνήσει επ’ αυτού και στο παρελθόν. Δεν είναι ουτοπικά, είναι θέμα προτεραιοτήτων. Αν οι μισοί πεινάνε, και το ένα τοις εκατό έχει πρόσβαση σε κρέας, θα προτιμήσω να έχουν όλοι ψωμί. Ένα μικρό καρβελάκι, έστω. Αυτό, για μένα είναι προτεραιότητα, όχι όνειρο. Είναι εφικτό, απλώς ίσως δεν είναι ιδιαιτέρως επιθυμητό για όλους. Κατανοώ: Ούτε και γω θα ήθελα να χάσω την ελευθερία του να δημιουργώ και να πληρώνομαι γι’ αυτό – αλλά -προτεραιότητες- αυτό το θεωρώ πιο σημαντικό.

Μοιάζουν οικονομικά – ένας τομέας που ξεκαθάρισα ότι δεν έχω ιδέα γι’ αυτόν;

Μοιάζουν – αλλά για μένα δεν είναι. Εκτός και αν αυτή η χώρα δεν έχει ούτε ένα ευρώ (ή δραχμή) στα ταμεία της ΟΛΑ είναι θέμα προτεραιοτήτων – έτσι το βλέπω. Άρα, η πολιτική μου κατεύθυνση είναι «με ο,τι έχουμε πάμε, αρκεί να έχουν όλοι τα ελάχιστα»

Κουτή, απλοϊκή, αυτή είναι η σκέψη μου μ’ αυτήν πορεύομαι. Αν έχεις και εσύ μια ψήφο, συγχαρητήρια, δεν πάω να σε πείσω, έχουμε ισόποσο μερίδιο ευθύνης, το ένα δεκάκις εκατομμυριοστό έκαστος, μπορεί τα δικά σου κριτήρια να είναι καλύτερα, μπράβο. Εγώ, έτσι.

~

Πάμε να δούμε τώρα τι συμβαίνει.

Από το 2009 – και κυρίως την τελευταία διετία, όποιος διαβάζει το blog μου θα δει ότι με απασχολούν πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Ο φασισμός, η επιβολή με την βία. Ο νεοναζισμός, η λατρεία του φύρερ. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, όσων τους έχουμε στερήσει την δύναμη να τα διεκδικήσουν, των αντιδρούντων, των μεταναστών, των ομοφυλοφίλων, των φτωχών, κλπ. Η ανεξέλεγκτη, ατιμώρητη κρατική βία. Η δικαιοσύνη, ευρύτερα, όταν βλέπω να μην στέκεται αντάξια του ρόλου που εγώ, προσωπικά, της έχω θέσει (ανεξαρτήτως νόμων, με την δική μου, απολύτως υποκειμενική ηθική).

Θα ήθελα να ασχολούμαι με πεζά πράγματα, αλλά οι διαρκείς ήττες σε όλους αυτούς τους τομείς με εμποδίζουν.

Έχω λοιπόν την υποχρέωση με βάση τις αξιακές μου κόκκινες γραμμές (όχι με σειρά προτεραιότητας) να ψηφίσω το κόμμα που είτε θα κάνει, είτε πιστεύω ότι μπορώ να πιέσω ώστε να κάνει τα εξής:

– Θα δώσει (επιτέλους) δικαίωμα σύναψης συμφώνου συμβίωσης στους ομοφυλόφιλους .

– Προσωπικά, δεν έχω καμία αντίρρηση ευρύτερα να δώσει και δικαίωμα υιοθεσίας, αλλά αναγνωρίζω ότι το πλαίσιο της υιοθεσίας ακόμα και σε ετεροφυλόφιλους είναι ήδη μπλεγμένο, και πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά.

– Θα διαχωρίσει την θρησκευτική εξουσία, από την πολιτική εξουσία. Ακόμα και σε επίπεδο οικονομικό, αλλά (επειδή είναι αναγνωρίζω την πολυπλοκότητα) θα επιμείνω κυρίως σε επίπεδο κράτους. Αίτημά μου, πάντως, είναι και στα δύο.

– Θα σεβαστεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια όλων όσων ζουν σ’ αυτά τα γεωγραφικά σύνορα ανεξαρτήτως ποιοι είναι. Αν κάποιος είναι εδώ, θα αποκτήσει έστω και το ελάχιστο επίπεδο ανθρώπινης διαβίωσης. Θα έχει την ελευθερία του, είτε να ταξιδέψει, είτε να μείνει εδώ και να μεγαλουργήσει. Όπου και αν γεννήθηκε, ο,τι γλώσσα και να μιλάει, σε ο,τι θεό και αν πιστεύει, να έχει την ίδια αντιμετώπιση από το κράτος. Αν γεννήθηκε εδώ, θα τον αναγνωρίσει ως πολίτη αυτής της χώρας, δίνοντας του το δικαίωμα να συμμετέχει στα κοινά. Αν έχει μείνει εδώ αρκετό καιρό και μπορεί, και το επιθυμεί και ο ίδιος, επίσης.

– Θα εξασφαλίσει ισονομία στους πολίτες της. Ουδείς πιο ευνοημένος από άλλους, όποια και να είναι η σχέση του με την εξουσία. Θα τιμωρήσει όσους εκμεταλλεύτηκαν στο παρελθόν αυτήν την σχέση, ακόμα και σε πολιτικό επίπεδο αναλογικά με τον βαθμό της εκμετάλλευσής τους – και πάντως όχι εκδικητικά. Δεν θα εμποδίσουν οι συμμαχίες την ιστορική απόδοση δικαιοσύνης.

– Θα διεξάγει μια λογιστική και όχι μόνο αποτίμηση του παρελθόντος, και θα φροντίσει ώστε στο μέλλον, κάθε έλεγχος να γίνεται ευκολότερα, και με μεγαλύτερη διαφάνεια.

– Θα εξασφαλίσει ότι η «νόμιμη» βία που μπορεί να ασκήσει ως κράτος, θα είναι η ελάχιστη δυνατόν στους πολίτες του. Ότι αυτοί θα μπορούν να διαμαρτύρονται, αν διαφωνούν με την πολιτική του – χωρίς να ανησυχούν για την σωματική τους ακεραιότητα. Αίτημά μου είναι το κράτος όχι απλώς να ανεχθεί, αλλά να προστατέψει τις πορείες και τις διαδηλώσεις, αν αυτές κινδυνέψουν, και να φροντίσει ώστε να υπάρξουν οι δίαυλοι οι πολίτες σε κάθε περίπτωση να μπορούν να εκφραστούν όσο το δυνατόν πιο ελεύθερα. Απόλυτο αίτημά μου είναι όσοι εκμεταλλεύονται με οποιονδήποτε τρόπο την δυνατότητα του κράτους να ασκεί «νομιμη» βία, να τιμωρούνται παραδειγματικά. Καμία ΕΔΕ πια στο αρχείο.

– Θα εξασφαλίσει ώστε να υπάρχει σεβασμός στην δημοκρατία. Όχι μόνο οι πολίτες να συναποφασίζουν για τις σημαντικότερες εκ των αποφάσεων που τους αφορούν: Σεβασμός στο κοινοβούλιο και τις λειτουργίες του. Σεβασμός στους βουλευτές, και την θέση τους. Οι νόμοι να είναι σαφείς και να δίνεται η δυνατότητα να αρνηθεί κάποιος μόνο έναν εξ αυτών, όχι το σύνολό τους. Να δίνεται χρόνος για να παρθούν οι αποφάσεις. Να μην παίρνονται όσο είναι δυνατό σημαντικές αποφάσεις ερήμην του κοινοβουλίου.

– Θα φροντίσει ώστε οι κανόνες να είναι ξεκάθαρα ορισμένοι, και εύκολα κατανοήσιμοι απ’ όλους. Οι νόμοι θα είναι σαφείς, και για όλους. Η φορολογία θα είναι δίκαιη, και οι πολίτες θα έχουν τον χρόνο να προετοιμαστούν για να αντεπεξέλθουν. Οι επιχειρήσεις θα έχουν ένα ξεκάθαρο πλαίσιο λειτουργίας, και το κράτος θα επενδύσει στον έλεγχο της τήρησης αυτού του πλαισίου ως οφείλει. Ως όφελος, ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα επιστρέψουν στην χώρα τους, αν αυτή εγγυηθεί ότι οι κανόνες, ακόμα και αν είναι σκληροί, θα είναι δίκαιοι και ξεκάθαροι για όλους.

