Έχω μία περίεργη μάλλον οπτική γι’αυτό που λέμε «ανάπτυξη». Δεν είναι αυτό που εννοεί, ή αφήνει να εννοηθεί ο Σαμαράς. Η λέξη ανάπτυξη για μένα έχει μία συγκεκριμένη διαδρομή, από κάτω προς τα επάνω. Αν σε μία χώρα, μία οποιαδήποτε χώρα, υπάρχει ένας υπερβολικός αριθμός πεινασμένων, ακόμα και αν όλη η υπόλοιπη κοινωνία μπορεί να κάνει συναλλαγές σε κοινό νόμισμα, να αγοράζει αυτοκίνητα, να κάνει μπίζνες, ακόμα και αν όλοι αυτοί μεταξύ τους λένε «κοίτα, είμαστε σε φάση ανάπτυξης», όσο περισσότεροι στερούνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, τόσο σε μεγαλύτερη ύφεση βρίσκεται αυτή η χώρα.

Πρόσεξε τώρα να δεις πως το σκέφτομαι:

Στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού, το περιβόητο @kolastirio, η κατάσταση έχει γίνει χειρότερη από αυτήν για την οποία έκαναν απεργία πείνας οι κρατούμενοι πριν μερικούς μήνες όταν πρωτοδημοσιεύτηκε το πρόβλημα. Πρόσεξε τι σου λέω: χειρότερη. Τώρα, έχουμε και νεκρούς, από την καταραμένη φυματίωση για την οποία προσπαθούσαν να μας προειδοποιήσουν οι κρατούμενοι. Βαρέθηκα να εξηγώ πόσο αναίσθητο είναι να προσποιούμαστε τους δικαστές, όταν επιβάλλουμε δια της σιωπής και της ανοχής μας αυτές τις συνθήκες, αλλά, σε κάθε περίπτωση, άνθρωποι έχουν πεθάνει γιατί οι κρατούμενοι στερήθηκαν ένα βασικό τους δικαίωμα, αυτό της παροχής υγείας και της αξιοπρεπούς διαβίωσης. Αν είμαστε τυχεροί ως κοινωνία, κάτι που πλέον κυνικά αποκλείω, αυτό έγινε υποτίθεται γιατί δεν έχουμε αρκετά χρήματα για να τους παρέχουμε αξιοπρεπείς συνθήκες – ή έχουμε, όπως υποστηρίζω και εδώ «Ισοδύναμα της αξιοπρέπειας» αλλά οι προτεραιότητές μας είναι διαφορετικές.

Πριν από λίγο καιρό, το omniaTV ταξίδεψε μέχρι το όρος Πατέρα και ανέδειξε, όντας το μοναδικό μέσο ενημέρωσης που μπήκε στον κόπο θυμίζω (αν και χρηματοδοτούμενο από τον κόσμο, και όχι από διαφημίσεις εταιριών) βλέποντας με τα μάτια τους τις συνθήκες στις οποίες ήθελε το κράτος με τα ΜΑΤ και την απειλή βίας, να μεταφέρουν τους κατοίκους του καταυλισμού πίσω από νομισματοκοπείο. Να σας θυμίσω ότι ο χώρος που παρείχε το κράτος δεν είχε καμία σταθερή υποδομή για νερό, καμία σταθερή υποδομή για θέρμανση, για ρεύμα, και τα κοντέινερ που θα τους έβαζαν ήταν …σεισμοπλήκτων δεκαετίας και μισοκατεστραμμένα. Σχολείο τα παιδιά που πηγαίνουν ήδη τώρα στο Χαλάνδρι, θα έβρισκαν μετά από μερικές δεκάδες χιλιόμετρα, και αν. Αν δεν πάγωναν από το κρύο το βράδυ, δηλαδή.

Στις Αμυγδαλέζες, οι άνθρωποι στοιβάζονται εκεί, πολλοί πλέον του για όλους τους ανθρώπους στην Ελλάδα δεκαοχταμήνου κράτησης, με ελλείψεις σε φαγητό, ούτε τις στοιχειώδεις παροχές αξιοπρεπούς διαβίωσης. Οι συνθήκες είναι τραγικές, τα περιγράφουν όλοι, αλλά το δράμα δεν συνεχίζεται – εντείνεται. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι ακόμα και ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΙ έκανε έρανο(!) για να μαζέψει τα απολύτως απαραίτητα για την διαβίωση των ανθρώπων, καθώς η κυβέρνηση αδυνατεί (ή επιθυμεί να μην) τα παρέχει.

Στις φυλακές Θεσσαλονίκης οι κρατούμενοι είναι για μήνες(!) εντός του κτιρίου και δεν προαυλίζονται(!) (εκτός όλων των άλλων δεινών με τα οποία τους βασανίζουμε) γιατί ..δεν έχουμε λεφτά για φύλακες.

Το σχολείο 18 Άνω δεν θα δουλέψει για φέτος και η χρονιά πάει μάλλον στράφι, καθώς δεν υπάρχουν τα χρήματα για την λειτουργία του. Οι υπάλληλοι καταγγέλλουν ότι έχουν να πληρωθούν 2 χρόνια.

Και για τα υπόλοιπα σχολεία όμως, οι χιλιάδες ελλείψεις σε προσωπικό μένει να καλυφθούν από ..εθελοντές, καθώς το υπουργείο παιδείας αδυνατεί να βρει πόρους για να πληρώσει την εργασία τους.

Στο Κέντρο Περίθαλψης Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες στα Λεχαινά η κατάσταση για τα παιδιά είναι απελπιστική. Οι υπάλληλοι, τα κλείνουν σε κλουβιά, μοιράζουν κατασταλτικά φάρμακα και οι συνθήκες διαβίωσης είναι εξευτελιστικές. Δεν τα λέω εγώ, τα λένε οι ξένοι εθελοντές που εργάστηκαν εκεί, στο BBC.

Στην Αμυγδαλέζα, δε, υπάρχει και μία ακόμα πτυχή. Αυτή των παιδιών. Εκατό-εκατον πενήντα παιδιά ζουν εκεί, πολλά χωρίς ρούχα και παπούτσια, χωρίς τα απαραίτητα κρεβάτια για όλους, έχοντας περάσει μία απίστευτη ψυχολογική διαδικασία ήδη, φυλακισμένα για έως οκτώ μήνες από δέκα ετών(!) έως δεκάξι, περνώντας, όπως και οι ενήλικες συγκάτοικοί τους, ημέρες παγωνιάς μέχρι να έρθει ελεημοσύνη. Δείτε το άρθρο, είναι συγκλονιστικό.

Και αυτά είναι τα ελάχιστα παραδείγματα τα οποία γνωρίζω και μπορώ να μιλήσω γι’ αυτά. Δεν αναφέρω καν τους ανασφάλιστους ασθενείς που δεν βρίσκουν φάρμακα, το πόσοι άνθρωποι ζουν χωρίς ρεύμα εν έτη 2014/15, το πόσοι άνθρωποι δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα για να επιβιώσουν.

Πρόσεξε τι λέω:

Από εκεί ξεκινάει η ανάπτυξη.

Ανάπτυξη δεν είναι η πολύχρωμη προεδρία της Ελλάδας στην Ευρώπη, η ανακάλυψη του σκελετού στην Αμφίπολη, ή μια συμφωνία με μεγάλη εταιρία που θα εκμεταλλευτεί τον όποιο εθνικό μας πλούτο με αμφιλεγόμενο συχνά αντίτιμο. Αυτά, μπορεί να φέρουν την ανάπτυξη, μπορεί και όχι όμως. Οι συμφωνίες που οδηγούν μεγάλες εταιρίες να αποφύγουν να πληρώσουν στο κράτος πχ τις υποχρεώσεις τους, έχουν γραβάτες και κοστούμια και τιζεράκι από κάτω «η ανάπτυξη ήρθε» – αλλά δεν είναι ανάπτυξη.

Ανάπτυξη, η μόνη που καταλαβαίνω και κατανοώ, είναι να έχουν φάρμακα οι φυλακισμένοι, νοσηλεία τα παιδιά, αξιοπρεπείς συνθήκες οι φυλακισμένοι – και την ελευθερία τους αν χρειαστεί, ρεύμα όλοι οι άνθρωποι, φαγητό όλοι οι άνθρωποι, νερό και στέγη όλοι οι άνθρωποι.

Ουτοπικό; Αδιαφορώ (Είμαι βέβαιος πως όχι: ). Είναι μία κόκκινη γραμμή, μία κόκκινη γραμμή που επιμένω ότι πρέπει να θέσει κάθε άνθρωπος, πριν πανηγυρίσει το όποιο Success Story:

Δεν υπάρχει ανάπτυξη μιας χώρας, όταν οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτήν είναι σε ύφεση συνθηκών αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Ας διορθωθεί αυτό, και μετά πανηγυρίζουμε όσο θέλετε για την δική σας «ανάπτυξη».

Μία μέρα μετά την απόπειρα «μετεγκατάστασης» των Ρομα που ζουν στο Χαλάνδρι, -μία μέρα πριν οι φυλακισμένοι για πάνω από 18μήνες, ενάντια σε κάθε νόμο και λογική στα κελιά τους φωνάξαν Ελευθερία, Liberte, Freedom, η κυβέρνηση, ζητά ψήφο εμπιστοσύνης μιας πολιτικής, μίας καθημερινότητας που βιώνουμε καθημερινά, όλοι μας.

Ok, λοιπόν, ας μιλήσουμε για εμπιστοσύνη.

Ο οικισμός μετεγκατάστασης που βρίσκεται στα Μέγαρα, αποτελείται από σύγχρονους οικίσκους που διαθέτουν όλες τις απαραίτητες εγκαταστάσεις για την αξιοπρεπή διαβίωση των οικογενειών που θα μετεστεγαστούν (ύδρευση, αποχέτευση, ρεύμα), κεντρικό κτίριο με πλυντήρια, γήπεδο ποδοσφαίρου και μπάσκετ.

και

“υπάρχει ήδη ο έτοιμος καταυλισμός που πληροί όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις που ορίζουν οι Διεθνείς Συμβάσεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”.

Αυτά έλεγε ο Μανώλης Αγγέλακας, Γ.Γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής στο Δελτίο Τύπου που εξέδωσε την ημέρα που οι μπουλτόζες πήγαν στα σπίτια των Ρομά.

Εμπιστοσύνη.

Δύο ημέρες μετά, και μετά από σχετική συζήτηση που είχα μαζί τους,

@ypopto_mousi @potmos ρε παιδιά το @TheTOC_gr αντιγράφει την Αυτοδιοίκηση που λέει "έχει ρεύμα/νερό/αποχέτευση". Ποιος δεν τα λέει καλά;

— Γιάννης @arkoudos (@arkoudos) September 30, 2014

@potmos αυτό ήθελα να πω, στο μυαλό μου είσαι, αύριο όποιος θέλει παίρνουμε καμέρες κ πάμε @arkoudos @TheTOC_gr

— ypopto_mousi (@ypopto_mousi) September 30, 2014

δύο άνθρωποι έκαναν το προφανες.

Πήραν το αυτοκίνητό τους, μόνοι τους, με μία κάμερα, και κατέγραψαν τον “έτοιμο καταυλισμό που πληροί όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις που ορίζουν οι Διεθνείς Συμβάσεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”:

Υπάρχει νερό. ΨΕΜΑΤΑ. Δεν «υπάρχει νερό», υπάρχουν δεξαμενές που θα χρειάζονται διαρκώς γέμισμα.

Υπάρχει αποχέτευση. ΨΕΜΑΤΑ. Δεν υπαρχει αποχέτευση, υπάρχουν βόθροι, που θα χρειάζονται διαρκώς άδειασμα.