– Θα έχει μία αξιοπρεπή παρουσία ως κράτος. Θα επικοινωνεί με σεβασμό στους πολίτες του. Μέλη του δεν θα αγνοούν πχ βασικά ανθρώπινα δικαιώματα στις δηλώσεις τους. Μέλη του δεν θα είναι ποινικά άτρωτοι, ούτε θα εκμεταλλεύονται την θέση τους είτε για προσωπικό, είτε για κομματικό όφελος. Αν συμβεί κάτι εξ’ αυτών, θα τιμωρούνται παραδειγματικά.

– Θα προσφέρει τις βάσεις για μία ειλικρινή διαδικασία δημοσιογραφικού προς εκείνο ελέγχου. Θα απέχει από τις κρατικά ελεγχόμενες πληροφορίες, αντικαθιστώντας τις με δημόσια ελεγχόμενες, και ακόμα και αυτό, στο μικρότερο δυνατόν βαθμό.

– Θα αποκτήσει ευθύνες για τις επιλογές του. Δεν θα είναι οι πράξεις του απόρροια εντολών τρίτων, αλλά ξεκάθαρες, δικές του επιλογές, για τις οποία αντίστοιχα θα κριθεί και αναλόγως όταν το κρίνουν σκόπιμο οι πολίτες.

– Θα φροντίσει ώστε όλοι, ΟΛΟΙ οι πολίτες αυτής της χώρας να έχουν πρόσβαση σε φαγητό, νερό, ρεύμα, παιδεία, υγεία, στέγη, επικοινωνία, αξιοπρέπεια. Πόσο απ’ όλα αυτά; Δεν ξέρω, ειλικρινά. Το περισσότερο δυνατόν.

~

Θεωρώ τα αιτήματά μου δίκαια. Υποθέτω ότι πιάνουν από τον φιλελεύθερο μέχρι τον κομμουνιστή (έχοντας μία επιφύλαξη για τους ομοφυλόφιλους και τα δικαιώματά τους) αλλά γενικά, νομίζω ότι είναι δίκαια αιτήματα.

Νομίζω ότι αυτές οι προτεραιότητες, θα δημιουργήσουν μία κοινωνία όπου η οικονομική ανάπτυξη θα είναι πιο εύκολη, αν όχι δεδομένη. Ισονομία, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια των πολιτών – αν εξασφαλίσουμε αυτά, τότε θα αποτελέσουν μία εξαιρετική βάση για να χτιστούν οι υπόλοιπες δομές, πχ της οικονομίας, τις οποίες μπορεί να αγνοώ.

Τι εννοώ:

~

Σήμερα, έχουμε απόλυτη έλλειψη από αυτά. Ζούμε σε ένα κράτος που τα αιτήματά μου λοιδορούνται και καταπατούνται το ένα μετά το άλλο, ατιμώρητα. Άνθρωποι αδικούνται, πεινούν, πεθαίνουν, βασανίζονται, εξαφανίζονται σε φυλακές. Κάθε έννοια δικαιοσύνης έχει χαθεί, κάθε έννοια ουσιαστικής δημοκρατίας έχει καταποντιστεί με πολυνομοσχέδια, βιαστεί με επείγουσες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Έχει χαθεί κάθε έλεγχος, με μία απίστευτη διαπλοκή τραπεζών, μέσων ενημέρωσης και κράτους, όπου αλληλοστηρίζονται με εξωφρενικές αποφάσεις κατά παράβαση κάθε έννοιας ισονομίας. Η αστυνομία χτυπά, βασανίζει, φυλακίζει εντελώς διακριτά και επιλεκτικά. Οι πολίτες μεταναστεύουν μην αντέχοντας τον παραλογισμό και την αναξιοκρατία. Ο φασισμός εκπροσωπείται απρόσκοπτα και μέσα στο κοινοβούλιο, και όχι μόνο από τα χαρακτηρισμένα ως ακροδεξιά κόμματα. Γελοίοι, μικροί άνθρωποι, εκθέτουν την χώρα διαρκώς, όχι μόνο εντός, αλλά και εκτός. Οι κανόνες είναι διάτρητοι, οι αποφάσεις παίρνονται στο πόδι, αδιαφορώντας για τις συνέπειες, και ανακαλούνται μόνο όταν η πίεση έχει ξεπεράσει την αντοχή της.

Ένα κράτος που με εκμεταλλεύεται, ένα κράτος που με αγνοεί, ένα κράτος που με μισεί.

Όσο και αν οι οικονομικές θεωρίες μου είναι άγνωστες, και η άγνοια αυτή δεν βοηθάει στην κριτική μου, πιστεύω ότι αυτό το κράτος δεν θα καταφέρει ποτέ να σταθεί αντάξιο οποιασδήποτε επένδυσης και οικονομικής ευημερίας, όσα ευρώ και να έρθουν στα χέρια του. Κανείς στα συγκαλά του ούτε στην Ελλάδα – μα ούτε περισσότερο στην Ευρώπη δεν θα στηριχθεί σε αυτά τα πρόσωπα που στα όρια της ψυχολογικής παράνοιας έχουν χάσει την στήριξη ακόμα και των ίδιων των αξιοπρεπέστερα στεκόμενων στελεχών τους. Οι πολίτες του το μισούν -ακόμα και αν εκβιάζονται (με, ή χωρίς εισαγωγικά) πανταχόθεν για να το στηρίξουν ακόμα λίγο.

Αυτό ζω σήμερα, αυτό θεωρώ ότι ζούμε όλοι σήμερα, και αυτό επιθυμώ όσο το δυνατόν περισσότερο να αλλάξω.

~

Υποστηρίζω ότι η επιλογή, έρχεται ανάποδα. Αντί να κρίνουμε με βάσει το οικονομικό πλαίσιο, να κρίνουμε με βάση τις ανθρώπινες, (και πολυκομματικές) αξίες. Αυτή είναι η δική μου προτεραιότητα για την ψήφο μου. Και υποστηρίζω, χωρίς να ζητώ το αλάθητο για την άποψή μου, ότι ένα αξιοπρεπέστερο κράτος, με αξιοπρεπέστερους πολίτες, πιο ελεύθερους, θα έχει την δυνατότητα μετά να ορθοποδήσει σε όποιον άλλον τομέα επιθυμεί.

Αντιλαμβανόμενος πόσο σημαντικό είναι η πολυδιαφημισμένη οικονομία της, θέλω να αποκτήσει τις σωστές βάσεις για να ανθίσει. Δεν θα φέρει το χρήμα την ανθρωπιά που μας λείπει. Δεν θα φέρουν τα ευρώ καλύτερες συνθήκες για την Αμυγδαλέζα ή το Κολαστήριο – όταν οι άνθρωποι που διοικούν δεν είναι ικανοί καν να φερθούν ανθρώπινα στον πιο αδύναμο – ακόμα και αν αυτό δεν κοστίζει. Είναι χαμένη η μάχη έτσι. Αντίθετα, η αξιοπρέπεια, η ελπίδα για ισονομία και δικαιοσύνη, η ανθρωπιά θα φέρει, αν είναι να έρθει ποτέ τελικά, την καλύτερη οικονομία που ονειρευόμαστε όλοι.

Θέλω να αλλάξει αυτή η χώρα ανάποδα. Πρώτα από τους ανθρώπους της.

Και θα συνεχίσω να επιμένω, όποια και να είναι η αυριανή κυβέρνηση, να πολεμάω για να πετύχω ακριβώς αυτό, να γίνουν σεβαστές οι κόκκινες γραμμές μου, οι αξίες μου, οι ελπίδες και τα πιστεύω μου.

Ως οφείλω σαν πολίτης.