Υπάρχει ρεύμα. ΜΕΓΑΛΑ ΨΕΜΑΤΑ. ΔΕΝ υπάρχει εγκατάσταση δικτύου από την ΔΕΗ (κοστίζει πολλά, και δεν το βάζει, ούτε θα το βάλει ποτέ). Υπάρχουν ηλεκτρογεννήτριες, που ένας θεός ξέρει πως θα τροφοδοτούνται.

Αξιοπρεπής διαβίωση. ΨΕΜΑΤΑ. Είναι δέκα χιλιόμετρα βουνού για να φτάσεις σε οποιαδήποτε είδη πρώτης ανάγκης, ούτε σχολείο υπάρχει κοντά για τα πενήντα παιδιά που τώρα πάνε σχολείο στο Χαλάνδρι, ούτε περίθαλψη κανενός είδους.

Αξιοπρεπής διαβίωση. ΨΕΜΑΤΑ. Τα κοντέινερ είναι χρησιμοποιημένα από το 1999! Κάποια είναι με σπασμένες πόρτες, μερικά έχουν επικίνδυνα, τρύπια πατώματα. Υπάρχουν κοντεϊνερ με σπασμένα τζάμια – εκεί, όπου τώρα που δεν έχουν ξεκινήσει τα μεγάλα κρύα, έχει 9 βαθμούς κελσίου!

Αυτοί οι άνθρωποι θα οδηγηθούν εκεί για να θαφτούν, μακρυά από τα βλέμματά μας, και οι κραυγές τους δεν θα ακούγονται από κανέναν.

Πρόσεξε το νόημα του ποστ: Δεν λέω αν καλώς ή κακώς είναι εκεί που είναι τώρα οι Ρομά. Δεν δίνω δίκιο, ή άδικο σ’ αυτούς που έχουν τα χωράφια τους, δεν ασχολούμαι με το πόσα χρόνια – και γιατί, κατοικούν ήδη εκεί οι Ρομά.

Πρόσεξε το νόημα του ποστ: Δύο παιδιά, ο @Potmos και το @Ypopto_Mousi, έχασαν (όχι τώρα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) την εμπιστοσύνη τους. Δύο άνθρωποι, με ένα αυτοκίνητο και ένα smartphone, ξεσκέπασαν ένα παραμύθι που σερβίρεται αδιακρίτως από όλα τα ΜΜΕ, παρά τις ενυπόγραφες, αθόρυβες αλλά έντονες, και διαρκείς ενστάσεις για το αντίθετο.

ΨΕΜΑΤΑ. Η Αποκεντρωμένη διοίκηση είπε ΨΕΜΑΤΑ, τα μέσα μετέδωσαν τα ΨΕΜΑΤΑ, και οι πολίτες το μόνο κριτήριο που είχαν για να κρίνουν ήταν με βάση τα ΨΕΜΑΤΑ.

~

Μερικές ημέρες πριν, στην Ιερισσό, ένα μεγάλο μουσικό γεγονός έγινε για την στήριξη των κατοίκων που διαμαρτύρονται στις πρακτικές της εταιρίας που διαχειρίζεται την εξόρυξη χρυσού στις #Skouries.

Το γεγονός, παρότι είχε αρκετό κόσμο, προφανώς λιγότερο απ’ όσες είχε και η πολυδιαφημισμένη συναυλία της Lady Gaga λίγες ημέρες πριν (αν και δεν ξέρω για τα εισιτήρια…), δεν είχε ούτε ένα δευτερόλεπτο παρουσίας στα καναλια.

Ούτε πριν, για να ξέρει ο κόσμος να πάει, ούτε μετά, για να παρουσιαστεί ένα γεγονός που το βίωσαν πολλές εκατοντάδες άνθρωποι.

Ούτε ένα δευτερόλεπτο δημοσιότητας.

Γιατί;

~

Οι φυλακισμένοι για παράνομη είσοδο στην χώρα, είτε είναι μετανάστες, είτε είναι πρόσφυγες, για κάποιους δεν έχει καμία διαφορά – προς το χειρότερο, έχουν πλέον ξεπεράσει το νόμιμο μέγιστο των 18 μηνών φυλάκισης.

Καμία αρχή δεν αντιδρά, καμία δεν διαμαρτύρεται.

Γιατί;

~

Οι ληστές του Βελβεντου, με απόφαση δικαστηρίου, όχι μόνο δεν αποτελούσαν μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης, μα δεν τιμωρήθηκαν καν για αντίσταση κατά της αρχής.

Θυμάσαι πόσο αίμα, πληγές είχαν τα πρόσωπά τους; Θυμάσαι την αστυνομία με γελοίο photoshop, να δημοσιεύει τα αλλοιωμένα προσωπά τους μήπως προκύψουν άλλες κατηγορίες εις βάρος τους;

Γιατί τους χτύπησαν; Γιατί η ΕΔΕ που έγινε απεφάνθει ότι προέβαλαν αντίσταση – μα το δικαστήριο τους αθώωσε πανηγυρικά για οποιαδήποτε κατηγορία αντίστασης, που είναι και η πιο εύκολη να μπει, καθώς δεν χρειάζεται καν την ελάχιστη τεκμηρίωση;

Που είναι η δική τους δικαιοσύνη;

Γιατί δεν κινείται, αυτεπάγγελτα, ο εισσαγγελέας;

Γιατί;

Εμπιστοσύνη.

Το κράτος ψεύδεται ασύστολα, παίζοντας ξεδιάντροπα με τις ζωές ανθρώπων. Η δικαιοσύνη αδιαφορεί αν κρατούμενοι ξυλοκοπήθηκαν, χάνουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους. Η δημοσιογραφία, καταπίνει αμάσητα τα ψέματα των αρχών, και αποκρύπτει γεγονότα που αφορούν χιλιάδες – μόνο επειδή δεν την συμφέρουν.

Εμπιστοσύνη;

Σε τι να δείξεις εμπιστοσύνη;

Και είναι, μόλις, μίας Τετάρτης γεγονότα.

Θα αστειεύεστε, βέβαια.

~

Links:

To επιτόπιο ρεπορτάζ των @Potmos & @ypopto_mousi: Ρομά: «Μετεγκατάσταση» ή εξορία;

Το Δελτίο Τύπου της αποκεντρωμένης που μιλούσε ξεκάθαρα για έτοιμο καταυλισμό υποδοχής: Συναντήσεις Γ.Γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής για την επικείμενη κατεδάφιση παράνομων κτισμάτων στον καταυλισμό Ρομά Χαλανδρίου

TVXS: Εξέγερση μεταναστών στο κέντρο κράτησης Ελληνικού: «Ελευθερία» φωνάζουν

Η συναυλία στην Ιερισσό που «δεν είδε» κανένα κεντρικό ΜΜΕ: Ιερισσός: Συναυλία για μια εξόρυξη που δεν πρόκειται να γίνει

Διαβάστε επίσης Free Press: Αποφασίστε αν κάτι που διαβάζετε πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει – και στηρίξτε το, με όποιον τρόπο μπορείτε.

Υποστηρίξτε το OmniaTV που έχει μόνο εμάς για χορηγούς

Αυτήν την στιγμή, ο πρώτος που κερδίζει τις εκλογές, ο,τι ποσοστό και να έχει συγκεντρώσει, θα πάρει μπόνους 50 έδρες στο κοινοβούλιο.

Πενήντα έδρες, είναι το ένα έκτο της βουλής – νούμερο διόλου ευκαταφρόνητο.

Και είναι μία πρωτοφανής αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος επίσης.

Με αυτό το +50 είχαν την δύναμη να κυβερνήσουν αρκετές κυβερνήσεις, χωρίς εξαίρεση των δύο τελευταίων – που, κατά την γνώμη μου ήταν οι χειρότερες όλων των εποχών: Όχι απλώς για τα εμφανή αποτελέσματα της διακυβέρνησής τους, αλλά γιατί μοιραία, σε δύσκολους καιρούς, τα λάθη (ή οι εμμονές) κοστίζουν μακράν περισσότερο.

Τώρα, που οι ισορροπίες αλλάζουν, και αυτοί που αισθάνονταν ισχυροί νιώθουν πως θα μείνουν στο περιθώριο, σκέφτονται, έστω και έτσι, να στερήσουν το μπόνους των πενήντα βουλευτών από τον επόμενο πρώτο. Αυτό, σε συνδυασμό με τα στενά όρια στα αποτελέσματα, θα αφαιρέσει από το πρώτο κόμμα, που δεν υπολογίζουν ότι θα είναι οι ίδιοι, την δυνατότητα ισχυροποίησης στην πρόθεση σχηματισμού κυβέρνησης πλειοψηφίας – έστω και με συνεργασίες.

Κανονικά, κάθε αλλαγή πρέπει να ισχύει όχι από την τρέχουσα, μα από την μεθεπόμενη εκλογική διαδικασία, δίνοντας την δυνατότητα σε όλα τα κόμματα να αναπροσαρμόσουν τις επιλογές τους, και να παίξουν όλοι σε ένα παιχνίδι που κανείς δεν ελέγχει το μαχαίρι και το καρπούζι ταυτόχρονα. Πλην όμως, η σημερινή κυβέρνηση, ψάχνει (καταπώς φαίνεται από τα ρεπορτάζ) τρόπο για να ορίσει ως την επόμενη ως εκλογική διαδικασία στην οποία ο πρώτος δεν θα λαμβάνει το μπόνους των πενήντα (μεταξύ άλλων)

Και νομίζω ότι αυτό, είναι το πιο σωστό που μπορεί να γίνει.

Αντιλαμβάνομαι ότι θα είναι παράτυπο. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι άδικο. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι σκαιότατο. Και αντιλαμβάνομαι κάθε μικροπολιτικό λόγο που μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτήν την σκέψη.

Μ’όλα ταύτα, συνυπογράφω και εγώ την αφαίρεση του μπόνους των πενήντα, ακόμα και από την επόμενη εκλογική διαδικασία, αν αυτό είναι δυνατόν.

Παρότι σθεναρός αντίπαλος των έργων της τρέχουσας συγκυβέρνησης, θεωρώ πιο σημαντικό, και πιο επιβεβλημένο να αντιπροσωπεύεται όσο το δυνατόν καλύτερα ένα κόμμα στην βουλή, ακόμα και αν αυτό μοιάζει να ευνοεί αυτήν την στιγμή την συγκυβέρνηση.

Αναγνωρίζω ότι δεν είναι μόνο αυτό: οι συνασπισμοί παραδείγματος χάριν, που τώρα απαγορεύονται ή έχουν παράλογες απαιτήσεις για να γίνουν δεκτοί, θα μπορούσαν να επιτραπούν, προστατεύοντας όχι μόνο την πλειοψηφία των ψηφοφόρων – μα και την μειοψηφία τους.

Αναγνωρίζω επίσης ότι μπορεί να φέρει σοβαρά προβλήματα στην επόμενη βουλή, να μας οδηγήσει σε μονοπάτια που δεν θα θέλαμε να βρεθούμε.

Αναγνωρίζω τέλος, πως, ο,τι έχει γίνει σ’ αυτήν την χώρα, τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει μ’ αυτό το μπόνους δύναμης στον πρώτο.

~

Σε κάθε περίπτωση όμως, αν και μία ευρύτερη αναδιαμόρφωση, με την αντίστοιχη ευρύτερη συναίνεση θα ήταν θεμιτή, έστω και αυτό μόνο, για μένα, έστω και αυτή η καταφανής αδικία προς τον επόμενο πρώτο από τους νυν κυβερνώντες, θα ήταν προς την σωστή κατεύθυνση.

Όσα αρνητικά και να επιφέρει, δεν θα ευθύνεται αυτή, μα κυρίως η ψήφος μας. Δεν θα είναι πια ο νόμος υπεύθυνος για τις όποιες αποφάσεις βγουν, μα περισσότερο από πριν, εμείς οι ίδιοι. Και κανείς δεν πρέπει να μας «προστατέψει» από την όποια απόφασή μας.