Καλή ψήφο σε όλους 🙂

~

Υ.Γ.: Έχω αναφερθεί στο παρελθόν σ’ αυτήν την θέση: Ανάπτυξη. Ίσως αξίζει τον κόπο.

Όπως κάνω συνήθως, πρώτα να παραθέσω τα γεγονότα. Αλλά, αυτήν την φορά, αντί να το κάνω εγώ, θα αφήσω έναν δημοσιογράφο να το κάνει. Συνυπογράφω κάθε συμπέρασμα του κειμένου (πλην ..ρέγγας), οπότε οι ερωτήσεις σας εδώ.

Στις τρεις περίπου δεκαετίες που κάνω αυτή τη δουλειά, δεν έχω δει άλλη φορά εισαγγελική έρευνα που να αφορά τόσο σοβαρή υπόθεση όπως αυτή της προσπάθειας χρηματισμού του βουλευτή Χαϊκάλη, που να τελειώνει τόσο γρήγορα, τόσο πρόχειρα και χωρίς καμιά διερεύνηση ακόμη και των πραγματικών περιστατικών. Επίσης δεν έχω δει τόσο μικρό εισαγγελικό πόρισμα για τόσο μεγάλη υπόθεση που μερικές ώρες μετά τη συγγραφή του να γίνεται φεϊγ βολάν στα Μέσα Ενημέρωσης.

Δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη. Έχω εμπιστοσύνη στους ανθρώπους της Δικαιοσύνης που κάνουν καλά τη δουλειά τους. Ο Εισαγγελέας Παναγιωτόπουλος δεν την έκανε. Και θα μου επιτρέψει όπως αυτός διατηρεί το δικαίωμα της “ελεύθερης κρίσης του Εισαγγελέα” την οποία χρησιμοποιεί ως επιχείρημα ακόμη και για να βγάζει τέτοια εισαγγελικά πορίσματα με τα οποία ανθυπομειδιούν και τα μάρμαρα του Εφετείου, να διατηρώ και εγώ την ελεύθερη κρίση του δημοσιογράφου και την απλή λογική που προσπαθώ όσο μπορώ να διαφυλάξω μέσα στην προσπάθεια αντιστροφή της που γίνεται καθημερινά.

Η εισαγγελική έρευνα “μπάζει” και νομικά και σε ό,τι αφορά τα τεχνικά της στοιχεία. Ο Εισαγγελέας, όπως γράψαμε από την πρώτη στιγμή πέταξε στο καλάθι των αχρήστων το αποδεικτικό υλικό των βίντεο. Η μη αποδοχή του υλικού ως νόμιμου, ήταν η βάση της απαλλαγής του Αποστολόπουλου και έγινε με την επιφανειακή πρόταξη των νόμων και των αδικημάτων. Δηλαδή στην εισαγγελική λογική, υπήρξε ένα αδίκημα και ένα αποδεικτικό υλικό από παράνομη καταγραφή, άρα το συμπέρασμα είναι πως έπρεπε να απορριφθεί.

Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν ένα απλό αδίκημα, αλλά μια προσπάθεια να πληγεί το δημόσιο συμφέρον, να παραχαραχθεί η λαϊκή βούληση όπως αυτή εκφράζεται από τις εκλογές και να απειληθεί το Σύνταγμα. Είχαμε λοιπόν όπως καλά γνωρίζει ο κύριος Εισαγγελέας, λόγους Δημοσίου συμφέροντος τους οποίους δεν προέταξε για να κάνει αποδεκτό το υλικό. Συμπεριφέρθηκε ως να επρόκειτο για ένα αδίκημα χωρίς δημόσια διάσταση και πολιτικές προεκτάσεις.

Σαν να κατέγραφε ένας σύζυγος τη σύζυγο και το υλικό πήγε στον Εισαγγελέα. Ο κύριος Παναγιωτόπουλος γνώριζε επίσης πως υπάρχει η απόφαση 277/2014 του Αρείου Πάγου, η οποία σε αντίστοιχη περίπτωση νομιμοποίησης τέτοιου υλικού, θεωρεί πολύ απλά πως όταν η καταγραφή δεν αφορά προσωπικά θέματα αλλά τη δημόσια σφαίρα και τη λειτουργία των προσώπων μέσα σε αυτή, το υλικό είναι νόμιμο.

Το δεύτερο νομικό φάουλ, όπως λένε συνάδελφοι του κυρίου Παναγιωτόπουλου, είναι ότι κλείνει την υπόθεση και δεν ασκεί δίωξη, παρότι υπάρχει παραδοχή του αδικήματος. Δηλαδή ενώ και ο Χαϊκάλης και ο ίδιος ο Αποστολόπουλος παραδέχονται πως υπήρξε πρόταση χρηματισμού, ο Εισαγγελέας δεν ασκεί δίωξη, αλλά κάνει την παραδοχή πως η προσπάθεια αυτή του Αποστολόπουλου ήταν για καλό σκοπό. Για να δείξει δηλαδή στον Καμμένο και την κοινωνία ότι ο Χαϊκάλης σκόπευε να ξεπουληθεί. Βέβαια ο Αποστολόπουλος ούτε στον Καμμένο το είπε αυτό ούτε σε κάποιο Εισαγγελέα αλλά ο κύριος Παναγιωτόπουλος το αποδέχεται ως αληθές. Δηλαδή είναι σαν να λέμε πως κάποιος ο οποίος οδηγείται στον κύριο Παναγιωτόπουλο για απόπειρα ανθρωποκτονίας για παράδειγμα, αν δηλώσει στον Εισαγγελέα πως την απόπειρα την έκανε για να δείξει στο θύμα πως η ζωή είναι σκληρή, για να τον εκπαιδεύσει στις δυσκολίες, τότε ο κύριος Παναγιωτόπουλος δεν θα του ασκήσει δίωξη αλλά θα αποδεχθεί την καλή πρόθεση. Είναι μια ενδιαφέρουσα νομική αντίληψη και πρωτότυπη.

Το πόρισμα του Εισαγγελέα για μια τόσο μεγάλη υπόθεση η οποία δεν έπρεπε να αφήνει σκιές, είναι μόλις 6 σελίδες, μαζί με τα τυπικά. Και είναι απολύτως φυσιολογικό αφού δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική εισαγγελική έρευνα για να περιγραφεί σε αυτό.

Ο Εισαγγελέας δεν έκανε έρευνα των επικοινωνιών των δύο εμπλεκόμενων. Είχε και νομικό δικαίωμα και υποχρέωση. Να θυμίσω πως ο Εισαγγελέας Αρης Κορρέας, ξεκίνησε την παρακολούθηση των συνομιλιών για τα στημένα του ποδοσφαίρου με ανώνυμη καταγγελία. Είναι προφανές πως για μια υπόθεση που ακουμπά θέματα Δημοκρατίας με πολιτικές προεκτάσεις κανένας δεν θα είχε αντίρρηση να “ανοίξουν” τα τηλέφωνα εκτός από τους ενόχους. Ο εισαγγελέας δεν το έκανε. Αντιθέτως όπως αποφαίνεται εν είδει μαντείας “πιθανολογείται σφόδρα ότι η μη προσέλευση του Αποστολόπουλου δεν είναι διαρροή για τον απλούστατο λόγο ότι μέχρι τις 18:15 δεν γνώριζε κανείς την ταυτότητα του ατόμου που θα εμφανιζόταν…δεν προσήλθε γιατί ουδέποτε είχε αληθή πρόθεση”.

Γνωρίζει ο κύριος Παναγιωτόπουλος πως η εισαγγελική έρευνα σταματά για να βγει συμπέρασμα, όταν υπάρχει στοιχείο και όχι μαντεία. Τέτοιο στοιχείο δεν έχει αν και θα μπορούσε να έχει ζητώντας τις επικοινωνίες του Αποστολόπουλου τις τελευταίες μέρες. Επίσης καταλαβαίνει οποιοσδήποτε πως δεν ήταν ανάγκη να διαρρεύσει κάποιος ποιός ήταν ο μεσάζοντας. Αρκούσε να διαρρεύσει πως ο Χαϊκάλης έχει κάνει καταγγελίες για χρηματισμό και η αστυνομία είχε στήσει παγίδα για το άτομο. Αυτοί που επιχειρούσαν να χρηματίσουν ήξεραν ποιόν είχαν ενδιάμεσο ώστε να τον ειδοποιήσουν να μην πάει στο ραντεβού.