Και για μένα, αυτός που ονειρεύεται να γίνει ο επόμενος πρώτος, θα έπρεπε να αποδεχθεί την αλλαγή, ακόμα και αν αδικείται κατάφορα, ακόμα και αν είναι ελλιπείς οι αλλαγές και γίνονται για μικροκομματικούς λόγους.

Για το καλό της δημοκρατίας, όση μας έχει απομείνει τουλάχιστον.

Αυτή η γνώμη μου, και κρίνομαι.

~

Υ.Γ.: Για την μείωση των βουλευτών σε διακόσιους, έχω ήδη πάρει θέση: Διακόσιες θα ‘ναι οι ώρες μας

Ένα ζευγάρι ανθρώπων, δέχεται επίθεση στο Παγκράτι. Δεκαπέντε εύσωμοι με ξυρισμένο κεφάλι τους επιτίθενται επειδή δεν είναι παντρεμένοι, πρώτα φραστικά, και μετά με βία. Ο άνδρας ξυλοκοπείται και περιλούζεται με χλωρίνη, στην γυναίκα, που γρονθοκοπείται επίσης, της σπάνε αδυσώπητα το πόδι.

Όχι; Δεν είναι έτσι; Είναι λιγότερο ευχάριστο έτσι; Ίσως είναι πιο εκνευριστικό, ίσως πιο ενοχλητικό, ίσως ταυτιζόμαστε με το θύμα περισσότερο.

Μα τα στοιχεία είναι ίδια. Το ζευγάρι, είναι του ιδίου φύλου, αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι. Δεν μπορεί, και να θέλει, να παντρευτεί, γιατί δεν το αφήνουμε – αλλά και ούτε αυτό αλλάζει κάτι στην ιστορία μας. Η χλωρίνη και το σπασμένο πόδι είναι ίδια. Και αυτά έχουν σημασία.

Είναι προφανώς ένα ομοφοβικό χτύπημα. Μα είναι και κάτι περισσότερο από αυτό: είναι περισσότερο από μία επιβολή, είναι περισσότερο από ένα βιασμό, πρόκειται για έναν συνεχή βιασμό, μία διαρκή βία:

Θεωρώ, προσωπικά, ότι η καταδίκη ήταν υποτονική.

Ψάχνω να βρω γιατί, αλλά είμαι αφελής, γιατί το γιατί είναι σαφές:

Δεν μας νοιάζει.

Η χλωρίνη και το σπασμένο πόδι που χάρισαν σε ένα ζευγάρι δεκαπέντε σαδιστές, μία πολύ ξεκάθαρη ομάδα ανθρώπων. Κράτησε πέντε λεπτά, και αν.

Η αδιαφορία μας, όμως, κρατάει για πάντα.

Δεν επιβάλλεται η ενόχλησή μας. Πρέπει να έρχεται ως αποτέλεσμα συνειδητής σκέψης, πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι δεν αξίζουν την περιφρόνηση κανενός επειδή επέλεξαν να είναι μαζί, πρέπει να είναι ευκρινές ότι η βία που τους ασκήθηκε δεν είναι ούτε κατά διάνοια ίση, και αντίστοιχη, της όποιας διαφωνίας μπορεί να έχει ο καθένας μας για την επιλογή τους.

Αυτό το δώρο της υγιούς αντίδρασης όμως, δεν το είχαμε.

Οι ομάδες κρούσης λειτουργούν με βάση την δική μας ανοχή. Τροφοδοτούνται από την δική μας σιωπηλή αποδοχή. Καλύπτουν την δική μας ανομολόγητη σιχασιά.

Και ακόμα και αν κάνουμε τελικά μία δήλωση υποστήριξης, τυπική ή ουσιαστική, αυτή συνήθως θα είναι μισή, καθώς σπάνια θα συνοδευτεί με πίεση για λύση στα προβλήματα που η ίδια η κοινωνία μας δημιουργεί σε δύο ανθρώπους που θέλουν, απλώς, να είναι ισότιμα ερωτευμένοι όπως όλοι οι υπόλοιποι (δες πχ το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια).

Οι μαυροφόροι φαντάροι χαρίζουν πέντε λεπτά ξύλο και χλωρίνη.

Εμείς με την σιωπή μας, μια ζωή ανισότητας και αδικίας.

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος τι από τα δύο πονάει πιο πολύ.

Να τα πιάσουμε όμορφα-όμορφα ξεκάθαρα από την αρχή; Πολλά πράγματα για τα οποία θα μιλήσω εδώ, δεν τα ξέρω.

Πάμε λοιπόν.

§
Το 2009, οι επτά μεγαλύτεροι τηλεοπτικοί σταθμοί της Ελλάδας, το Mega, ο Antenna, το Star, ο Σκαϊ, το Alter, το Μακεδονία και o Alpha, δημιουργούν μία κοινή εταιρία, την «Ψηφιακός Πάροχος Α.Ε.» με σκοπό την μετάβαση στην ψηφιακή εποχή που είναι επιβεβλημένη, καθώς η ΕΕ ζητά ψηφιακή μετάβαση του αναλογικού σήματος (που τότε ήταν καθολικό) με καταλυτική ημερομηνία διακοπής αναλογικού το 2012, και τελική ημερομηνία το 2015.

Στην παρουσίαση τονίζεται το εξής:

Μάλιστα, όπως τόνισε από την πλευρά του ο διευθύνων σύμβουλος της Digea, Γιώργος Μαθιός, δεν υπάρχει ακόμη το νομικό πλαίσιο της μετάβασης, ενώ το τρέχον καθεστώς εγκατάστασης κεραίας ξηράς είναι τουλάχιστον μη ρεαλιστικό.

Λίγο νωρίτερα, πάντως, σε σύντομο χαιρετισμό που απηύθυνε στην παρουσίαση της πλατφόρμας ο υπουργός Εσωτερικών, Προκόπης Παυλόπουλος, δεσμεύθηκε ότι «η πολιτεία θα κάνει ό,τι πρέπει», σημειώνοντας με νόημα «ότι έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος»

Εδώ το άρθρο και η παρουσίαση της εταιρίας.

Ας κρατήσουμε για το μέλλον ότι οι κορυφαίες επτά επιχειρήσεις τύπου, με κανάλια-εφημερίδες-ραδιόφωνο και επιχειρήσεις που κάποιες εξ αυτών συνεργάζονται με το δημόσιο, συνενώνουν τις δυνάμεις τους σε μία εταιρία (χωρίς… ανταγωνισμούς) και το «έχουμε μάθει από τα λάθη του παρελθόντος», και «θα κάνουμε ο,τι πρέπει» από τον Υπουργό.

Αυτά, το (μακρινό) 2009

§

Το 2011, κλείνει ο τηλεοπτικός σταθμός Alter, λόγω χρεών. Είναι ένας από τους επτά που απαρτίζουν την διοίκηση του ψηφιακού μπουκέτου της Digea που μόλις έχει δημιουργηθεί, με βάση το αναμενόμενο και υποχρεωτικό πέρασμα από την αναλογική στην ψηφιακή εποχή.

Όταν ο σταθμός κλείνει, δεν σταματάει η μετάδοσή του. Στην αρχή από το ψηφιακό μπουκέτο, και σιγά σιγά αποκλειστικά από το αναλογικό, μεταδίδει μία σειρά από (οργισμένα) μηνύματα για απολύσεις όχι μόνο τις δικές του, όχι μόνο του χώρου του τύπου, αλλά και από άλλους επιχειρηματικούς χώρους.

Αυτή η μετάδοση «βραχυκυκλώνει» την Digea η οποία στην αρχή απευθύνεται στο ΕΣΡ, μα στην συνέχεια «κατεβάζει» σύμφωνα με τις κατηγορίες, την ποιότητα του προγράμματος του σταθμού, αναγκάζοντάς το να μεταβεί από κινούμενες καρτέλες σε ακίνητες, και στην συνέχεια στην απώλεια ήχου, στην απώλεια ποιότητας και τέλος στο οριστικό κλείσιμο της ψηφιακής μετάδοσης.

Είχα γράψει τότε ένα άρθρο, (θα μου επιτρέψετε να το πω προφητικό) με τίτλο ο «Δικτάτωρ Κλικλίκος» στο οποίο έλεγα, αθώα και αφελώς, τα εξής μεταξύ άλλων:

Στο προκείμενο όμως, παρατηρώ ότι η Digea, ζητά από το ΕΣΡ, να νομιμοποιήσει την διακοπή μίας εκπομπής, και αυτό το συζητά, επειδή μιλάει όχι για τα δικά της δικαιώματα, αλλά για τα δικαιώματα των άλλων εργαζομένων!

Και επειδή η Digea δεν υπάρχει, δεν είναι αυτόνομη επιχείρηση, τα υπόλοιπα κανάλια που την απαρτίζουν, φοβούνται και αντιδρούν, ψάχνοντας τρόπους να το κάνουν, να φιμώσουν ένα κανάλι -όχι επειδή μιλάει για τα δικά του προβλήματα, αλλά επειδή “απειλεί” να δώσει λόγο σε άλλους εργαζόμενους, όπως πχ της Χαλυβουργίας!

Κάτι που προφανώς τους προκαλεί ανατριχίλα.

Φυσικά, αν ήταν κανονική εκπομπή, όπως πχ του Τσίμα, του Βαξεβάνη κλπ, αν από εκεί μιλούσαν οι υπάλληλοι για τα προβλήματά τους, δεν θα ετίθετο θέμα νομιμότητας από το ΕΣΡ. Σωστά;

Όλο το (πολύ ενδιαφέρον κατ’ εμέ) άρθρο, εδώ (ανοίγει σε νέο παράθυρο)

Εδώ, το βίντεο με την καρτέλα που οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονται για την προσπάθεια της Digea να τους κατεβάσει την ποιότητα, και εν τέλει την μετάδοση.

Αυτά, το 2011.

§

Το 2013, κλείνει η ΕΡΤ. Δεν θα μιλήσουμε εδώ για την απόφαση, έχω στο παρελθόν τοποθετηθεί, εδώ θα μιλήσουμε για τον ρόλο της Digea. Είχε ρόλο η Digea σ’ αυτήν την ιστορία; Μα, φυσικά και είχε.

Μόλις κόπηκε το τηλεοπτικό σήμα της ΕΡΤ, σειρά είχε το internetικό σήμα. Με την βοήθεια του ThePressProject που παρείχε τον δίαυλο, η ΕΡΤ (ή έστω πλέον οι υπάλληλοί της) μετέδιδαν κανονικά πρόγραμμα, μέσω διαδικτύου. Θυμίζω: δεν υπήρχε πλέον φορέας, δεν υπήρχε κατοχή σήματος, δεν υπήρχε πλέον νομικά η υπόσταση της ΕΡΤ.

Το σήμα λοιπόν μεταδιδόταν internetικά, και, αν δεν με απατά η μνήμη μου, είχε εξαιρετικά ευρεία αποδοχή εντός, και εκτός Ελλάδος. Ο τηλεοπτικός σταθμός 902 λοιπόν, τότε επίσημο κανάλι του ΚΚΕ, αποφασίζει να αναμεταδώσει το internetικό σήμα μέσα από την συχνότητά του.

Το αποτέλεσμα είναι αυτό:

Κάθε φορά που μεταδίδει internetικό σήμα των εργαζομένων η Digea ρίχνει τις περιβόητες «μπάρες» στην οθόνη, διακόπτοντας την μετάδοση. Όταν το 902 επανέρχεται στο «κανονικό» πρόγραμμά του, η digea επιτρέπει την μετάδοσή του, μέχρι να ξαναδείξει από το internetικό σήμα την εκπομπή των εργαζομένων, και να ξαναπέσει η μπάρα.

Ξανά, και ξανά, και ξανά και ξανά.