Ο Εισαγγελέας Παναγιωτόπουλος αποδέχεται στο πόρισμα πως ο Αποστολόπουλος παρακολουθούσε και κατέγραφε τον Χαϊκάλη έχοντας τοποθετήσει μικρόφωνο κάτω από το τραπέζι στο καφέ του ξενοδοχείου Plazza, μικροκάμερα στο ταβάνι πάνω στον αισθητήρα πυρανίχνευσης και βάζοντας δύο άτομα σε διπλανό τραπέζι. Αυτή η παραδοχή από τον Αποστολόπουλο κατά τον Εισαγγελέα σημαίνει πως τον κατέγραφε για να τον καταγγείλει. Ο Εισαγγελέας δεν θέτει το ενδεχόμενο η καταγραφή από τον Αποστολόπουλο να γίνεται για να εκβιάζεται ο Χαϊκάλης ή για αποδείξει ο Αποστολόπουλος στους εντολείς του την πρόθεσή του.

Στο σημείο αυτό όμως ο Εισαγγελέας έχει καταπατήσει κάθε έννοια αντικειμενικής έρευνας. Δεν ρωτάει τον Αποστολόπουλο ποιοί ήταν οι μάρτυρες. Δεν καλεί αυτούς τους μάρτυρες να καταθέσουν. Δεν ζητά από τους υπαλλήλους του ξενοδοχείου να καταθέσουν (οι υπεύθυνοι του Plazza μας διαβεβαίωσαν πως ουδέποτε ενοχλήθηκαν). Δεν διατάζει έρευνα από τα εγκληματολογικά της Αστυνομίας για να βρεθούν δαχτυλικά αποτυπώματα ή για να διαπιστωθεί από τις κάμερες του ξενοδοχείου τι ακριβώς έγινε εκείνη τη μέρα. Δεν αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν κάποιος αν δεν έχει την άδεια του ξενοδοχείου να παγιδεύσει ένα δημόσιο χώρο όπως είναι το καφέ του Plazza. Δεν αναζητεί μήπως πρόκειται για εγκληματική ομάδα με εξειδικευμένες γνώσεις που επιδίδεται συστηματικά σε τέτοιες ενέργειες. Δεν συνδυάζει πως ο τραπεζίτης που κατά τον Χαϊκάλη θα χρηματοδοτούσε το χρηματισμό του, είναι ταυτόχρονα και μέτοχος της τράπεζας που θα έσβηνε το δάνειο αλλά και μέτοχος του ξενοδοχείου στο οποίο με ευκολία έγινε η παγίδευση. Και τέλος, ο Εισαγγελέας δεν ασκεί καν δίωξη στον Αποστολόπουλο για την καταγραφή Χαϊκάλη.

Η ίδια η εξέταση του Αποστολόπουλου από τον Εισαγγελέα είναι εντυπωσιακή. Χωρίς καμιά πίεση, ο Εισαγγελέας Παναγιωτόπουλος εξετάζει τον Αποστολόπουλο σε μια κατάθεση μόλις 5 αραιογραμμένων σελίδων. Δεν τον ρωτάει για να εκμαιεύσει πράγματα που υπάρχουν στο βίντεο τα οποία ακόμη και αν δεν τα έχει κάνει αποδεκτά τα γνωρίζει από την κατάθεση Χαϊκάλη και Καμμένου. Τον αφήνει να πει ό,τι έχει ευχαρίστηση ενώ σε κάποιο σημείο της κατάθεσης τον αβαντάρει λέγοντας πως ο Χαϊκάλης στις 11 Δεκεμβρίου είχε πει πως μπορεί να ψηφίσει Πρόεδρο Δημοκρατίας. Ρωτά συγκεκριμένα ο Εισαγγελέας “Έχετε υπόψη σας τη δήλωση Χαϊκάλη στις 11/12/2014 ότι θα ψηφίσει πρόεδρο Δημοκρατίας προκειμένου να αποφευχθεί Εθνική κρίση;”. Ο Αποστολόπουλος συμφωνεί και συμπληρώνει πως αυτό αποδεικνύει τα λεγόμενά του. Η μόνη διαφορά είναι πως ο Χαϊκάλης ουδέποτε έκανε τη δήλωση που ο Εισαγγελέας μετέφερε στον Αποστολόπουλο.

Μερικές ώρες μετά το κλείσιμο της υπόθεσης, σε τηλεοπτικό παράθυρο, ο δικηγόρος του Αποστολόπουλου αποστόμωσε τη δικηγόρο του Χαϊκάλη λέγοντας “εσείς θα κάνετε 10 μηνύσεις και οι 10 θα πάνε στο αρχείο”. Τέτοια βεβαιότητα από δικηγόρο σπάνια βλέπουμε. Όπως και εισαγγελικό πόρισμα που η χρησιμότητά του εκτός από το καθάρισμα Αποστολόπουλου είναι να τυλίγεις ρέγγες. Σίγουρα όχι για να το διδάσκεις σε Νομική Σχολή.

Κώστας Βαξεβάνης

Οι σημειώσεις δικές μου. Το πρωτότυπο κείμενο (που με άδεια αντιγράφω) βρίσκεται εδώ: Με το εισαγγελικό πόρισμα τυλίξτε καμιά ρέγγα

Να ξεκαθαρίσουμε τι λέει το κείμενο;

Απλό δεν είναι;

Σκεφτείτε το λίγο, έχει σημασία:

Μπορεί να έχουμε μουδιάσει γενικώς, μα τούτο δεν χωρά καμία αδιαφορία για μένα: Για οποιονδήποτε λόγο και αν έγινε αυτό, με οποιαδήποτε πρόσχημα, κάποιος πλησίασε βουλευτή για να του αποσπάσει αλλαγή ψήφου με ανταλλάγματα.

Ξεπερνάω ότι είδαμε την πράξη με τα μάτια μας, σε δύο εκτενέστατα video.

Ξεπερνάω την συμπεριφορά των μέσων στο πρόσωπο του Χαϊκάλη. Ίσως γράψω μία μέρα τις σκέψεις μου γι’ αυτό (τελικά, ενδίδω και παραθέτω ένα μέρος τους στο παρόν άρθρο), αλλά το προσπερνάω για έναν πολύ σημαντικό λόγο:

Γιατί ο Χαϊκάλης δεν είναι το θέμα. Ούτε το video είναι το θέμα.

Γιατί το θέμα είμαστε εμείς.

~

Και φτάνουμε στο νόημα του άρθρου.

Τι πάθαμε;

Γιατί δεν αντιδράσαμε;

Αν είτε ο Χαϊκάλης με τον Καμμένο γιατί είναι μανιπουλαριστές πολιτικοί ήθελαν να σπιλώσουν την πλευρά που ήθελε ΠτΔ και οργάνωσαν δήθεν όλο αυτό το πράγμα, είτε κάποιος «απλώς» ήθελε να τους «δοκιμάσει», είτε πράγματι κάποιος ήθελε να δωροδοκήσει βουλευτή – όλα αυτα είναι ποινικά και ηθικά κολάσιμα!

Γιατί δεν αντιδράσαμε;

Προσωπικά, ομολογώ ότι έχω τρελαθεί. Όχι από την ενέργεια, (αν και δεν πίστευα ποτέ ότι θα έγραφα τέτοιο άρθρο) αλλά από την απουσία αντίδρασης.

Που είμαστε; Τι μας συμβαίνει;

Τα ΜΜΕ είδαμε πως αντέδρασαν στο θέμα – με λοιδορία και και εμπαιγμό, σχεδόν πανηγυρίζοντας(!) που αρχειοθετήθηκε.

Οι πολιτικοί ήταν ανύπαρκτοι – πλην των Ανεξαρτήτων Ελλήνων που ήταν οι εμπλεκόμενοι και μια ελάχιστη συμπαράσταση του Σύριζα (που μετά αποτραβήχθηκε διακριτικά) ουδείς άλλος έκρινε σκόπιμο να κρίνει αυστηρά αυτήν την αισχρή διαδικασία. Ακόμα και μία τύποις μήνυση (έστω και άστοχη) προς τον βουλευτή από τον πρωθυπουργό της χώρας… αρχειοθετήθηκε και αυτή χωρίς να κατατεθεί ποτέ.

Οι δικαστικές αρχές, απούσες παντελώς. Ένα αίολο όπως και να το δεις συμπέρασμα, που θα έπρεπε άμεσα να ανακαλέσουν για να γλυτώσουν την όποια αξιοπρέπεια έχει απομείνει στην δικαιοσύνη, ακόμα, κοντά έναν μήνα μετά, μοιάζουν να το ξέχασαν.

Αλλά όλοι αυτοί, κάνουν την δουλειά τους! Είναι μεν αισχρό, αλλά είναι φυσικό, αν τρέφονται από συμφέροντα να αντιδρούν έτσι.

Εμείς;

Εμείς τι πάθαμε αδέλφια;

Ας δούμε πρώτα σε ποιους απευθύνομαι. Αν, διαβάζοντας το άρθρο του Βαξεβάνη, αν διαβάζοντας την κατάθεση του φερόμενου ως δράστη (κοίτα που πρέπει να είμαι και τυπικός σ’ αυτήν την σιχαμένη ιστορία), αν βλέποντας την αιτιολόγηση του εισαγγελέα, αν βλεποντας τα δύο βίντεο – δεν έχεις έστω και την παραμικρή αμφιβολία ότι κάτι παράνομο έγινε – δεν ζητάω τίποτα από εσένα. Τίμια, συνέχισε την ζωή σου, φύγε από το άρθρο, δεν έχω καμία απαίτηση. Δεν θα προσπαθήσω καν να σε πείσω.

Αλλά, ρε αδελφέ, αν από όλα αυτά πιστεύεις ότι κάποιος παρανόμησε, κάποιος, ο Χαϊκάλης, ο Αποστολόπουλος, ο Λαζόπουλος, αυτοί που έβαλαν τον Αποστολόπουλο, οι υπάλληλοι του Πλάζα, εγώ, κάποιος παρανόμησε – πες μου ειλικρινά:

Γιατί δεν αντιδράς;

Δεν θα την ξεπεράσω ποτέ αυτήν την ησυχία.

Τι περιμένεις να γίνει; Να βγει ο Σύριζα και να τα «διορθώσει όλα»; Πως θα το κάνει αν δεν του το ζητήσεις, επιτακτικά εσύ; Γιατί να το κάνει; Ο Σύριζα, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, το Κίνημα, το ΚΚΕ, – όλοι αυτοί, ικανοποιούν τα δικά σου αιτήματα! Αν δεν το ζητήσεις, εσύ πρώτα, γιατί να το κάνουν;

Γιατί είναι το λογικό; Μα μέχρι τώρα, δεν έκαναν ΤΙΠΟΤΑ. Δεν αντέδρασαν, δεν επέμειναν, δεν υποσχέθηκαν καν ότι θα υπάρχει έστω και υποψία δικαιοσύνης. Δεν έχουν αίτημα να απαντήσουν, γιατί δεν τους έχει τεθεί ΠΟΤΕ. Γιατί σιωπήσαμε ΕΜΕΙΣ.

Γιατί;

Νομίζεις ότι η δικαιοσύνη είναι αυτονόητη; Νομίζεις ότι θα σε προστατέψει κανείς αύριο αν δεν το απαιτήσεις; Νομίζεις ότι ο επόμενος βουλευτής, θα πάει ποτέ στον εισαγγελέα; Γιατί, για να εισπράξει τον χλευασμό του, την γελοιοποίηση από τα ΜΜΕ, και την δική σου αδιαφορία;

Ποιος θα προστατέψει τον επόμενο που θα τον πλησιάσουν για να τον δωροδοκήσουν – αν όχι εμείς;

Ποιος έχει να χάσει από ένα κοινοβούλιο, που η υποψία δωροδοκίας είναι αδιάφορη, αν όχι η πράξη της η ίδια;

Ποιος άλλος από εμάς;

Και τι να κάνουμε ρε Γιάννη;

Ζητάω μόνο ένα πράγμα. Ούτε επανάσταση, ούτε τους δρόμους, ούτε να ξεκουνήσει κανείς από το πληκτρολόγιό του. Μόνο ένα πράγμα:

Να πάρεις θέση.

Γράψε ένα άρθρο. Γράψε μία σειρά από tweets, ή facebook posts. Πες στο σε φίλους και γνωστούς, «τι θα γίνει πια με αυτήν την υπόθεση;» Πες στο στους βουλευτές σου «να ξέρεις, εγώ που θα σε ψηφίσω, με απασχολεί πολύ που είναι στο αρχείο». Δεν σου ζητάω να κάνεις ΟΥΤΕ ΜΙΣΟ ΒΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΣΟΥ. Αυτό θα γίνει, αν γίνει, αν ενοχληθούμε πολλοί πολύ από την αδιαφορία που θα εισπράξουμε.

Το λιγότερο: αν είσαι blogger, ή αν έχεις σελίδα στο facebook, ή αν έχεις twitter, ή αν εκτίθεσαι με οποιονδήποτε τρόπο:

Αν πιστεύεις ότι αυτή η υπόθεση, όπως την διάβασες στην αρχή, δεν ταιριάζει στο αρχείο, μην την προσπεράσεις. Μην την αμελήσεις. Ψάξε την. Αμφισβήτησε τον Βαξεβάνη, και τον Χαϊκάλη, και μένα, διάβασε τις καταθέσεις, διάβασε το πόρισμα, βγάλε δική σου απόφαση, αλλά ο,τι και να κάνεις, μην σιωπήσεις:

Πάρε θέση.

Κανείς δεν θα χαρίσει ούτε δημοκρατία, ούτε δικαιοσύνη σ’αυτούς που δεν την απαιτούν. Είναι ηθική υποχρέωση να πολεμήσουμε για να μην κερδίσει κανείς από την σιωπή μας.

Απαίτησέ την.

Για να μην βάλουμε στο αρχείο και την ηθική μας.

~

Ένα υστερόγραφο με σημασία: Οφείλω μία δημόσια συγνώμη στον Παύλο Χαϊκάλη. Νιώθω ότι δεν έχω πολεμήσει αρκετά. Είδα την λοιδορία στο πρόσωπό του, τελείως άδικη και ύπουλη, ακόμα και κυρίως από επίσημα χείλη, είδα την επίθεση και την αποδόμηση κάθε προσπάθειάς του να προστατευτεί. Εγώ και ο Παύλος Χαϊκάλης είμαστε σε τελείως αντίθετα στρατόπεδα ιδεολογικά και πολιτικά. Και αυτό το κάνει πιο δύσκολο για μένα. Γιατί οφείλω να τον προστατέψω, οφείλω να του δείξω ότι υπερασπίζομαι την δικαιοσύνη -και σαν πολίτης αυτής της κοινωνίας, μόνο αυτό δεν έκανα. Ντρέπομαι βαθύτατα μπροστά του, και θέλω να είναι γραμμένο, και σαφές. Ντρέπομαι που του φέρθηκαν έτσι, στον δημόσιο διάλογο, ντρέπομαι που τον αγνόησε η δικαιοσύνη, ντρέπομαι που νιώθω ότι δεν έκανα αρκετά για να μοιραστώ μαζί του όσα τράβηξε ως τώρα, από αυτήν την απίστευτη, αδιανόητη ιστορία. Είτε ευθύνεται, είτε όχι, ζήτησε ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – και ως κοινωνία όχι μόνο του την αρνήθηκα, μα τον προσέβαλα. Δεν έχει να κάνει λοιπόν με αυτόν – έχει να κάνει με εμένα, αποκλειστικά με εμένα.