Αυτό γίνεται τόσες φορές, που το ΚΚΕ βγάζει την εξής (απίστευτη) ανακοίνωση:

«Μόλις η digea ρίξει μπάρες στη μετάδοση του 902 εμείς ανταποδίδουμε αρχίζοντας τη μετάδοση ενός μουσικού θέματος από τον Καραγκιόζη. Μόλις κατεβάσουν τις μπάρες συνεχίζουμε με κανονικό πρόγραμμα. Δηλαδή ο τηλεθεατής έχει δύο στοιχεία που του εξασφαλίζουν ότι θα δει έστω και με διακοπές τη μετάδοση των εργαζομένων της ΝΕΤ:

1. Παρακολουθεί πότε παίζει το μουσικό θέμα του Καραγκιόζη (μ’ αυτό μπαίνει σε εγρήγορση) και γνωρίζει ότι μετά από λίγο θα δει και τα 22- 25 δευτερόλεπτα από τη μετάδοση των εργαζομένων στη ΝΕΤ.

2. Κρατά πατημένο το χρονόμετρο ώστε από τα 20 δευτερόλεπτα να προετοιμάζεται ψυχολογικά έτσι που να μη τσαντίζεται επειδη σε λίγο θα δει μπάρες στην οθόνη.

Το κρίσιμο είναι να παραμείνει συντονισμένος στον 902 κι αντί να του σπάνε τα νεύρα, να διασκεδάζει σκεπτόμενος τους τύπους στην κονσόλα της digea που κοντεύουν να βγάλουν κάλους στα δάκτυλα καθώς κάθε λίγο πρέπει να πατάνε το κουμπάκι που ρίχνει τις μπάρες».

Μπορεί να φαίνεται αστείο, μα, για διάφορους λόγους – δεν είναι.

Το παιχνιδάκι συνεχίζεται για αρκετή ώρα, ίσως μερικές ημέρες, ώσπου το 902 κουράζεται να παίζει την γάτα με το ποντίκι, και σταματά η τηλεοπτική αναμετάδοση της ΝΕΤ.

Προσέξτε με λίγο εδώ γιατί είναι σοβαρό: Ακόμα και αν είχε υπάρξει αίτημα από τις αρμόδιες αρχές, αυτό έπρεπε να ακολουθήσει μία διαδικασία. Να γίνει το αίτημα προς τον 902, που εκπέμπει το σήμα, να σταματήσει. Να πειθαρχήσει αυτός, ή να αρνηθεί, προβάλλοντας την όποια ένστασή του. Να ελεχθεί η θέση του, και, ο υπεύθυνος για τον νόμο, να οδηγηθεί στον εισαγγελέα για εξηγήσεις. Να τιμωρήσει, με όποιον τρόπο οφείλει, η δικαιοσύνη, τον σταθμό.

Τον 902, η δικαιοσύνη. Όχι η Digea.

Ο 902 δεν επικοινώνησε ποτέ τέτοια διαδικασία. Η «ποινή» του εκτελέστηκε απ’ ευθείας από κάποιον υπάλληλο της Digea με άνωθεν εντολές. Δεν αναφέρθηκε ποτέ καμία υπογραφή αιτήματος, καμία έγγραφη εντολή, κανένα ονοματεπώνυμο αιτούντα.

Δεν κατεβάζεις όμως έτσι το πρόγραμμα τηλεοπτικού καναλιού επειδή δεν σ’ αρέσει αυτό που δείχνει.

Είναι σαν να σου λέει ο περιπτεράς σου «δεν μπορείς να αγοράσεις την εφημερίδα που θέλεις, γιατί δεν αρέσουν αυτά που γράφει στον κυρ-αστυνόμο από ‘δω».

Σκέψου το λίγο, είναι πολύ σοβαρό: Λέγεται λογοκρισία.

Και εκεί ολοκληρώνεται και (τυπικά και ουσιαστικά, κατ’ εμέ) το τηλεοπτικό μαύρο της ΕΡΤ.

Αυτά, το 2013.

§

Η σύσταση της Digea, και το κλείσιμο της ΕΡΤ, οδήγησαν όμως και σε μία άλλη παρενέργεια, που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον (αν και, εδώ πλέον δηλώνω άσχετος και αδαής):

Η νέα αντιπαράθεση στη Βουλή για το χάρισμα των ψηφιακών τηλεοπτικών συχνοτήτων στη Digea των ιδιωτικών καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας που λειτουργούν με προσωρινό καθεστώς λειτουργίας χωρίς άδειες, έναντι ελάχιστου τιμήματος, ανάμεσα στον υφυπουργό Μεταφορών Μ.Παπαδόπουλο και τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή Κωνσταντοπούλου επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά το οργανωμένο κυβερνητικό σχέδιο υπέρ των καναλαρχών.

Μέσα σε ένα μήνα, τον Ιανουάριο του 2014, έγινε ένας δήθεν διαγωνισμός για τις ψηφιακές συχνότητες με ορισμό του χαμηλότερου τιμήματος για πανελλαδική εμβέλεια 16 εκατ. και για περιφερειακή εμβέλεια 2,6 εκατ. Ως προϋπόθεση του «διαγωνισμού» προβλεπόταν πως αν κατατεθεί μια μόνο προσφορά θα πάρει το σύνολο των ψηφιακών συχνοτήτων υποχρεωτικά. Όπως επίσης πως αν κατατεθεί προσφορά για το σύνολο των ψηφιακών συχνοτήτων θα δοθούν οι συχνότητες στο χαμηλότερο τίμημα της εκκίνησης της ….δημοπρασίας. Οι όροι της δήθεν δημοπρασίας έβγαζαν εξ΄ αρχής εκτός διαγωνισμού τα περιφερειακά κανάλια, ενώ οι Καναλάρχες μέσω της Digea έκλεισαν συμφωνίες κορυφής με Nova και ΟΤΕώστε να μην κατέλθουν στο διαγωνισμό.
Η εμφανιζόμενη ως «ανεξάρτητη» Εθνική Επιτροπή τηλεπικοινωνιών η οποία διορίστηκε λίγες μέρες πριν τη δημοσίευση του διαγωνισμού, κατακύρωσε τον μοναδικό υποψήφιο, τη Digea καταργώντας τη δημοπρασία που η ίδια ανακοίνωσε.

Έτσι οι ψηφιακές συχνότητες παραδόθηκαν από την κυβέρνηση και την ΕΕΤΤ για τα επόμενα 15 χρόνια στους καναλάρχες που είναι ιδιοκτήτες των «παράνομων» ιδιωτικών καναλιών, για να γίνουν ο μοναδικός ρυθμιστής του τηλεοπτικού τοπίου πληρώνοντας στο δημόσιο πολύ λιγότερα απ΄ όσα πλήρωνε το κάθε κανάλι για τη μια συχνότητα που είχε όλα τα προηγούμενα χρόνια! Ενώ τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια όπως το Mega και ο ΑΝΤ1 υποχρεούνταν να αποδίδουν, το καθένα περισσότερα από 1 εκατ. ευρώ το χρόνο στο δημόσιο για τις αναλογικές τους συχνότητες , τώρα ως μέτοχοι της Digea πληρώνουν όλοι μαζί για 16 τηλεοπτικές ψηφιακές συχνότητες πανελλαδικής εμβέλειας ένα εκατομμύριο το χρόνο! Έχουν επίσης το προνόμιο να νοικιάζουν τις συχνότητες αυτές με τιμολόγιο που ακόμη παραμένει άγνωστο!

Σε αυτό το αποτέλεσμα συνέπραξε το υπουργείο Μεταφορών υπό τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη που τον Νοέμβριο του 2013 πέρασε νομοθετική ρύθμιση για τον διορισμό των μελών της ΕΕΤΤ από τον υπουργό.! Η ΕΕΤΤ με νέα σύνθεσή της χάρισε στη Digea το σύνολο των ψηφιακών συχνοτήτων, καθιστώντας την ρυθμιστή στην κατοχή του πολυτιμότερου πόρου του δημοσίου σύμφωνα με το Σύνταγμα.

(όλο το άρθρο εδώ, και μία συγνώμη στις Τυπολογίες για την πλήρη αναμετάδοση, αλλά πραγματικά, δεν ήξερα τι να αφαιρέσω!)

Τι καταλαβαίνω ότι λέει το άρθρο; Στην δημοπρασία, κατέβηκε μόνο ένας (γιατί η ΕΡΤ είχε κλείσει) πήρε το δικαίωμα ψηφιακής μετάδοσης (γιατί η ΔΤ/ΝΕΡΙΤ δεν είχε ακόμα ανοίξει) και θα κάνει και απόσβεση γιατί θα νοικιάζει την ψηφιακή μετάδοση!

Ωραίο; Πάμε παρακάτω.

Γιατί εμφανίστηκε μόνο ένας; Γιατί δεν ήρθαν πχ άλλοι, αφού είναι τόσο ενδιαφέρον διαγωνισμός;

Σύμφωνα με το τεύχος προκήρυξης της ΕΕΤΤ για την επίγεια ψηφιακή τηλεόραση, ο πλειοδότης είναι υποχρεωμένος προτού ενεργοποιήσει ένα κέντρο εκπομπής να έχει ολοκληρώσει όλη τη διαδικασία αδειοδότησης των κεραιών, σύμφωνα με τον νόμο. Στην περίπτωση της ψηφιακής τηλεόρασης πλειοδότης είναι η Digea και, σύμφωνα με πληροφορίες, ετοιμάζεται τροπολογία που θα απαλλάσσει τον ψηφιακό πάροχο ή θα ελαχιστοποιεί τις διαδικασίες νομιμοποίησης των κεραιών. Είναι σαφές ότι με τον τρόπο αυτό νοθεύεται ο διαγωνισμός, διότι πολλοί από τους δυνάμει υποψήφιους παρόχους δικτύου δεν συμμετείχαν λόγω του υψηλού κόστους αδειοδότησης, που πολλές φορές υπερβαίνει τα 6.000 ευρώ ανά σημείο εκπομπής, καθώς και της υποχρέωσης η αδειοδότηση να είναι έτοιμη πριν από την ενεργοποίηση. Θα έχει ενδιαφέρον να πληροφορηθούμε αν στις 27 Ιουνίου που θα ενεργοποιηθούν τα 19 κέντρα εκπομπής της Πελοποννήσου θα υπάρχει έστω και ένα που θα είναι αδειοδοτημένο. Και το πιο ενδιαφέρον θα είναι να μάθουμε αν θα υπάρξουν κυρώσεις από την ΕΕΤΤ…

Εδώ Χμμμ… Υποχρεωτικά αδειοδοτημένος, αλλά όπως θα δούμε και παρακάτω, εχμ, μάλλον δεν είναι και τόσο σημαντικό αυτό.

Ε, καλά θα μου πεις. Ένας εμφανίστηκε, 18 εκατομμύρια δεν είναι και λίγα, αφού έτσι έπρεπε να γίνει. Ναι, αλλά υπήρξε και μία έρευνα. Που εξηγούσε πόσο θα περίμενε κανείς να εισπράξει για την παραχώρηση της ψηφιακής μετάδοσης για δεκαπέντε χρόνια:

Όπως προκύπτει από τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής, που είχε παραδοθεί στο Υπ. Υ.Με.Δι. στις 23 Φεβρουαρίου 2012 από την εταιρεία Analysys Mason, τα προσδοκώμενα έσοδα του ελληνικού δημοσίου από τη διάθεση – πώληση των συχνοτήτων ψηφιακής τηλεόρασης στην Ελλάδα για τα επόμενα 15 χρόνια ανήρχοντο στα 715 εκατομμύρια ευρώ, αντί των 18 εκατομμυρίων που «εξασφάλισε» με την ανάθεση στην Digea!

Έτσι λέει η Analysys Mason. Επτακόσια δεκαπέντε εκατομμύρια θα μπορούσε να κερδίσει το κράτος, σύμφωνα με την παραγγελθείσα έρευνά της. Και στο ίδιο άρθρο:

Ως προς την πρώτη παραχώρηση των συχνοτήτων ψηφιακής τηλεόρασης που τελικώς δόθηκαν στην Digea, ο υπολογισμός των προσδοκώμενων εσόδων προκύπτει με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο, από τη σύγκριση της αξίας των δύο αγορών.

Η αξία της αγοράς που θα αναπτυχθεί από την παραχώρηση των συχνοτήτων ψηφιακής τηλεόρασης για τα επόμενα 15-20 έτη υπολογίζεται στα 10,3 δισεκατομμύρια €

Η αξία υπολογίζεται στα δέκα δις. Να ‘χαμε μία κρατική να τα κάνει τι αξία θα αποκόμιζε, ε; Αλλά δεν πειράζει καλή είναι και η ιδιωτικη πρωτοβουλία, υποθέτω. Αλλά, καλά, έκθεση υπήρχε, την ήξερε κανείς; Στο ίδιο άρθρο:

Πρόκειται για τα περίφημα 300 εκ. € που αναμένει να εισπράξει η τρόϊκα μέσω του ΤΑΙΠΕΔ για την πώληση του ψηφιακού μερίσματος.

Είπαμε (από ότι καταλαβαίνω από το άρθρο, ε;) στην Τρόικα δηλαδή, εντάξει, κανονικά κάνει 715 εκατομμύρια, εμείς άντε να εισπράξουμε 300. Και πήραμε δεκαοχτώ.

Μα δεν τελειώνει εδώ (σιγά μην τελείωνε) :/

Ναι, αλλά η Νέριτ πρέπει να εκπέμψει. Βγήκε. Δεν έχει δικαίωμα πια αναλογικής μετάδοσης, άρα πρέπει να εκπέμψει ψηφιακά. Δεν υπάρχουν όμως τα εργαλεία για να το κάνει. Τι κάνουμε τώρα;

Μη φοβού:

Η πρώτη απόφαση που υπέγραψε ως αρμόδια υφυπουργός της ΝΕΡΙΤ η Σοφία Βούλτεψη είναι αυτή της παράδοσης της ψηφιακής εκπομπής του κρατικού φορέα στην εταιρεία των ιδιωτικών καναλιών, τη Digea! Τρεις μόλις μέρες πριν το προγραμματισμένο σβήσιμο της αναλογικής τηλεόρασης στην Πελοπόννησο, ο υφυπουργός Μεταφορών Μ. Παπαδόπουλος και η Σ. Βούλτεψη διαπιστώνουν στην απόφαση τους πως «η ΝΕΡΙΤ Α.Ε. δεν διαθέτει τον αναγκαίο εξοπλισμό και υποδομή σε όλα τα κέντρα εκπομπής για την πλήρη ανάπτυξη και λειτουργία δικτύου επίγειας ψηφιακής ευρυεκπομπής εθνικής κάλυψης, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις ημερομηνίες διακοπής εκπομπών τηλεοπτικού προγράμματος με αναλογική τεχνολογία». Για αυτό το λόγο οι δυο υφυπουργοί αποφασίζουν να «νοικιάσει» η ΝΕΡΙΤ «προσωρινά κατά το χρονικό διάστημα από την έναρξη της διακοπής εκπομπών τηλεοπτικού προγράμματος με αναλογική τεχνολογία, μέχρι την
πλήρη ανάπτυξη και λειτουργία του δικτύου επίγειας ψηφιακής ευρυεκπομπής εθνικής κάλυψης της ΝΕΡΙΤ Α.Ε» στη Digea.

[…]

Σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού Digital TV info ο κρατικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας θα είναι έτοιμος να εκπέμψει ψηφιακά στις δυο δικές του ψηφιακές συχνότητες, μετά τον Μάρτιο του 2015.

Εδώ. Θα νοικιάσει! Από την Digea! Δηλαδή θα πληρώσει, αυτούς από τους οποίους θα εισπράξει – έστω και αυτά τα λίγα που θα εισπράξει, όταν τα εισπράξει (*είναι σε δόσεις)! Ωραίο; Αλλά.. πόσο θα κοστίσει; Α, αυτό θα το αποφασίσει η ΕΕΤΤ. Και θα είναι περίπου..

Έτσι η ΝΕΡΙΤ θα νοικιάσει την 4η ψηφιακή συχνότητα της Digea για την οποία η ιδιωτική εταιρεία θα πληρώσει στην ΕΕΤΤ περί τις 266.000 ευρώ το χρόνο, προς 450.000 ευρώ για ένα χρόνο! Αυτό είναι το ποσό που έχει ορίσει το τιμολόγιο της ΕΕΤΤ για την ψηφιακή εκπομπή πανελλαδικής εμβέλειας καναλιών μέσα από τις συχνότητες της Digea.

Εδώ. Τα-ντά! Έτοιμα όλα!

Update 23 Ιανουαρίου 2015: Πόσα είπαμε; 450.000 ευρώ; Γιατί, δεν μπορούν να δώσουν περισσότερα; Φυσικά και μπορούν!

Δεν πρόλαβε η Digea να διαδώσει πως δεν έχει χρήματα για να συνεχίσει την ψηφιακή μετάβαση επειδή δεν την πληρώνουν οι «πελάτες» της, περιφερειακά κανάλια και ΝΕΡΙΤ, και το κρατικό τηλεοπτικό μόρφωμα έτρεξε να τη συνδράμει. Με απόφαση του ΔΣ εγκρίθηκε η σύμβαση παραχώρησης μίας ψηφιακής συχνότητας που κατέχει η Digea, την οποία νοίκιασε η ΝΕΡΙΤ για να μεταφέρει ψηφιακά το σήμα των καναλιών της προς 719.000 ευρώ, χωρίς ΦΠΑ, για 10 μήνες, από τον Ιούνιο του 2014 έως και τον Απρίλιο του 2015. Κι αυτό επειδή η ΝΕΡΙΤ ήταν απροετοίμαστη, χωρίς ψηφιακούς πομπούς και προσωπικό, και δεν μπορούσε να κάνει την ψηφιακή μετάβαση σε Πελοπόννησο, Κεντρική Μακεδονία, Θεσσαλία και Στερεά Ελλάδα.

Η Digea, που πήρε από την ΕΕΤΤ συνολικά τέσσερις ψηφιακές συχνότητες, έναντι 15,6 εκατ. ευρώ για 15 χρόνια, κράτησε τη μία από αυτές κενή και την παραχώρησε στη ΝΕΡΙΤ για να συμμετάσχει στην ψηφιακή μετάβαση μαζί με τα ιδιωτικά κανάλια.

Εδώ. Να δώσουν 719.000 ευρώ! Και μάλιστα λίγους μήνες πριν… την αυτοτέλειά της που είχε υπολογιστεί στον Μάρτιο του 2015! Χα!

Και τα υπόλοιπα κανάλια; Μα αυτά, πρέπει να παίξουν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ μέσω Digea – με το αντίστοιχο κόστος, ε;

Για όλα τα παραπάνω οι περιφερειακοί σταθμοί υποχρεούνται να εκπέμψουν ψηφιακά το πρόγραμμα τους στην ΠΖ που αντιστοιχεί στην ΕΠΕ στην οποία εκπέμπουν ως σήμερα αναλογικά.

Εδώ. Ναι, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Η Digea δεν παίζει καλά παντού. Για να γίνει αυτό, πρέπει να υπάρξουν καλύτεροι πομποί, ψηλότερα. Οπότε θα έχει κόστος, σωστά;

Σωστά;

Ε… όχι ακριβώς.

Για την Πελοπόννησο χρειάζονται 65 αναμεταδότες, που στοιχίζει 10-15 χιλιάδες ευρώ ο καθένας. Αυτά είναι τα χρήματα που θα πρέπει να καλυφθούν από τους δήμους. Κατά τη μεταβατική αυτή φάση δεν έχουμε πλήρη μετάβαση στην ψηφιακή εποχή. Δεν έχει γίνει το οριστικό switc off. Αυτό θα γίνει μέχρι το τέλος Νοέμβρη. Υπάρχουν κέντρα εκπομπής με προβλήματα (πχ Όσιος Πατάπιος, Σμέρνα, Φραγκοπήδημα) και πολλά προβλήματα αντιμετωπίζει και η Αργοναυπλία».

Εδώ. Χμ. Για να γίνει μετάδοση, πρέπει να υπάρχουν πομποί. Όπου δεν υπάρχουν, πρέπει να αγοραστούν από τον παροχ… όοοχι, από τους …Δήμους. Μα ναι.

Ειδικά για τους πομπούς, υπάρχουν και άλλα σχόλια, πολύ ενδιαφέροντα. Βλέπετε, για να εκπέμψει η Νέριτ καποια στιγμή, και να σταματήσει να πληρώνει ..ενοίκιο στην Digea, πρέπει να αγοράσει πομπους. Ναι, αλλά πόσους;

Στις 2 Ιουλίου 2014, η ΝΕΡΙΤ προκήρυξε τον πολυαναμενόμενο διεθνή διαγωνισμό για την προμήθεια των πομπών ψηφιακής τηλεόρασης. Πρόκειται για 355 πομπούς ισχύος τουλάχιστον 10W, 100W και 600W, προϋπολογισμού 5.430.000 € + ΦΠΑ 23%. Ως εδώ θα λέγαμε επί τέλους, τουλάχιστον τον προκήρυξαν.

Αλίμονο, όμως. Διαβάζοντας προσεκτικά τις 27 σελίδες των προδιαγραφών και τις δύο της περίληψης, διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχει πουθενά καμία αναφορά περί της κατανομής των ποσοτήτων των πομπών στις αντίστοιχες ισχείς των 10, 100 και 600W.

Με λίγα λόγια οι φωστήρες της ΝΕΡΙΤ μας λένε (σε ένα διαγωνισμό των 5,5 εκατομμυρίων) ότι θέλουν 355 πομπούς των 10, 100 και 600W, χωρίς να λένε πόσους των 10W, πόσους των 100W και πόσους των 600W. Επισημαίνουμε ότι η διαφορά τιμής ανάμεσα στους πομπούς αυτούς διαφορετικής ισχύος είναι τεράστια. Είναι σαν να πήγαιναν στο μανάβη και να του έλεγαν βάλε μου 10 πορτοκάλια, μήλα και πατάτες. Για όσους δεν γνωρίζουν από σύνταξη προδιαγραφών, θα διευκρινίσουμε ότι η πρώτη παράγραφος, πάντοτε, είναι η λεγόμενη “συγκρότηση υλικού”, στην οποία περιγράφονται τα είδη και οι ποσότητες της προμήθειας.

Η ανικανότητα, η προχειρότητα και η μωρία των επικεφαλής των τεχνικών υπηρεσιών της ΝΕΡΙΤ τους οδήγησε στην …”καινοτομία” της αφαίρεσης της συγκρότησης υλικού, που ήταν παρούσα σε όλες τις προδιαγραφές της ΕΡΤ, με αποτέλεσμα να γίνουν ρεζίλι διεθνώς, αφού ο διαγωνισμός αυτός δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

[…]

Είναι δε και άτυχοι, γιατί ο αριθμός 355 δεν διαιρείται δια 3, ώστε να δικαιολογηθούν ότι ήθελαν ίσες ποσότητες από κάθε ισχύ. Το αστείο είναι ότι ο διαγωνισμός αυτός ήταν έτοιμος από τις τεχνικές υπηρεσίες της ΕΡΤ και οι προδιαγραφές του είχαν περάσει από δημόσια διαβούλευση στις αρχές του 2013.