Για την δική μου ντροπή παλεύω. Το δικό μου κούτελο έχω να καθαρίσω.

~

(αν δεν σου φτάνει τόσο διάβασμα, η αρχική μου θέση όταν ακόμα η υπόθεση ήταν ενεργή: Όταν μια δωροδοκία δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί)

Πρώτα, μια προσωπική στιγμή.

Στις 6 Μαϊου του 2010, μία κρίσιμη, κρισιμότατη ψηφοφορία γινόταν στην Βουλή. Το πρώτο μνημόνιο, υπο πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου κατατίθετο, και οι βουλευτές ήταν υποχρεωμένοι να αποφασίσουν αν θα το κάνουν δεκτό, ή όχι.

Εκείνη την ημέρα, είχαμε τέσσερις διαγραφές βουλευτών: τρεις από το ΠΑΣΟΚ, των Σακοράφα – Οικονόμου – Δημαρά, αυτών δηλαδή που δεν ψήφισαν το μνημόνιο, και μία από την Νέα Δημοκρατία, της Μπακογιάννη, που το ψήφισε κόντρα στην -τότε- γραμμή του κόμματός της.

Γνωρίζομαι με την Σακοράφα πολλά χρόνια, πριν ακόμα αναμιχθεί στην πολιτική, και η γνώμη μου γι’ αυτήν δεν είναι ιδιαιτέρως αντικειμενική, ας ληφθεί αυτό σοβαρά υπόψιν. Δεν είχα όμως ποτέ πρόβλημα να της πω την γνώμη μου (το ‘χουν αυτό οι φιλίες) όπως πχ ότι δεν θα την ψήφιζα ποτέ με το ΠΑΣΟΚ, γιατί δεν ήθελα η προσωπική μας σχέση να γίνει γέφυρα σε κάτι που ένιωθα βαθιά, ιδεολογικά αντίθετος.

Στις 6 Μαίου του 2010, είδα ότι έκανα πολύ καλά που εμπιστεύτηκα πάντοτε την πολιτική της κρίση, όμως. Γιατί όπως και γω, έτσι και αυτή δεν καλυψε τα προσωπικά της πιστεύω με την όποια «υποχρέωση» νιώθει κανείς στο κόμμα, και, έτσι πίστευε, σωστά ή λάθος, στην πρώτη σοβαρή ψηφοφορία που ζητήθηκε η γνώμη της, την είπε – χωρίς να υπολογίσει το πολιτικό κόστος τότε.

Και εγώ ένιωσα περηφανος για την απόφασή της. Γιατί αν την είχα ψηφίσει, αυτήν την αντίδραση θα περίμενα – αυτά είχε υποσχεθεί στους προεκλογικούς της λόγους, αυτά είχε πρεσβεύσει με την κάθοδό της, και αυτά τήρησε όταν ένιωσε ότι η γραμμή του κόμματός της – άλλαξε.

Δεν είναι μία άγιογραφία τούτο εδώ. Δεν είναι η Σοφία υποψήφια, γι’ αυτό και δεν είχα άλλωστε μοιραστεί την σκέψη μου παλαιότερα. Δεν είναι καν η Σοφία το θέμα: θα μπορούσε κάλλιστα το θέμα να είναι η Ντόρα, που δεν την ξέρω, και που δεν θα μας έλεγες ποτέ «φίλους», αλλά στάθηκε απέναντι στην γραμμή του κόμματός της, τότε – γιατί έκτοτε πολλά άλλαξαν, τέλος πάντων, και την οποία επίσης παραδέχθηκα, αν πίστευε ότι έκανε το σωστό για την προσωπική της ηθική.

Και οι δύο κυρίες, δικαιώθηκαν. Για την μεν Σοφία, όσα καταστροφικά προέβλεπε τότε για το μνημόνιο έγιναν (θεωρώ) και με το παραπάνω, για την δε Ντόρα, το κόμμα της γύρισε στο μέτωπο της «λογικής» της όταν… τελείωσαν οι επόμενες εκλογές.

Πίστευα τότε, και πίστευα και από παλαιότερα ότι οι βουλευτές είναι όντα αυτόφωτα, ή θα έπρεπε να είναι, αυτοί στέκονται μπροστά στο κοινό τους και υπόσχονται, αυτοί οφείλουν να το εκπροσωπήσουν αργότερα με το 1/300 της δύναμής τους, αυτούς ορίζουν οι ψηφοφόροι ως εκφραστές τους, γι’ αυτό και επιλέγουν συχνά μεταξύ πολλών υποψηφίων ακόμα και στο ίδιο κόμμα σε μία περιφέρεια, γιατί επιλέγουν ανθρώπους, όχι κόμματα.

Κρατήστε το αυτό: επιλέγουν ανθρώπους, όχι κόμματα. Τα κόμματα έρχονται ως φυσική συνέπεια του αριθμού των ανθρώπων που τα στηρίζουν στην βουλή. Όχι το αντίθετο.

Πάμε στο σήμερα.

Τυχαία έπεσε το μάτι μου σ’ αυτό το άρθρο: ο Σταμάτης, της Νέας Δημοκρατίας, εγκαλεί τον Σύριζα για τον «Κώδικα Δεοντολογίας Βουλευτών του», τον οποίο ορίζει ως αντιδημοκρατικό.

Δεν είχα πάρει χαμπάρι.

Πάω λοιπόν να διαβάσω για τον Κώδικα Δεοντολογίας από μία αξιόπιστη πηγή: Κώδικας δεοντολογίας για τους υποψηφίους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ

Δεν είμαι εις θέση να πάρω θέση για όλα, μα κάτι μου χτυπά αμέσως άσχημα:

2. α) Όλοι/ες οι βουλευτές που εκλέγονται με τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύονται πολιτικά και ηθικά ότι η έδρα που καταλαμβάνουν ανήκει στο κόμμα και όχι στους/στις ίδιους/ες.

Η έδρα που καταλαμβάνουν ανήκει στο κόμμα, και όχι στους ίδιους.

Αφήνω κατά μέρος την πρακτική θέση αυτού του σκεπτικού, και μένω αποκλειστικά στην ηθική, που επικαλείται και ο κώδικας:

Είναι ποτέ δυνατόν;

Είναι-ποτέ-δυνατόν;

Ένα αριστερό κόμμα, ζητά από τους υποψηφίους να αποδεχθούν ηθικά και πολιτικά ότι η θέση που θα πάρουν ανήκει στο κόμμα; Και αν διαφωνήσουν; Και αν κάποια στιγμή το κόμμα δεν κάνει ο,τι υποσχέθηκε οτι θα κάνει;

Είναι υποχρεωμένοι, εκτός από το να εγκαταλείψουν την κοινοβουλευτική του ομάδα, να παραιτηθούν και από την βουλευτική τους έδρα – αυτό είναι το «ηθικό», και το «πολιτικό» που πρέπει να κάνουν;

Για να έρθουν άλλοι, που δεν θα διαφωνήσουν, και αν αντιδράσουν σε κάτι άλλο να έρθουν άλλοι μετά από αυτούς που δεν θα διαφωνήσουν – αρκεί το κόμμα, για τα τέσσερα χρόνια της κυβερνητικής ύπαρξής του, να δρα ανεξέλεγκτο;

Όχι, όχι – και πάλι όχι.

Ένα τέτοιο αίτημα δεν είναι ούτε ανθρωπίνως, ούτε πολύ περισσότερο πολιτικά ηθικό. Το ότι δεν μπορεί να επιβληθεί καθώς το σύνταγμα και ο κανονισμός της βουλής προβλέπει βουλευτές, και όχι κομματικά πρόβατα, δεν το κάνει ευκολότερο να γίνει αποδεκτό, το κάνει απείρως δυσκολότερο.