Θα αναρωτιέστε βεβαίως γιατί δεν προκηρύχτηκε τότε;

Η αιτία ήταν ότι ο κ. Μάναλης, τότε Δ/νων Σύμβουλος της ΕΡΤ μέχρι το μαύρο και αμέσως μετά Ειδικός Διαχειριστής της περιουσίας της, επί μήνες δεν εισήγαγε προς έγκριση στο ΔΣ της ΕΡΤ το διαγωνισμό, που ήταν προαπαιτούμενο για τη δημοσίευσή του. Οι φωστήρες της ΔΤ και της ΝΕΡΙΤ κατόρθωσαν να τον προκηρύξουν 1,5 χρόνο μετά και μάλιστα ξεχνώντας τη συγκρότηση υλικού. Ποιος ευνοήθηκε από αυτό; Μα φυσικά η Digea, η οποία ήδη πληρώνεται αδρά για την ψηφιακή εκπομπή της ΝΕΡΙΤ στην Πελοπόννησο (αλήθεια πότε θα δημοσιευτεί στη δι@ύγεια η σχετική σύμβαση μεταξύ ΝΕΡΙΤ και Digea), ενώ ακολουθεί η Αττική και πολλές ακόμα περιοχές μέχρι να ευδοκιμήσει ο συγκεκριμένος διαγωνισμός.

(στα σχόλια του άρθρου γίνεται τελικά επεξήγηση για το πόσα ήθελαν από τον κάθε πομπό – αλλά τα χαλάνε στο …νούμερο. Άλλο πριν, άλλο μετά. Διαβάστε το, είναι τραγελαφικό)

Και πριν συνεχίσω, να καταστήσω σαφές ότι αυτά αποκόμισα από μία απλή έρευνα στο διαδίκτυο προσπαθώντας να καταλάβω τι τρέχει, πιθανόν υπάρχουν και άλλες ενστάσεις/αντιρρήσεις, δεν τις βρήκα, δεν έχω γνώση και πλήρη εικόνα για τεχνικά ζητήματα. Να πούμε πάντως γενικώς ότι η δημοσιογραφία δεν έχει… προτεραιότητα το θέμα Digea. Αν με εννοείτε.

Αυτά και το 2014

§

Να τα βάλουμε λίγο κάτω, να κάνουμε μία σούμα, να συνεννοηθούμε;

Ενα, η Digea είναι αποτέλεσμα συγχώνευσης των καναλιών Mega, Antenna, Μακεδονία, Σκαϊ, Σταρ (και πρώην Alter) – και των ιδιοκτητών τους. Είναι μία ιδιωτική επιχείρηση, από κανάλια που δεν έχουν (με ευθύνη του κράτους) καν δικαίωμα εκπομπής στις δημόσιες συχνότητες, και ιδιοκτήτες που ελέγχουν (μέσω εντύπων και ραδιοφώνων επίσης) την σημαντικότερη μερίδα του τύπου και της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα. Επιχειρηματίες που, μεταξύ των άλλων, διαχειρίζονται και δημόσια έργα, πάσης φύσεως.

Δύο, η Digea έχει …άποψη για το περιεχόμενο που βλέπουμε. Είναι σαφές: Αν θέλει, μπορεί να κατεβάσει την ποιότητα, ή να κλείσει το κανάλι με βάση το περιεχόμενό του. Το έκανε (όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοί της) με το Alter (επειδή μίλησε για εργασιακά δικαιώματα άλλων!) και το έκανε και με την ΕΡΤ (χωρίς καμία εισαγγελική ή άλλη παρέμβαση, αυτοβούλως -εξ όσων γνωρίζω) απαγορεύοντας και ..αναμετάδοση διαδικτύου. Εν πολλοίς, η Digea ελέγχει την εικόνα, ο,τι δεν θέλει, απλώς δεν θα το δεις. Και δεν θα διαμαρτυρηθεί κανείς. Δεν μιλάω για φαντασία ή τρομολαγνεία – έγινε. Δύο φορές.

Τρία, η Digea έχει τον αποκλειστικό έλεγχο ψηφιακού τηλεοπτικού περιεχομένου στην Ελλάδα. Αγόρασε αυτό το δικαίωμα για 18 εκατομμύρια ευρώ, για τα επόμενα 15 χρόνια – ποσό που σε κάθε περίπτωση κρίνεται για την χαλαρότητά του, ειδικά σ’ αυτούς τους καιρούς που συμπιέζουμε κάθε δικαίωμα των πολιτών. Κάθε κανάλι που θέλει να εκπέμψει είναι υποχρεωμένο να το κάνει ψηφιακά, να πληρώσει ο,τι ορίσει η ΕΕΤΤ, και να εκπέμψει μέσω Digea.

Ενα, δύο, τρία.

Δεν θέλει πολύ κλικλικ.

Καλώς ορίσατε στην νέα ψηφιακή εποχή. Είστε συντονισμένοι;

Οι λιμενικοί, άλλο που δεν ήθελαν. Στο πλευρό τους τάχθηκε, συλλήβδην, όλη η συγκυβερνητική εξουσία, μερικοί δημοσιογράφοι με τις εκπομπές τους, και κάθε ένας που ήθελε να προκαταβάλλει ένα αθωωτικό αποτέλεσμα για δικούς του λόγους.

Η κυβέρνηση, άλλο που δεν ήθελε. Θα ήταν ένα σοβαρό πλήγμα στην εικόνα της και στις τεταμένες σχέσεις της με τους ενστόλους ένα μέρος των ανθρώπων που φυλάνε τα σύνορα, είτε τίμια είτε όπως ζητά πλέον βουλευτής μας με αίμα για να γίνει κατανοητό, να έχουν παραβεί το βασικό καθήκον τους για την ασφάλεια των ανθρώπων.

Ο επιχειρηματίας, άλλο που δεν ήθελε. Στα φραουλοχώραφά του και των γύρω του ισχύουν ακριβώς τα ίδια, αν όχι χειρότερα, οι συνθήκες είναι οι ίδιες, οι εργάτες είναι τρομοκρατημένοι, τους χρωστάνε, πάλι, ακόμα, λεφτά. Το ίδιο και τα πρωτοπαλίκαρά του, άλλο που δεν ήθελαν να γλυτώσουν την απόπειρα φόνου.

Και άλλοι άλλο που δεν ήθελαν. Όσοι είχαν ευθύνη για τον θάνατο του Αχμάντ Φαρούκ στις φυλακές «φιλοξενίας» γιατί δεν υπήρχε γιατρό. Ο Κασιδιάρης, άλλο που δεν ήθελε να μην είναι ένοχος σε εκείνη την δίκη. Αυτοί που ήταν υπεύθυνοι για τον βασανισμό μέχρι θανάτου του Καρέλι, άλλο που δεν ήθελαν να ξεχαστεί. Αυτοί που ήταν υπεύθυνοι για τον θάνατο του Σακελλίων, άλλο που δεν ήθελαν να ξεχαστεί το θέμα και να αθωωθούν χωρίς πολλές ερωτήσεις. Αυτοί που αναμίχθηκαν στην «αυτοκτονία» Τσαλικίδη, άλλο που δεν ήθελαν να σβήσει σιγά-σιγά ως ανάμνηση η υπόθεση. Οι βασανιστές του Ουαλίντ, του Αιγύπτιου υπαλλήλου αρτοποιείου, άλλο που δεν ήθελαν να πάει από αναβολή σε αναβολή.

Άλλο που δεν ήθελαν.

Εμείς, που δεν θέλαμε άλλο όμως;

Όσοι από εμάς ζητήσαμε δικαιοσύνη, όσοι από εμάς σκεφτήκαμε τα παιδιά, όσοι από εμάς αναρωτηθήκαμε τις ευθύνες του κράτους, όσοι από εμάς δεν κλείσαμε τα μάτια στις τωρινές συνθήκες στα φραουλοχώραφα;

Εμείς, δεν ακουστήκαμε αρκετά.

Τι φταίει; Δεν φωνάξαμε δυνατά; Δεν μιλήσαμε αρκετά; Δεν κοντράραμε αρκετά; Δεν το είπαμε αρκετά; Είχαμε να πούμε για άλλα, ξεχάσαμε, δεν δώσαμε σημασία, δεν πιστέψαμε ότι χάνονται αυτές δίκες;

Δεν ακουστήκαμε αρκετά.

Αν δεν μιλήσουμε εμείς αρκετά, όμως, θα ακουστεί αυτό που δεν φανταζόμαστε.

Και ακούστηκαν αυτοί. Έκαναν τις δίκες τους όπως νόμιζαν, άλλοι με απειλές, οι κύριοι μάρτυρες δάρθηκαν, ψευδείς καταθέσεις ακόμα πλανώνται στα πρακτικά των δικών, η απόφαση βγήκε.

Βγήκε όπως ήθελαν.

Κανείς ένοχος. Καμία ενοχή.

Άλλο που δεν ήθελαν λοιπόν να μην ακουστούμε εμείς αρκετά.

Η οθόνη μου έχει πλημμυρίσει τραυματισμένα και νεκρά παιδιά.

Κάθε βόλτα μου στο Twitter είναι μία βόλτα σε μία πολύ δύσκολη κατάσταση, που ενώ οπτικά με αναστατώνει, αντιλαμβάνομαι γιατί συμβαίνει και την υπομένω σιωπηλός. Ναι, πρέπει να εμφανίζεται η εικόνα του τραυματισμένου παιδιού. Ναι, με ενοχλεί και εμένα, ναι, υπάρχει ο κίνδυνος να αναισθητοποιηθούμε αν την την βλέπουμε συχνά. Αλλα υπάρχει και ο κίνδυνος να μην καταλάβουμε για τι πράγμα μιλάμε, αν δεν την δούμε ποτέ.

Το πρόβλημα όμως, παραδόξως, δεν κάνει την εμφάνισή του μόνο στην Γάζα. Πολλά χιλιόμετρα πιο κοντά μας, οι εργάτες της Μανωλάδας, περσινοί «ήρωες» της προσοχής μας, σύμφωνα με ρεπορτάζ τραβάνε τα ίδια, ή και χειρότερα φέτος. Η δίκη για τους πυροβολισμούς του 2013 διεξάγεται σε άθλιες,ρατσιστικές συνθήκες, ενώ οι κεντρικοί μάρτυρες γρονθοκοπούνται για να μην καταθέσουν. Η βόλτα, όταν έγινε το περιστατικό του Δένδια στα φραουλοχώραφα, δεν άλλαξε τις συνήθειες των τσιφλικάδων που συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν, και σήμερα, τους εργάτες σαν δούλους, να τους βάζουν να κοιμούνται όλοι μαζί σε μία τέντα, να χρεώνουν ανα κεφάλι δέκα ευρώ για το κοινόχρηστο ρεύμα, για τουαλέτα να τους έχουν μία δύσοσμη τρύπα στο χώμα με δύο ξύλα, να τους χρωστάνε (πολλά) λεφτά ενώ οι εργάτες να κοιμούνται σε βάρδιες για να μην δεχθούν βραδυνές επιδρομές και «επισκέψεις» από την αστυνομία.

Όλα αυτά, τα ξέρουμε από το 2013. Δεν τα ξέραμε πριν, αλλά πέρσι τα μάθαμε από την καλή-και από την ανάποδη. Θυμώσαμε, διαμαρτυρηθήκαμε, κάποιοι κατέβηκαν και σε πορείες, το θέσαμε στην ατζέντα, αντιδράσαμε.

Και μετά… μετά τίποτα. Το μόνο που είχαν να κάνουν οι τσιφλικάδες, είναι σιωπηλή υπομονή. Στην Σκάλα Λακωνίας, οκτακόσιοι μετανάστες κατέβηκαν σε απεργία, διεκδικώντας, μεταξύ άλλων -θέλω λίγο την συγκέντρωσή σου εδώ, για να καταλάβεις καλά τι πρόκειται να σου πω- να μπορούν να κατεβαίνουν στην πλατεία και στις παραλίες. Τώρα, δεν τους επιτρέπεται. Μετά την αντίδρασή μας για το «νοσοκομείο» του Κορυδαλλού, το περιβόητο Κολαστήριο, έχουν άλλαξει πολλά – αλλά όχι αυτά που διεκδικούσαμε όσοι διαμαρτυρόμαστε: Τα κελιά τύπου Γ περιμένουν όποιον διαμαρτύρεται, όποιον ενοχλεί, άρα και τον άνθρωπο, ασθενής ο ίδιος, που εμφάνισε (παράνομα, αλλά δικαιώθηκε μετά) το ζήτημα στους πολίτες.