Γιατί αν είχε, έστω και παράλογα, την συνταγματική/βουλευτική στήριξη θα ήταν, τουλάχιστον νόμιμο. Τώρα, είναι σαν να ζητάς από κάποιον πριν τον προσλάβεις, να υπογράψει ότι αρνείται την αποζημίωσή του αν απολυθεί. Μπορεί αυτό να εκπέσει σε κάθε δικαστήριο, ή ο βουλευτής να μην έχει καμία υποχρέωση να τηρήσει αυτήν την αισχρή δεύσμευση, μα το πρόβλημα είναι σημαντικό:

Τι βουλευτής είναι;

Πως θα σταθεί μπροστά μου να διεκδικήσει την ψήφο μου, έναντι του διπλανού του συνοδοιπόρου, όταν θα ξέρουμε όλοι ότι δεν ψηφίζουμε ανθρώπους, με νου και γνώση, με την βαρύτητα όταν λέει όχι να εκπροσωπεί και τους ανθρώπους που έπεισε με τις προτάσεις του, αλλά εγκαταλείπει, τόσο εύκολα την μάχη της εκπροσώπησής τους για κάποιον άλλον, πιο πειθήνειο;

Αν διαβάσει κανείς το blog μου, είμαι αναφανδόν εναντίον της διακυβέρνησης Σαμαρα/Βενιζέλου. Εχω πολύ περισσότερο απο οικονομικούς λόγους να στέκομαι απέναντι στις αποφάσεις τους. Και το γεγονός ότι το καταγγέλει ο ..Σταμάτης δεν είναι αρκετό για να στρέψω το βλέμμα μου αλλού:

Αυτή η υποταγή στον κώδικα δεοντολογίας, ακόμα και αν έγινε από καλή πρόθεση σε κάποια από τα μέρη του, περιέχει μέσα (τουλάχιστον) έναν κανονα που είναι ανήθικος, και πιστεύω ότι πρέπει όχι μονο να γίνει αντιληπτή η ανηθικότητά του, αλλά να καταδικαστεί από όλους όσους, και κυρίως όλους όσους, πιστεύουν ότι μία άλλη ελλάδα είναι εφικτή.

Δεν ξεκινάμε καλά, «σύντροφοι». Ανακαλέστε αυτό το σίχαμα, είναι απείρως καλύτερη μία συγγνώμη, μία αναδιατύπωση, από το να κατέβουν αυτολογοκριμένα πρόβατα στην βουλή.

Δεν θα πάει καλά αυτό.

Κανέναν δεν θα ωφελήσουν κομματικά δεμένοι βουλευτές – ούτε εσάς, ούτε την δημοκρατία, ούτε το μέλλον μας.

.
Υ.Γ.: Και επειδή έχω κράξει στο παρελθόν το ίδιο πράγμα από άλλη σκοπιά, σειρά σας λοιπόν, το:

«Δεν δεχόμαστε μαθήματα δημοκρατίας από κόμματα που λειτουργούν με βάση το «ενός ανδρός αρχή», που έχουν παραβιάσει κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας και αντιμετωπίζουν τόσο τους πολίτες, όσο και τους βουλευτές τους ως πρόβατα.»

ως απάντηση, ΔΕΝ είναι απάντηση. Είναι «θα κάνουμε ο,τι θέλουμε – γιατί εσείς είστε χειρότεροι«.

Ούτε αυτό μας πήγε ως τώρα πολύ καλά, «σύντροφοι».

Υ.Γ.2: Για όσους «φίλους» ανησυχήσουν, καλύτερα να ειπωθεί τώρα – παρά μετά. Το αν ήρθε σε κρίσιμη προεκλογική περίοδο για την χώρα, χέστηκα – είναι ευθύνη του κόμματος, όχι δική μου. Να μην έφερναν τέτοια σιχάματα, να μην αντιδρούσα. Θα ακούσω πάντως, με καθαρό μυαλό, κάθε άποψη που θα μου πει «έχεις λάθος, άκου κι αυτό».

Υ.Γ.3: Για όσους «εχθρούς» (έχω έναν τουλάχιστον τέτοιο στο μυαλό μου) σπεύσουν να εκμεταλλευτούν το άρθρο για την επικράτηση του κόμματός τους, ας αναρωτηθούν αν είχαν πρώτα την ηθική να αντιδράσουν, όταν πχ οι άνθρωποι στις Αμυγδαλέζες έραβαν τα χείλη τους, γιατί το ίδιο το κόμμα τους με την στήριξή τους, τους έθαβε ακόμα βαθύτερα στην κόλαση της άδικης φυλάκισής τους. Αν όχι, αν επικράτησε πρώτα το κόμμα, ή πρώτα η θέση τους, ας το αναγνωρίσουν τουλάχιστον πρώτα ότι κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν (όσο μπορούν) να στέκονται τίμιοι σε ο,τι λάθος θεωρούν ότι βλέπουν. Τουλάχιστον αυτό.

Σήμερα, σε συνέντευξη τύπου που έδωσαν ο Πάνος Καμμένος και ο Παύλος Χαϊκάλης, κατήγγειλαν δημόσια προσπάθεια χρηματισμού του δεύτερου για να ψηφίσει υπέρ του υποψηφίου της κυβέρνησης Σταύρου Δήμα στην προεδρική εκλογή.

Ανέφεραν ότι έχουν ήδη πάει στην δικαιοσύνη, έχουν καταθέσει ήδη από την πρώτη συνάντηση, έχουν καταγεγραμμένα στοιχεία των συναντήσεων αυτών, η εισαγγελία έχει παραλάβει το περιεχόμενό τους, και έχουν κατονομάσει τον μεσάζοντα που υποσχέθηκε τα χρήματα στον Π. Χαϊκάλη.

Ως εδώ η είδηση, απλή, καθαρή, κατανοητή – πάμε στις σκέψεις μου.

~

Από την πρώτη στιγμή, παρέμεινα φειδωλός στο να εκφέρω την σκέψη μου για ποιον εκπροσωπούσε ο μεσάζοντας. Κυρίως επειδή έχω τις επιφυλάξεις μου για το πόσοι άνθρωποι θέλουν την συνέχιση αυτής της κυβερνητικής πολιτικής, και για ποιους σκοπούς:

• Είναι αυτοί που φοβούνται ότι θα χάσουν τις θέσεις τους,
• Είναι αυτοί που ονειρεύονται ότι μέσα στην κρίση θα έχουν περισσότερες ευκαιρίες,
• Είναι αυτοί που πιστεύουν ότι ο κύριος αντίπαλος είναι φαιδρός, και ανησυχούν ειλικρινά,
• Είναι αυτοί που δεν θέλουν να χάσουν την προστασία της κυβέρνησης και φοβούνται μην καταλήξουν αύριο στην φυλακή,
• Είναι αυτοί που δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, καθώς βρίσκουν την σοβαρότερη εκ των διαθέσιμων επιλογών την παρούσα κυβέρνηση.

Υπάρχουν λόγοι να στηρίξεις δηλαδή αυτήν την κυβέρνηση – και σέβομαι απολύτως μερικούς από αυτούς τους λόγους (σέβομαι, όχι απαραίτητα συμφωνώ). Αλλά επειδή κάποιους άλλους από αυτούς τους λόγους δεν τους σέβομαι, είναι πιθανό, και ούτε καν απαραίτητα με κυβερνητική διαταγή, κάποιοι να πήραν …πρωτοβουλίες, μη χαθεί ο λόγος ύπαρξής τους.

Το κύριο πρόβλημά μου δηλαδή, παραδόξως, δεν βρίσκεται στην απόπειρα δωροδοκίας εν ενεργεία βουλευτή – όσο και αν σου φαίνεται απίστευτο αυτό.

Άσε με να σου εξηγήσω.

~

Μόλις η υπόθεση παίρνει δημοσιότητα, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας με τον Α. Παπαμιμίκο, γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ βγάζει μία ανακοίνωση.

Ας δούμε πρώτα ποια ανακοίνωση θα ήθελα εγώ από το κυβερνών κόμμα:

Η Νέα Δημοκρατία, με απόλυτη πίστη στους θεσμούς της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας, βλέπει με μεγάλη απογοήτευση την καταγγελία του κ. Χαϊκάλη. Το αν ευσταθεί ή όχι θα το αποφανθούν τα αρμόδια όργανα, εμείς όμως, σε κάθε περίπτωση, καταδικάζουμε απόλυτα κάθε απόπειρα αλλοίωσης της βουλευτικής συνείδησης, στεκόμαστε δίπλα σε όποιον στηρίζει με στοιχεία μία τέτοια καταγγελία από όποιον χώρο και αν ανήκει, και γινόμαστε αρωγοί σε κάθε προσπάθεια να μην πληγωθεί η δημοκρατία στις δύσκολες στιγμές που περνάει ο τόπος.

Πιστεύουμε βαθύτατα ότι ο μόνος τρόπος να μην πάνε χαμένες οι θυσίες του Ελληνικού λαού είναι να μην υποθηκεύσουμε το μέλλον της χώρας με διχαστικές εκλογές αυτήν την στιγμή, αλλά, προφανώς και σε κάθε περίπτωση, αυτό δεν μπορεί να γίνει με τέτοιες πρακτικές, που είναι απολύτως καταδικαστέες.

Αυτή, για μένα θα ήταν μία τίμια δήλωση. Πιστεύουμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε με κυβέρνηση τετραετίας, να ολοκληρώσουμε το έργο μας, αλλά επ’ ουδενί με αυτόν τον τρόπο, αυτό θα ήταν ντροπή για την δημοκρατία.

Ας δούμε την ανακοίνωση που έγινε.

«Η Δικαιοσύνη είναι ανάγκη να αποφανθεί άμεσα. Από τη στιγμή που η έρευνά της δεν τεκμηριώνει οτιδήποτε, αποκαλύπτεται πως πρόκειται για μια στημένη προβοκάτσια. Πρέπει να δοθεί ένα τέλος, εδώ και τώρα, σ’ αυτό το άθλιο παιχνίδι με τους θεσμούς και τη χώρα» δήλωσε ο κ. Παπαμιμίκος.

«Την προβοκάτσια αυτή ξεκίνησε πριν τρεις μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ και τη συνεχίζουν οι ΑΝΕΛ. ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ προσπαθούν να εκβιάσουν και να τρομοκρατήσουν βουλευτές. Μολύνουν το πολιτικό περιβάλλον επιδιώκοντας ανώμαλες εξελίξεις» πρόσθεσε ο γραμματέας της ΝΔ.

Σύμφωνα με τον Ανδρέα Παπαμιμίκο «το πρόσωπο που σύμφωνα με τις καταγγελίες καταγγέλλεται από τους Ανεξάρτητους Έλληνες υπήρξε στενός συνεργάτης του Π.Καμμένου. Τον συνόδευσε στη συνάντησή του με τον Αλέξη Τσίπρα στις 22.03.2013. Τον συνόδευσε στην επίσκεψή του στην Κύπρο την 01.04.2013. Και είναι βασικός μάρτυρας υπεράσπισής του στην υπόθεση των CDS. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του».

Είναι στημένη προβοκάτσια, ένα άθλιο παιχνίδι με τους θεσμούς, θέλουν να τρομοκρατήσουν βουλευτές, το ξεκίνησε ο Σύριζα, μολύνουν το πολιτικό περιβάλλον, θέλουν ανώμαλες εξελίξεις, είναι συνεργάτης του Καμμένου ο μεσάζοντας και βασικός υπερασπιστής του. Και για κερασάκι, παντού «φωτογραφίες που φέρεται να προέρχονται από τη ΝΔ» με τον μεσάζοντα και τους Καμμένο – Τσίπρα στο ίδιο τραπέζι από το 2013.

Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.
~

Λοιπόν.

Άνθρωποι να προσπαθήσουν να επηρεάσουν βουλευτές θα υπάρχουν πάντα. Όποιοι και αν είναι οι λόγοι τους, είτε «εθνικοί», είτε ιδιοτελείς, όποιοι και να είναι οι τρόποι τους, είτε πείθοντας, είτε χρηματίζοντας, είτε εκβιάζοντας, πάντα κάποιοι θα προσπαθούν να επηρεάσουν την εξουσία.

Η δικαιοσύνη είναι υπεύθυνη γι’ αυτό, και ουδείς άλλος. Είτε ο Καμμένος και ο Χαϊκάλης ψεύδονται, και το έστησαν, είτε λένε την αλήθεια και πράγματι κάποιος προσπάθησε να δωροδοκήσει την ψήφο τους, σε κάθε περίπτωση, όπως και στην προ ημερών υπόθεση Ξουλίδου, που είχε λιγότερη τεκμηρίωση γενικότερα, όποιος πάει στην δικαιοσύνη, αφήνει στα χέρια της την υπόθεση και την διαλεύκανση της.

Το πρόβλημά μου όμως, και για μένα το πιο σημαντικό, είναι η κυβέρνησή μου. Αυτή δεν είναι ο Χαϊκάλης, ο Καμμένος, ο Τσίπρας ή ο μεσάζοντας. Αυτή δεν μπορεί να αντιδρά συναισθηματικά, σαν πεντάχρονο που αμύνεται φωνάζοντας. Απαιτείται μία σοβαρότητα, μία διαχείριση της κατάστασής ΠΕΡΑ από το όποιο κομματικό συμφέρον – ακόμα, και κυρίως! σε περίοδο εκλογών.

Λίγες ώρες πριν είχα χειροκροτήσει την δήλωση του πρωθυπουργού (παρότι ήταν σε αντίστοιχο ύφος) ότι δεν θα προχωρήσει σε ακρότητες δηλώσεων

Θετικό βήμα η πολιτική αποφόρτιση από την κυβέρνηση http://t.co/trUN76AJEW Ελπίζω να συμπορευτούν ΠΑΣΟΚ/Σύριζα κλπ για καλύτερες εκλογές.

— Γιάννης @arkoudos (@arkoudos) December 16, 2014

Λίγες ώρες μετά, βλέπω ότι το θυμικό επανήλθε, οι σύμβουλοί του τον εκθέτουν πάλι, και ακόμα και για μία υπόθεση που οφείλει να αντιμετωπίσει προστατεύοντας πρώτος αυτός την δημοκρατία, να αντιδρά βάζοντας το κομματικό συμφέρον πάνω απ’ όλα, και να διαχειρίζεται απολύτως εμπρηστικά την υπόθεση – μια υπόθεση, διάβολε, από την οποία -ΑΝ ισχύει, ΑΝ είναι αληθής- θα εξυπηρετούσε κατ’ αρχάς τα δικά της συμφέροντα αν δεν καταγγέλονταν!

Και φυσικά, προκαλώντας τα αντίθετα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα:

Είχα μία σοβαρή αμφιβολία ότι δεν ευθύνεται η ΝΔ για τν δωροδοκία,μα μετά από αυτήν τν δήλωση http://t.co/AU8ZSPuwgx δεν είμαι τόσο σίγουρος

— Γιάννης @arkoudos (@arkoudos) December 19, 2014

Για μένα, ο μεσάζοντας μίας ενδεχόμενης δωροδοκίας είναι ένα σοβαρό πλήγμα στην δημοκρατία. Αλλά μία κυβέρνηση που θα προσπαθήσει ακόμα και να εκμεταλλευτεί μία τέτοια κατάσταση, ακόμα χειρότερο.

Είχα γράψει παλιότερα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, για παρόμοιο θέμα:

Έχω ξαναμιλήσει γι’ αυτούς που θεωρώ ότι εκφράζουν μέρος της Νέας Δημοκρατίας σήμερα. Ήμουν σαφής, θεωρώ: υπάρχουν στελέχη που, αυτόνομα, μολύνουν την επιλογή κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου, που σε ένα ευρύτερο πλαίσιο συμφωνούν με την κυβερνητική λύση που προτείνει ως κόμμα.

Διαβάστε λίγο το άρθρο που τα έλεγα: Είναι απολύτως ενδεικτική του δείγματος κυβερνητικής πολιτικής που συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.

Παραμένω σταθερός: Δεν είναι αυτή η Ελλάδα που θέλω, όποια και αν είναι η οικονομική γραμμή σωτηρίας της.

Ακόμα και αν γίνεται για να σωθούμε – δεν θέλω έτσι.