Όλα όσα περιγράφω έχουν την ελάχιστη επικοινωνία από τα κεντρικά ΜΜΕ. Η κατάσταση στις φυλακές, και η υπο ψήφιση διαδικασία των κελιών τύπου Γ οδήγησε πάνω από τέσσερις χιλιάδες ανθρώπους σε ταυτόχρονη απεργία πείνας στην Ελλάδα – ίσως την μεγαλύτερα ευρωπαϊκά μετά το 1924.

Αυτή η είδηση δεν έπαιξε ούτε ένα λεπτό στα κεντρικά ΜΜΕ, κανάλια και εφημερίδες.

Δεν μπορώ να μας (τους πολίτες) κατηγορήσω για αναισθησία. Για μένα είναι βέβαιο και προφανές, ότι κάθε μία από αυτές τις εικόνες μας ενοχλούν βαθιά, και επιθυμούμε άμεση και ανθρώπινη επίλυσή τους – όταν, η δημοσιογραφία αφήνεται να κάνει την δουλειά της, και φτάνουν σε εμάς οι άθλιες συνθήκες.

Δυστυχώς όμως, τίποτα, όπως έχω ξανααναφέρει, δεν είναι τσάμπα. Η ενόχληση απαιτεί συνέπεια, επιμονή, αναζήτηση, διαρκείς ερωτήσεις. Το πρόβλημα δεν λυνεται όταν σταματά να προβάλλεται (στο Facebook του καθενός μας ή στο δελτίο ειδήσεων ή την εφημερίδα ) το νεκρό παιδί, ο δούλος των φραουλοχώραφων, ο φυλακισμένος στην κόλαση των ελληνικών φυλακών. Το πρόβλημα εξαφανίζεται, μα δεν λύνεται.

Και εμείς, όσοι νοιαστήκαμε, και είμαι σίγουρος ότι νοιαστήκαμε αληθινά, έχουμε μία υποχρέωση να μην σταματάμε με τους ρυθμούς της αλλαγής της είδησης από το πρωτοσέλιδο που μας σερβίρεται. Να θυμόμαστε, όσο περισσότερο μπορούμε, να ρωτάμε, όσο περισσότερο γίνεται, να θυμίζουμε, ο ένας στον άλλον, πόσο και γιατί νοιαστήκαμε.

Γιατί η μόνη ήττα, είναι η λήθη.

Και η μόνη νίκη, το μόνο που κρατάει ζωντανές τις συνειδήσεις μας, είναι όχι απλώς να είμαστε άνθρωποι όταν βλέπουμε το άδικο, μα κυρίως να μην ξεχνάμε, κάθε μέρα, την υποχρέωσή μας να παραμένουμε έτσι.

Υπάρχει ένα καλά φυλαγμένο μυστικό, που πρόκειται να σας αποκαλύψω στις επόμενες γραμμές. Είναι ένα μυστικό για εντελώς νόμιμη, εντελώς ουσιαστική, πλήρως αποτελεσματική αντίδραση.

Αντίθετα από πολλές άλλες, αυτή έχει την καθολική υποστήριξη όχι μόνο από την αριστερά, που γενικά της προσάπτουν ότι αντιδρά με τα πάντα, μα έχει την ηθική υποστήριξη ακόμα και των φιλελευθέρων, καθώς βασίζεται στην βάση της έννοιας «ελεύθερη αγορά».

(Φανταστείτε δηλαδή να διαμαρτύρεστε, και καθε φιλελεύθερος να είναι δίπλα σας, και να τονίζει ότι «αφού το πιστεύεις, πολύ σωστά κάνεις». Δεν είναι ενδιαφέρον;)

Η μυστική αντίδραση που θέλω να σας μυήσω, ονομάζεται μποϊκοτάζ. Μην το πείτε παραέξω, αλλά πρόκειται για την καθολικά ανεκτή – για να μην πω προτεινόμενη, διαδικασία αντίδρασης σε κάτι που μας ενόχλησε.

Προσέξτε πως δουλεύει.

Ας πούμε μία εταιρία, την vodafone, ένα παράδειγμα λέω. Ας πούμε ότι εμπλέχθηκε σε ένα σκάνδαλο, πχ υποκλοπών, ας πούμε ότι δεν σας άρεσε που η επίσημη απάντηση ήταν «έσβησα το λογισμικό ΠΡΙΝ έρθω να αποκαλύψω τις υποκλοπες», ή ας πούμε ότι δεν σας άρεσε η «αυτοκτονία» του Τσαλικίδη.

Εμένα, γιατί πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να μιλάμε για τον εαυτό μας, δεν μου άρεσαν αυτά. Τι έκανα λοιπόν; Σταμάτησα να αγοράζω προϊόντα vodafone.

Οτιδήποτε. Κινητά, υπηρεσίες, gadget, οτιδήποτε και αν πρόσφερε αυτή η εταιρία, δεν υπήρχε για εμένα. Καμία αγορά, ούτε ένα ευρώ. Είναι το μακροβιότερο και πιο συνεπές μποϊκόταζ που έχω κανει ποτέ.

Λιγο παλαιότερα, η εταιρία Φάγε έκανε μία (σχεδόν) αθόρυβη απόσυρση γιαουρτιών, που μέχρι τότε έτρωγα φανατικά, γιατί είχαν μέσα, υποτίθεται, μούχλα. Δεν έβγαλε ανακοίνωση παρά μόνο μετά, όταν το θέμα απέκτησε δημοσιότητα. Και ξαναέγινε, πάλι με αλλοιωμένα προϊόντα της, και πάλι δεν ενημέρωσε το κοινό.

Μποϊκοτάζ. Δεν είχα κανένα πρόβλημα με τα προϊόντα της, κανένα πρόβλημα με την απόσυρση, αλλά με ενόχλησε αφάνταστα ότι δεν ενημέρωσε τους καταναλωτές της την ώρα που έπρεπε. Οπότε, σταμάτησα να αγοράζω από εκεί.

Ή την SystemGraph. Έκανε αγωγή σε έναν πελάτη της, για 200.000 ευρώ, γιατί δεν της άρεσε η… κριτική του. Καμία αγορά από την SystemGraph, δεν θα πληρώνω εγώ τους δικηγόρους της για να κάνουν μήνυση σε bloggers, σωστά;

Η λίστα συνεχίζεται και είναι μεγάλη. Και άλλοι άνθρωποι κάνουν μποϊκοτάζ – δεν θα το μάθεις, γιατί αν δεν είναι για «εθνικό θέμα» δεν θα μπει ΠΟΤΕ σε δελτίο Ειδήσεων.

Κόκα κόλα, The Mall, NewsBomb, Προπο, Creta Farm, «μικρή ΔΕΗ», είναι πάμπολοι οι λόγοι για να διαμαρτυρηθείς, και να αντιδράσεις.

Για μένα έχει δύο κανόνες, μόνο – πολύ σημαντικούς:

> Να αποφεύγω να πω «μην αγοράζεις από εκεί», μα να προτιμώ το «εγώ δεν αγοράζω από εκεί».

> Και να μην «μαλώνω» όσους δεν συμμερίζονται την δική μου ατζέντα, ή έχουν δικιά τους. Ο καθένας, άλλωστε, δεν θα δώσει λογαριασμό που θα ψηφίσει με τα λεφτά του, σωστά;

Γιατί αυτό είναι το σπουδαίο με αυτήν την κίνηση: κάθε αγορά μας, είναι μία ψήφος. Ψηφίζω την πρακτική του The Mall όταν αγοράζω από εκεί, και αντιδρώ αν δώσω τα χρήματά μου αλλού. Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ τροπος, απόλυτα νόμιμος και συμβατικός με το πνεύμα της ελεύθερης αγοράς που ζούμε, είναι να επιλέξω να στερήσω τα χρήματά μου από κάποιον που θεωρώ ότι θα τα διαχειριστεί λάθος.

Θα κανω την διαφορά μόνος μου; Όχι μάλλον- αλλά για στάσου, αν είναι έτσι γιατί δεν ακούγονται τα μποϊκοτάζ; Γιατί πολλοί *μόνοι τους* θα κάνουν την μεγαλύτερη διαφορά που φαντάστηκες ποτέ.

Γιατι αυτές οι εταιρίες γι’ αυτό «μας ενοχλούν» τελικά: για το κέρδος. Ας το κανουμε ακριβότερο να ενοχλούν, και θα αλλάξουν πολιτική πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά από ότι φαντάζεσαι.

Ας τους ταράξουμε στην νομιμότητα, λοιπόν! 🙂

Ας πούμε, δεν είναι ανάγκη να το θεωρήσουμε δεδομένο, ας υποθέσουμε ότι οι πολίτες είναι απογοητευμένοι με την ψήφο τους. Ας πούμε ότι δεν ήθελαν να ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΗ, δεν ήθελαν τα κελιά τύπου Γ, ας υποθέσουμε ότι δεν είναι ικανοποιημένοι από τον τρόπο που γίνεται η φορολόγησή τους – ότι μαθαίνουν πχ για την περσινή χρονιά τα κριτήρια φέτος, παράδειγμα λέω, ας πούμε ότι δεν είναι ευχαριστημένοι που γίνονται οι ιδιωτικοποιήσεις έτσι, με τόσο χαμηλό το τίμημα για τον ΟΠΑΠ, ή το Ελληνικό, ας υποθέσουμε ότι δεν είναι χαρούμενοι για την έκβαση της υπόθεσης Hochtief, ότι δεν θέλουν να περνάει χωρίς έλεγχο το όποιο θέμα του Μιχελάκη, ή η καινούργια υπόθεση Αθανασίου, ότι είναι αντίθετοι με την στήριξη σε Μέγαρο – για να θέσω μερικά παραδείγματα.

Και ας πούμε, μόνο για την κουβέντα μας, ότι δεν περίμεναν αυτά όταν ψήφισαν τα κόμματα που ψήφισαν – ας υποθέσουμε ότι περίμεναν να μην γίνουν απολύσεις στο δημόσιο, ότι η ΕΡΤ δεν πρέπει να κλείσει, ότι η ΔΕΗ είναι ενιαία και αδιαπραγμάτευτη, ας υποθέσουμε λέμε πάντα, ότι άλλα τους είπαν τα κόμματα που ψήφισαν, και άλλα έκαναν μετά ως συγκυβέρνηση.

Τι θα έπρεπε να κάνουν οι πολίτες;

Να κατέβουν στους δρόμους, ας πούμε. Θα ήταν ενδιαφέρον, αλλά σύσσωμη η κυβέρνηση, και τα μέρη που την ενισχύουν, όπως πχ τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, καταδικάζουν κάθε προσπάθεια τέτοιας αντίδρασης – καλά κάνουν βέβαια, την δουλειά τους κάνουν. Και όταν οι πολίτες αποφασίζουν να κατέβουν, τελικά για πορείες, οι μονάδες αποκατάστασης της τάξης ανοίγουν μερικά κεφάλια, απλώνουν τόνους χημικών – όλο αυτό λειτουργεί κατά τι αποτρεπτικά, όπως καταλαβαίνει κανείς.

Θα μπορούσαν να απεργήσουν, αλλά λειτουργούν οι ίδιες αποτρεπτικές διαδικασίες όσο αφορά το θεωρητικό της διαδικασίας, και όταν τελικά γίνεται κάτι τέτοιο, είτε με διχαστικές σκέψεις, είτε με τα ΜΑΤ, είτε με επιτάξεις, είτε με εκβιασμούς (βλ ΠΕΔΥ) κάθε προσπάθεια πεθαίνει εν τη γενέση της. Επιπλέον, τα δικαστήρια βγάζουν σε συντριπτικά ποσοστά άκυρη κάθε προσπάθεια απεργίας, καθιστώντας τις παράνομες και/ή καταχρηστικές, αφαιρώντας ακόμα και την νομιμοποίηση της αντίδρασης.

Τι μένει να κάνουν;

Πως θα εκφράσουν την αντίθεσή τους;

Η σκέψη μου με οδηγεί στο ότι κάποιοι νιώθουν ότι είμαστε επιταγμένοι πολίτες. Για χάρη της «κοινωνικής ειρήνης» όπως την αντιλαμβάνεται η εκάστοτε κυβέρνηση, όσο και να διαφωνούμε, αν θέλουμε να παραμείνουμε σε νόμιμο καθεστώς, είμαστε απολύτως υποχρεωμένοι να ανεχθούμε, και να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε, πληρώνουμε, λειτουργούμε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια κάτω από αυτούς τους κανόνες με τους οποίους διαφωνούμε.

Δεν έχουμε απολύτως κανέναν έλεγχο στις ζωές μας.

Δεν μπορούμε καν να πιέσουμε τους βουλευτές μας, καθώς η πλειοψηφία τους είναι πλασματική – έχουν την βουλευτική δύναμη που τους έδωσε η τελευταία εκλογική περίοδος, αλλά (ίσως) όχι πια την απαραίτητη εκλογική λαϊκή εντολή. Μα αυτό θα φανεί αριθμητικά σε …τέσσερα χρόνια.

Αν απειθαρχήσει κανείς αρνούμενος (δεν λέω αν είναι σωστό, ή λάθος) να πληρώσει το σύστημα που τον κρατά φιμωμένο, νομικά είναι έκθετος, και θα υποστεί τις αυστηρές συνέπειες του νόμου. Είναι όλοι απολύτως υποχρεωμένοι, επιταγμένοι πολίτες, όχι μόνο να αποδεχθούν αυτήν την κατάσταση που (θεωρούν ότι) τους καταπιέζει, αλλά και να συνεισφέρουν οικονομικά για να συνεχίσει να διατηρείται το σώμα που την επιβάλλει.

Δεν διαφωνώ ότι έτσι ήταν η Δημοκρατία μας χρόνια τώρα. Και, χωρίς αμφιβολία, κάποιοι άλλοι στο παρελθόν, λιγότεροι ίσως ή με πιο αδύναμες φωνές, να έζησαν την πίεση της κοινωνικής επίταξης. Ίσως, τώρα τελευταία, είτε περισσότεροι να νιώθουν ότι εξαπατήθηκαν, είτε σε περισσότερους η άρνησή τους να κάνει πιο φανερό το χαρτί της επίταξης με το όνομά τους.

Νομίζω ότι αξίζει κουβέντας αυτή η σκέψη. Γιατί, είτε πιστεύεις ότι όλα βαίνουν με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο και δεν υπάρχουν αντιδράσεις ή είναι λίγες, είτε πιστεύεις ότι όλα πάνε κατά διαόλου – αν όντως υπάρχουν πολίτες (που νιώθουν) εγκλωβισμένοι και επιταγμένοι, η επανάστασή τους, το σκίσιμο του χαρτιού που τους επιβάλλει να συμμετέχουν σε αυτό που θεωρούν αυτοκαταστροφή τους, θα κάνει περισσότερο θόρυβο από αυτόν που θα αντέχαμε να ακούσουμε.

(Δες και αυτό το post)

Φαντάσου, τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι να κάνουν ταυτόχρονα απεργία πείνας. Βάλε στο μυαλό σου τον αριθμό, τον όγκο, το γεγονός.

Εμένα μου φαίνεται απίστευτο. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι στα παγκόσμια χρονικά, πρέπει να είναι ελάχιστες, μετρημένες στα δάκτυλα οι φορές που ένας τόσο μεγάλος αριθμός ανθρώπων, αποφασίζει με τέτοιον τρόπο να διαμαρτυρηθεί. Αν λάβει κανείς υπόψιν του και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται αυτή η διαμαρτυρία, θα αντιληφθεί ότι είναι ακόμα πιο σημαντικό , ως γεγονός, και ακόμα πιο ουσιαστική η παρακολούθησή του.

Το ξέρεις ότι γίνεται εδώ και μία εβδομάδα, ε;

Το ξέρεις ότι γίνεται εδώ, στην Ελλάδα, ε;

Όχι; Περίεργο. Δεν το διάβασες στις εφημερίδες, δεν το είδες σε ειδήσεις – τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι να κάνουν απεργία πείνας, κάποιοι εξ αυτών ήδη να αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, να ζητούν γιατρούς γιατί δεν υπάρχουν αρκετοί να τους προσέξουν, να είναι ίσως το μοναδικό σε όγκο γεγονός μετά την Ιρλανδία το 1923, δεν μπορεί, θα πρέπει να πάρει την δημοσιότητα που του αναλογεί, σωστά;

Σωστά;

Όχι; Δεν έπαιξε σχεδόν πουθενά; Μα, δεν γίνεται. Ακόμα και αν μία εφημερίδα, ή ένα κανάλι αποφάσιζε να κάνει εμπάργκο στην είδηση, για να μην παίξει, τα υπόλοιπα δεν θα είχαν λόγο να σιωπήσουν, σωστά;

Πως να κρύψεις τέσσερις χιλιάδες ανθρώπους; Γίνεται;

Όχι; Σε κανένα κανάλι δεν το είδες; Σε κανένα δελτίο ειδήσεων; Σε καμία μεγάλη εφημερίδα δεν υπάρχει ως ρεπορτάζ; Πολύ περίεργο. Γιατί άραγε να γίνεται αυτό; Σαν γεγονός υπάρχει, το αναφέρουν αρκετές πηγές. Οι άνθρωποι όντως κάνουν απεργία πείνας, όντως έχουν αιτήματα, όντως κρατάει η διαμαρτυρία τους εδώ και μία εβδομάδα. Κανείς δεν το αρνείται.

Τότε γιατί;

Γιατί όλα μαζί τα συστημικά μέσα επέλεξαν να μην αναφέρουν πουθενά, με κανέναν τρόπο, αυτήν την είδηση;

Συμφωνήσαμε ότι είναι είδηση, αφορά τέσσερις χιλιάδες ανθρώπους. Συμφωνήσαμε ότι είναι σημαντική, δεν έχει προηγούμενο ο όγκος της ούτε στην Ελλάδα, και ελάχιστα στον Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο χώρο. Συμφωνήσαμε ότι έγινε, δεν είναι μύθευμα κάποιων ανόητων. Ότι δεν έληξε, συμβαίνει ακόμα.

Τότε γιατί; Γιατί εκλείπουν οι αναφορές από όλους;

Ποιος, και για ποιον λόγο φοβάται αυτήν την είδηση;

Ποιος, και για ποιον λόγο φοβάται τόσο αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να κάνει πως δεν βλέπει τέσσερις χιλιάδες διαμαρτυρόμενους;

Τι φοβάται ότι θα συμβεί αν μάθεις;

Θα αντιδράσεις; Πολύ αμφιβάλλω. Άλλωστε και να θέλεις, αυτοί οι άνθρωποι είναι αποκλεισμένοι, είναι δύσκολο να φτάσει η συμπαράστασή σου, χώρια που δεν νομίζω να θέλεις να κάνεις πολλά.

Οπότε;

Γιατί, τα συστημικά μέσα, αρνούνται να προβάλλουν (όχι να πάρουν την θέση – να προβάλλουν ως γεγονός!) την διαμαρτυρία με μορφή απεργίας πείνας τεσσάρων χιλιάδων ανθρώπων στην Ελλάδα; Γιατί πασχίζουν, με κόπο (γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο) να αγνοήσουν αυτήν την είδηση απλώς για να μην το ακούσεις;

Τι φοβούνται ότι θα γίνει αν, απλώς, ενημερωθείς;

Εδώ το τελευταίο online άρθρο για την απεργία πείνας τεσσάρων χιλιάδων ανθρώπων.

Εδώ, το πιο ενημερωμένο blog για τα τεκταινόμενα αυτής της απεργίας πείνας.

Οι πολίτες, που θυσιάστηκαν. Οι πολίτες, που ανέχονται την αδικία, για να δουν, τελικά, την Ελλάδα να στέκεται στα πόδια της. Οι πολίτες, που γι’ αυτούς τα κάνουμε όλα. Οι πολίτες, που αν επιλέξουν λάθος, θα χύσουν την καρδάρα που με τόσο κόπο, με τόσο αίμα, οι συμπολίτες τους, μαζέψανε.

Ποιος θα διαφωνούσε ότι, αν ρίξεις αυτήν την στιγμή, με αυτήν την λογική και αυτά τα δεδομένα τον κόπο τόσων χρόνων, την θυσία την δική σου και των γύρων σου, αυτών που βλέπεις χωρίς δουλειά, αυτών που βλέπεις χωρίς υγεία, αυτών που βλέπεις χωρίς σπίτι, ποιος θα διαφωνούσε ότι είσαι ένας αναίσθητος άνθρωπος, που θέλει να καταδικάσει την ελπίδα;

Εγώ, μάλλον.

Γιατί όσοι αντιδρούν, δεν θέλουν να καταστρέψουν την χώρα. Όσοι αντιδρούν δεν θέλουν να χαθεί η προσπάθεια. Δεν θέλουν να απωλέσουμε τους κόπους και τις θυσίες.

Μπορεί να θέλουν, απλώς, να την σώσουν.

Μπορεί να θέλουν να την σώσουν από αυτούς που τιμολογούν μισό εκατομμύριο ευρώ έκαστο νέο γραφείο καινούργιου υπουργού και αντιπροέδρου.

Μπορεί να θέλουν να την σώσουν από αυτούς που απενοχοποιούν εφοπλιστές και παραγράφουν παραβάσεις τους.

Μπορεί να θέλουν να την σώσουν από αυτούς που (κατα λάθος!) χάνουν ολόκληρο το ΦΠΑ από την εταιρία που διαχειρίζεται το αεροδρόμιο από τότε που άνοιξε(!)

Μπορεί να θέλουν να την σώσουν από αυτούς που ξεπουλάνε τον ΟΠΑΠ στους κουροπαλάτιδες φίλους τους, και ας εμπλεκονται σε υποθέσεις λαθρεμπορίου καυσίμων.

Μπορεί να θέλουν να την σώσουν από αυτούς που τους περισσεύουν 240 εκατομμύρια για να μην αποτύχει η επένδυση των τραπεζών στο Μέγαρο

Μπορεί να θέλουν να την σώσουν από αυτούς που επιτρέπουν στα κανάλια να παίζουν τηλεπαιχνίδια και τους γλυτώνουν και από τον φόρο που μέχρι πρότινος πλήρωναν(!)

Μπορεί να θέλουν να την σώσουν από αυτούς που θέλουν να πουλήσουν το Ελληνικό σ’ αυτόν που για τον νόμο που οι ίδιοι φωτογραφικά του έφτιαξαν, καταδικάστηκε από το ΣτΕ.

Μπορεί να θέλουν να την σώσουν από αυτούς που έκλεισαν την κερδοφόρα ΕΡΤ, και έκτοτε μόνο πληρώνουν από το υστέρημα του λαού, και πληρώνουν χωρίς κανέναν έλεγχο ούτε για τις αποδείξεις, ούτε προσλαμβάνουν με διαφάνεια απ τον ΑΣΕΠ.

Μπορεί να θέλουν να την σώσουν από αυτούς που σώζουν κάθε χρόνο, τα κανάλια από έκτακτο φόρο στις διαφημίσεις.

~

Γιατί αυτοί οι πολίτες είναι κακοί, και όχι αυτοί οι πολιτικοί που λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο; Ποιος το λέει;

Γιατί να θεωρήσω ότι αυτοί οι πολίτες θέλουν να καταστρέψουν τις θυσίες του κόσμου, τον ιδρώτα του, τους κόπους του;

Συγνώμη, εγώ βλέπω ότι θέλουν να την σώσουν την χώρα.

Καμία τύψη λοιπόν. Είμαι μαζί τους, όχι απέναντί τους.